پله به پله؛ بخش سوم - قاعدۀ بازی

وقتی که وارد یک بازی شدی،  باید قوانین آن را بدانی و جدی بازی کنی، تا نهایتا بازنده نشوی و در زندگی و در کنگره نیز، چنین است. مصرف کننده ای که وارد کنگره میشود, برای حصول نتیجه ی مطلوب، باید بازی را جدی بگیرد. باید خواسته ی قوی داشته باشد ودر جهت آن خواسته، تلاش کند. اگر رهجویی، صرفا جهت دریافت دارو بیاید،  در مقایسه با دیگران که برای کسب دانایی و جهان بینی تلاش میکنند، بازنده است. مسافر باید بداند که اولین اولویتش در سفر، رسیدن به درمان و رهایی است. پس باید بیاموزد و بداند که اگر در سفر اول چیزی را نیاموزد، در سفر دوم هم نخواهد اموخت.

باید بداند و بفهمد که، رهایی یعنی چه؟ به‌عبارت‌دیگر باید توانایی دریافت رهایی را به دست بیاورد. اگر نداند که چه چیزی را به دست می‌آورد، رهایی او بعد از مدتی برایش بار اضافی می‌شود و آن را نهایتاً دور می‌اندازد. پس در طول سفر باید آگاه باشیم و در مسیر تعیین‌شده مثل دچار فرانسه نباشیم که ظاهراً به هر پیچی می‌خورد ولی درنهایت در جعبه‌ی ابزار استادکار، مورد مهم و کارسازی محسوب نمی‌شود! چون هر پیچی، آچار مخصوص به خود را دارد. پس سفر را جدی بگیرید و با خواستِ قوی جلو بروید.

ما فکر می‌کنیم که با بقیه فرق داریم. نیروی منفی از ما خوشش می‌آید، اما غافل هستیم که نیروهایِ منفی به دنبال شکار هستند. نیروی منفی گوهر وجودی ما را می‌خواهد، او خریدار صفت و شخصیت ماست. باید بدانیم که خود را به چه چیز و چه قیمتی می‌فروشیم و با این معامله، دوباره بازمی‌گردیم به همانجاییکه آمده بودیم. نیروی منفی همواره در تلاش است که درمان و رهایی ما را خریده، و اعتیاد را به ما عرضه کند.

گاهی به خود میگوییم که فلانی، فلان کار را کرد پس من هم می‌توانم؛ اما فراموش می‌کنیم که فلانی می‌رود و در آخر ما می‌مانیم و اعمالمان. شاید بتوانیم دیگران را بفریبیم اما خودمان را که نمی‌توانیم. پس باید توان تشخیص خود را در طول سفر، بالا ببریم.باید درون خود را سروسامان بدهیم. به فضای مجازی و پروفایل‌های افراد مختلف که نگاه کنید، به‌راحتی می‌شود خصوصیات و شخصیت فرد را متوجه شد. درواقع هر کس, نزدیک‌ترین مطالب به شخصیت درونی خودش را منعکس می‌کند.

البته عده‌ای هم ماسک زده و نمادی دروغین از خود نشان می‌دهند, که در این مورد مثل این است که شما یک توپ سربی و یک توپ تو خالیه پلاستیکی هم‌شکل را در نظر بگیرید و یا حتی یک حباب که اندازه‌ی توپ باشد.درهرحال در کنگره و در طول سفر ما باید یاد بگیریم که چگونه تصویر زیبا و صحیح از خود را در درون خود (فضای مجازی) ترسیم کنیم و بدانیم که تا فضای مجازی خود راکه نهایتاً همان فضای واقعی ماست را تغییر ندهیم، در فضای غیرمجازی و عالم واقعی، چیزی تغییر نخواهد کرد. باید کوشش کنیم که درون ما، و فضای مجازی ما، هرچه بیشتر در مسیر صحیح شکل بگیرد و نهایتاً ما بتوانیم خودمان را بدون هیچ ماسک یا فریبی ببینیم.تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم و ماسک‌های خود را کنار بگذاریم.

بخش اول
بخش دوم

نویسنده: مسافر علیرضا زرکش