|
بیــابـــانـــگرد صـــحـــرا، بی نـــوایی
|
|
همی نالیــد و می‌خواندش دعایی
|
|
"شـــدم سرگشتـــه و تنها به گردون
|
|
چو هــاجر بهر یک جــرعـه، گدایی"
|
|
ز مـــروه تــا صفـــا در رفـــت و آمـــد
|
|
که تا شاید رسد مشکل گشـایـی
|
|
سراب از پیش و پس، ترس از بیابـان
|
|
ز مار و عـقـــربــش هـر دم بلایــی
|
|
جز ایمان چیست یا رب چاره ی غم؟!
|
|
به جز تـــو ای خدا نبـود خـــدایــی
|
|
ز ســـوی غیـــب شد نوری نمـایـــان
|
|
فلق بشـــکافت، آمـد رهنـمـــایـی
|
|
هـر آن چاهی که خود از آن گذر کـرد
|
|
نشـــانم داد بـی هـیـــچ ادعــایـی
|
|
اگر سنگی به پــایـــم می‌رسـیـــدی
|
|
از آن راهِ صــعـــودم را نــمــایـــی
|
|
الا جــــان جهـــان، پیغمـــبرِ عشـــق
|
|
حسین تو ربِّ مـن بـعـد از خـدایـی
|
|
همه روزم تو درســـی بـر لـــب آری
|
|
همه روز تو است، تو رهنــمــایـی
|
|
به یک دست است زنجــیر محـــبــت
|
|
خرد بـــا دست دیـگـــر می‌نـمـایی
|
|
برآوردی هـــزاران خـــفتـــه از چـــاه
|
|
هزاران عاشــقـت بهـرت فـــدایـی
|
اگـــر باشی زمـــانی طالـــبِ جـــان
|
|
همـــه لبّیـــک گــویـان بــا نـــدایی
|
سرت بادا سلامت عـــاشـــقِ حـــق
|
|
حقیقـــت را تو بر مـــا می‌نمــایـی
|
|
حقیقـت چیست در آیینِ هستـــی؟!
|
|
به راه عشق گــردی: آشـنــایـــی
|
|
کسی بیرون مــران از حلقه عشــق
|
|
بیفشان بر بدان هــم روشنــایـــی
|
حسین، خورشید جان ناجیِّ جانـهـا
|
|
به کشتی نجــات اش نــاخـــدایی
|
|
تویی عاشق، توی عاقل، تـویی یــار
|
|
تویی صاحب قَـــرانِ نــیـک رایـــی
|
|
دعایم هر شب و هـرروز ایـــن است
|
|
نـبـــاشد بـیـــن ما و تــو جـــدایـی |