اولین جلسه از هجدهمین دوره کارگاههای آموزشی کنگره ۶۰ شعبه دانیال اهواز ویژه همسفران به مورخ ۱۳۹۵/۸/۳ به استادی خانم سمیه و نگهبانی خانم اعظم و دبیری خانم جمیله با دستور جلسه "وادی دوم و تأثیر آن روی من " راس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
خیلی خوشحالم که در این جایگاه قرار گرفتم و از نگهبان و دبیر محترم ایشان سپاسگزارم که به من فرصت خدمتگزاری دادند.
این وادی به ما این نکته را یادآوری میکند که هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده.
زمانی پیش میآید که من دچار مشکلات زیادی میشوم و هیچ راهحلی هم برای خروج از مشکلاتم ندارم، در این هنگام شروع میکنم به گله و شکایت و با خود میگویم اصلاً چرا به این دنیا آمدهام؟
این حالت، نشاندهنده ناامیدی است، من باید بدانم که همه ما به یک دلیلی به این دنیا پا گذاشتهایم و باید با رفتن در صراط مستقیم این دلیل را پیدا کنیم.
درون انسانها یک جهان کوچک وجود دارد، خداوند همه مطالب را در درون و برون ما قرار داده است، به همین دلیل است که ما با تفکر درست و آموزش صحیح و تجربه میتوانیم مطالب را بیاموزیم.
ما از یک معدن زغالسنگ نمیتوانیم طلا استخراجکنیم، هر چه هم که به جلو برویم بازهم نمیتوانیم به طلا برسیم چون درون آن معدن، اصلاً طلا وجود ندارد، ولی اگر در معدن طلا به دنبال طلا بگردیم هرچقدر بیشتر پیش میرویم به طلای بیشتری میرسیم.
انسان هم به همینگونه است خداوند تمام دانشها را در درون انسان قرار داده است، و خود انسان باید تلاش کند تا به آن دانشها دست پیدا کند.
پس هر وقت شخصی دچار حس ناامیدی شود باید بداند که دارد به بیراهه میرود و اینیک دام است که نیروهای بازدارنده بر سر راه او گذاشتهاند تا او را از ادامه حرکت بازدارند.
هیچوقت برای حرکت کردن دیر نیست، هیچوقت نگوییم آب از سر ما گذشته پس چه یک وجب چه صد وجب، چون اگر یک وجب گذشته باشد ما میتوانیم با یک جهش از آب بیرون بیایم و خود را نجات دهیم.
نویسنده: همسفر سمیه
ویرایش و تنظیم: همسفر زهرا
- تعداد بازدید از این مطلب :
2301