قضاوت

امیدوارم خداوند دانشی به ما عطا کند که هیچ موقع در جایگاه قضاوت کردن و یا قضاوت شدن قرار نگیریم.

دستور جلسه قضاوت و جهالت یکی از مشکلات بزرگ جامعه بشری است مخصوصاً در مواقعی که شخص کاری غیر از عرف و قانون انجام دهد از کوچک، بزرگ، خاص و عام همه و همه، نسبت به آن عکس‌العمل نشان می‌دهند؛ و اکثریت غریب به‌اتفاق مسائل و مشکلات خود را فراموش کرده و شروع به‌نقد و کارشناسی می‌کنند و این مسئله متأسفانه در جامعه ما تبدیل به یک عادت شده است و اکثر افراد این عمل زشت را سرگرمی محافل و دورهمی های خود می‌دانند و واهمه‌ای ندارند.

بیشتر اوقات وقتی انسان دچار خودبرتربینی می‌شود دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دهد که این نشأت‌گرفته از اضلاع جهالت است یعنی به عبارتی هر وقت دچار منیت که یکی از اضلاع جهالت هست می‌شویم، جایگاه خود را ازآنچه بالاتر می‌بینیم و ممکن است که در مورد دیگران قضاوت کنیم.

قضاوت در مورد دیگران ما را از زندگی شخصی خودمان دور می‌کند و باعث می‌شود ما نقاط ضعف خود را هرگز نبینیم وبر مشکلاتمان افزوده می‌شود.

به عقیده من اگر می‌خواهم قضاوت کنم بهتر این است قدری در مورد کارهای روزمره، مسائل و معایب و یا چیزهای دیگر که وجود دارد تفکر کنم، ببینم آیا واقعاً استحقاق این رادارم که در مورد دیگران قضاوت کنم؟ و یا به‌قول‌معروف ((کلاه خود را در مورد خودم قاضی کنم))

یک شخص زمانی که درگیر اعتیاد به مواد مخدر می‌شود چیزی که بیشتر از همه او را آزار می‌دهد قضاوت شدنش است و چه‌بسا همین قضاوت باعث رها نشدن آن شخص از مسئله اعتیاد شود، خود من چندین بار از ترس قضاوت آشنایان که در کنگره 60 کرج داشتم 3 سال از کنگره 60 دور ماندم؛ البته ناگفته نماند این‌یکی از (بهانه‌ها) است که من را از مسیر درمان در کنگره 60 بازگرداند.

پس در آخر اگر بخواهم این دستور جلسه را در زندگی خودم جاری کنم باید بگویم:

ابتدا باید ندانی را بدانم تا بدانی را بدانم، بپذیرم هیچ‌چیز نمی‌دانم هرقدر آگاهی و اطلاعاتم بالا می‌رود بیشتر به این درک و باور می‌رسم که باید بیشتر بدانم، من اگر بتوانم به مسائل و مشکلات زندگی خودم رسیدگی کنم کار بزرگی انجام داده‌ام؛ پس قضاوت در مورد دیگران وزندگی‌شان به‌هیچ‌وجه جایز نیست زیرا من را از زندگی خودم غافل می‌کند.

نگارنده: مسافر امین

منبع: نمایندگی کرج