آخرین مراسم افطاری کنگره 60 ؛ نمایندگی تبریز

هرسال با رمضان قهر بودم. هیچ‌وقت نمی‌توانستم با حس و حال این ماه ارتباط برقرار کنم. راستش رمضان با من مصرف‌کننده اصلاً سازگار نبود. اما از وقتی با خودم دوست شدم، از وقتی احساسات قشنگ رو مزه مزه کردم، با رمضان هم دوست شدم، بعد از سالها با خودم و خدای خودم آشتی کردم. عادت به گرسنگی و تشنگی نداشتم، هوا گرم بود، اما حسم بی‌نظیر بود. هرروز تا موقع افطار یه چیزی تو عمق وجودم باهام حرف می‌زد. یه چیزی که به هم می‌گفت دارم کار درستی می‌کنم. تازه متوجه شده بودم که روزه یعنی کنار اومدن با خودم، روزه یعنی تمرین بندگی کردن. امروز آخرین روز این ماه قشنگ بود. روزه گرفتن، حال و هوای دم افطار، افطاری‌های بی‌نظیر کنگره همه تمام شد و موند تا سال بعد که قسمت چی باشه....

خوشحالم. برای اولین بار یک ماه کامل بااراده خودم یه کار درست انجام دادم. راستش یکم هم دلم گرفته. انگار دارم از یه دوست خوب جدا میشم. توآخرین افطار ماه رمضان دعا کردم. برای خودم، برای شما، دعا کردم تن هممون سالم و دل هممون خدایی باشه. دعا کردم رمضان سال بعد هم کنار هم باشیم. و یه دعا واسه همه ، دعا کردم با خدا دوست بشیم و دوستیمون با خدا محدود به این ماه نباشه که خدا برای ما انسانها بهترین دوسته.

عیدتون مبارک

با احترام: مسافر پویا ستاری