پرفسور بیل: سرعت پیشرفت تحقیقات شما مرا بهت زده کرده است

خوشحالم که اطلاعات مربوط به اوتی در آمریکا برای شما رضایت‌بخش بوده است. بیشتر آن برای خود من نیز جدید بود. هم متعجب هستم و هم باعث تأسف است که این‌قدر کم از اوتی برای درمان اعتیاد در آمریکا استفاده‌شده است. قصد دارم از تعدادی از دکترهای قدیمی که از برنامه نگهداری با متادون استفاده می‌کنند سؤال کنم که آیا همکاری را می‌شناسند که از اوتی به‌جای متادون و یا بوپرونورفین استفاده کرده باشد.

آرزو می‌کنم که مقاله سرطان خون برای ارائه پذیرفته شود. اشاعه نتایج این آزمایش و همکاری با دانشگاه‌هایی مانند بریستول و چاپ این نتایج در مجله‌های پزشکی و علمی مهم است. سرعت پیشرفت تحقیقات شما مرا بهت‌زده کرده است. در انتظار روزی هستم که در کنفرانسی در آمریکا ایستاده‌اید تا کار خود را با دیگران در میان بگذارید. در آن روز باری دگر به‌عنوان برادران در جنگ علیه اعتیاد همدیگر را ملاقات می‌کنیم.

بابت آخرین نامه غم‌انگیزم باید عذرخواهی کنم. نمی‌خواستم از ارتباطمان به‌عنوان جلسه درمانی استفاده کنم اما این اتفاق افتاد. در آن هنگام در اثر تشخیص سرطان برای دخترم و مشکلات سلامت همسرم و کمبود انرژی خودم از پای درآمده بودم. اخبار خوبی به دستم رسید. درمان سرطان آلیشا به‌خوبی پیش می‌رود و عوارض جانبی شیمی‌درمانی برای او شدید نبوده است و ریتا نیز خیلی بهتر شده است. 

درباره خودم بگویم، مشخص شد که کمبود انرژی من به خاطر کم شدن گلبول‌های قرمز در اثر خون دادن بوده است. برنامه خون دادن را یک ماه یک‌بار کرده‌اند و من احساس می‌کنم که مانند قدیم خودم شده‌ام. بابت نگرانی شما درباره سلامتی‌ام سپاسگزارم، من اشتباهاً فکر کرده بودم که پیر شده‌ام و دیگر مانند گذشته نیستم. اکنون هرروز صبح دوباره می‌نویسم، احساس خوبی دارم و آماده‌ام که به کار مشترکمان برگردیم. 

بلاگ درباره کتاب مشترکمان  پنجشنبه هفته آینده روی سایت قرار می‌گیرد. این به‌عنوان اطلاعیه برای کتابمان خواهد بود که بیش از ۶ هزار نفر و ارگان‌های دیگر که عضو سایت من هستند و همچنین ارگان‌های ریکاوری متعددی در کشورهای مختلف و شبکه‌های اجتماعی مختلف از آن بازدید خواهند نمود. امیدوارم که این کار باعث شود که خوانندگان زیادی کتاب را بخوانند و از کار کنگره ۶۰ مطلع شوند. 

و بابت پاسخگویی به سؤالات مربوط به راهنما و کمک راهنما در کنگره ۶۰ سپاسگزارم. برنامه من این است که این اطلاعات را به‌صورت مصاحبه‌ای با شما درآورده و به‌صورت بلاگ روی سایت قرار دهم. با بررسی اطلاعاتی که تا به اینجا فرستاده‌اید، به نظرم افراد زیادی در حوزه اعتیاد آمریکا به این مصاحبه علاقه خواهند داشت. به‌تازگی استفاده از چنین نقش‌هایی که شما از روزهای اولین کنگره ۶۰ از آن‌ها استفاده کرده‌اید در آمریکا رو به گسترش است. این یک نوآوری استثنایی است.

در هفته گذشته روی نوشتن بلاگ مای آینده کار کرده‌ام. هنوز هم یکی از علایق من نحوه ایجاد محیطی در محله‌هاست که ریکاوری بتواند در آن رشد کند. به‌بیان‌دیگر، چگونه خدمات حمایتی کنگره ۶۰ را به خود اجتماعات گسترش دهیم تا ریکاوری در بیرون کنگره ۶۰ موردپذیرش شهروندان، مؤسساتی مانند مؤسسات پزشکی، مؤسسات تحصیلی، تجاری، صنعتی، دینی و غیره قرار گیرد.

علاقه دارم افکار شما درباره این سؤال را بدانم. فکر می‌کنم که حمایت از ریکاوری افراد و خانواده‌هایشان مهم است اما ایجاد فضای فیزیکی و فرهنگی در اجتماعات برای پذیرفتن ریکاوری از اعتیاد و پذیرفتن افراد ریکاوری شده در جامعه نیز به همان اندازه مهم است.

Dear Hossein,

I and pleased that you found the information I sent you on OT in the U.S. of interest. Much of that was new information to me as well. I am surprised and disappointed that there has been so little use if OT in the treatment of addiction in the U.S.  I think I am going to follow-up by asking some of the long-tenured doctors in methadone maintenance here if they are aware of any colleagues who have ever used OT as an alternative to methadone or buprenorphine.

Best wishes on getting your articles on blood cancer accepted for conference presentations. Exposure of these results is important as are collaborations with universities such as Bristol and getting your early research results published in medical and scientific journals. I am in awe of how rapidly your researches are progressing. I look forward to the day you stand before a conference in the U.S. to share your work and a day we can once again stand face to face as brothers in the fight against addiction.

I must apologize for my rather depressing last communication. I did not intend to use our correspondence as therapy but that’s what it was.  I was then overwhelmed by my daughters cancer diagnosis and my wife’s recent health challenges as well as my own loss of energy. Good news has followed. Alisha’s cancer treatment is proceeding very well with manageable side effects following her first two chemo treatments and Rita is doing much better. As for myself, it turns out my lethargy resulted from low blood counts related to my phlebotomy procedures. That schedule has been reduced to every other month and I am now feeling like my old self. I do appreciate your concern for my health, and I did mistakenly feel I was just getting old and running out of steam. I am now back writing every morning, feeling well again, and ready to get back to our work together.

My blog on our book will be posted on my website next Thursday. It will go out as an announcement to the 6,000+ individuals and organizations who subscribe to my website and will be reposted by numerous recovery community organizations in various countries as well as posted of various social media outlets. I hope that will bring many readers to the book and to the work of Congress 60.

And thank you for your detailed responses to the questions I have sent about the use of guides and co-guides within Congress 60. My plan is to turn that information into a blog that will appear in the form of an interview with you. Having reviewed the responses you have sent so far, I think this is going to be of great interest to many people in the addictions field. Here in the U.S. the use of such roles is suddenly growing in what you have been using and refining in Congress 60 since your earliest days. That is a remarkable innovation.

I have been working on writing future blogs this past week. One of my areas of continued interest is how we create space in local communities in which recovery can flourish. In other words, how could the support offering within Congress 60 be extended into the community itself so that recovery is welcomed and supported outside of Congress 60 by other citizens and institutions, e.g., medical institutions, educational institutions, business and industry, religious institutions, etc. I would be interested in your thoughts on that question. I think it is important to support the recoveries of individuals and families but equally important to help create a physical and cultural space in communities in which recovery from addiction is celebrated and the individual in recovery is welcomed back into the human family.

Friends and Brothers Forever,

Bill