درخت، نشانه حیات بر روی زمین

درختکاری آیین و سنتی است که از زمان کهن بین انسان‌ها مرسوم بوده و انجام آن جزء ارزش‌ها محسوب می‌شود. بهتر است ابتدا از خواص درخت و چرایی اهمیت آن بگوییم؛ به گفته استاد امین: «درخت نشانه حیات بر روی زمین است».

موجودات در هر سیاره‌ای که قدم می‌گذارند در پی آن هستند که نشانه‌ای از حیات در آن پیدا کنند و آن چیزی جز گیاهان نیست. زمین هم مانند انسان‌ها زنده ‌است؛ این را از هاله‌ای که به دور خود دارد می‌توان متوجه شد. این تنها به خاطر وجود درختان و گیاهان است که اجازه نمی‌دهد هر چیزی وارد زمین شود. درختان اکسیژن مورداستفاده ما را تأمین می‌کنند؛ یعنی دی‌اکسید کربن را جذب و اکسیژن آزاد می‌کنند. به همین دلیل است که ما در مناطقی که درختان بیشتری وجود دارد احساس بهتری داریم. در مقاله‌ای که مطالعه می‌کردم چه زیبا در مورد درختان نوشته بود که ریه‌های زمین هستند؛ این یعنی زنده‌بودن زمین و به همین ترتیب زنده‌بودن انسان‌ها به درختان وابسته‌ است.

حال در تمام کشورها روزی در سال را برای درختکاری در نظر گرفته‌‌اند و جشنی به این مناسبت برگزار می‌شود و درختان بسیاری کاشته می‌شوند؛ اما چرا حال زمین روزبه‌روز رو به خرابی می‌رود؟ یک روز تب می‌کند و روز دیگر لرز؟ مگر نه اینکه ما به زمینمان اهمیت می‌دهیم؟ جواب این پرسش را جناب مهندس بسیار زیبا بیان کردند: «بعضاً هستند کسانی که این کار ارزشی و زیبا را انجام می‌دهند درختی می‌کارند؛ اما در ادامه آن را رها می‌کنند و این باعث از بین رفتن همان درختان می‌شود»؛ اما در کنگره ۶۰ آقای مهندس این رسم زیبا را جزء وظایف یک مسافر و همسفر دانسته‌اند تا به‌پاس رهایی و سلامتی هرسال در اسفندماه هر نفر درختی بکارد، در ادامه آن را علامت‌گذاری کند تا بتواند به آن سر بزند، آن را آبیاری کند و روزبه‌روز شاهد رشد درخت باشد؛ ایشان با این کلام این سنت دیرینه را کامل کردند.

در وادی هشتم آموختیم که باید از خود، خانواده و جامعه خود جبران خسارت کنیم. برای این کار ابتدا باید درون خود را به‌سلامتی و آرامش برسانیم؛ زیرا به گفته استاد امین: «تمام هستی در هستی ما است»؛ اگر از خود شروع نکنیم نمی‌توانیم به جامعه خود خدمت کنیم. وقتی من تخریبی به بزرگی مصرف قلیان یا سیگار دارم، مطمئناً هم‌زمان هم درونم و هم بیرونم تخریب می‌شود، پس با ورود به کنگره ۶۰ و کسب آگاهی از این مسئله شروع به سفر در لژیون ویلیام وایت کردم و درونم را احیا و بازسازی کردم. امروز که حدود ده ماه از رهایی من می‌گذرد باید شروع به جبران خسارت از جامعه و محیط‌زیست خود کنم، باید درختی بکارم تا بتوانم جبران آن آلودگی‌های زیست‌محیطی که باعثش بودم را بکنم. باید در جامعه کنگره‌ ۶۰ خدمت کنم تا کسانی که خواست درمان دارند به‌راحتی به درمان و رهایی برسند.

جناب مهندس خیلی هوشمندانه و باتدبیر ما را ذره‌ذره به‌طرف ارزش‌هایی که فراموش کرده بودیم هدایت و راهبری می‌کنند. شاکر و سپاسگزار خداوند هستم بابت این مسیر و گردباد سبزی که در آن قرار دارم. آرزو دارم بتوانم با حرکت درست در این مسیر بمانم و خدمت کنم. از جناب مهندس و خانم آنی بزرگ بابت تمام مسائلی که به جان‌ودل خریدند تا حال خوش خود را به ما بچشانند بسیار ممنونم.

نویسنده و رابط خبری: راهنمای ویلیام وایت همسفر ندا، نمایندگی صادق قم
ویراستاری و ارسال: مسافر نیکوتین زهرا رهجوی راهنمای ویلیام وایت همسفر مریم، نمایندگی سلمان فارسی
گروه همسفران ویلیام وایت کنگره ۶۰