خود کرده را تدبیر هست

جلسه سوم از دوره سوم کارگاه آموزشی خصوصی کنگرۀ 60؛ نمایندگی بنیان مشهد با استادی کمک راهنما مسافر محمود ، نگهبانی مسـافر حسن و دبیری مسـافر امید با دستور جلسه: "وادی سوم و تاثیر آن روی من" یکشنبه 25 آبان ماه  1399 ساعت 16 آغاز بکار کرد.

 سخنان استاد:

سلام دوستان محمود هستم یک مسافر، خیلی خوشحال هستم که یک بار دیگر توفیق خدمت در این جایگاه نصیب بنده شده است.

و اما امروز دستور جلسه یکی دیگر از قوانین جاری در هستی یعنی یکی دیگر از وادی های کنگره 60 «وادی سوم و تاثیر آن روی من» میباشد، بنده همیشه اول جلساتی که دستور جلسه آن یکی از وادی ها میباشد به دو نکته اشاره میکنم، یکی اینکه سعی کنید از این یکشنبه تا یکشنبه هفته ی اینده نوشتارها و سی دی های اقای مهندس را که توضیح دادند گوش کنید، یعنی یک هفته فرصت برای وادی سوم، و مطلب دیگر این که تمامی مشکلات و سختی های ما فقط یک دلیل دارد و ان هم همان جهل نادانی و نااگاهی خودمان میباشد، حالا اگر بخواهیم از دام این مشکلات که یکی از انها همان مصرف مواد مخدر بوده است خارج بشویم اولین و بزرگترین ابزاری که نیاز داریم کسب آگاهی و دانایی میباشد، بدون آگاهی و دانایی هیچگونه درمان اعتیاد اتفاق نمی افتد نهایتا این است که شخص  به قطع مصرف برسد، برای رسیدن به این دانایی ما از روزی که شروع میکنیم تا نقطه پایان چهارده وادی در سر راه ما می باشد یعنی از این یکشنبه ما وارد وادی سوم شده ایم تا هفته اینده، باید در این شهر یا همان وادی به اصطلاح  گشت زد یا چرخید  باید گوش کرد باید فهمید و ایراد های کارمان را پیدا کنیم و مثلا از ده ایرادی که پیدا کرده ایم، در این هفته بتوانیم حداقل یک یا دوتا ازاین ایراد ها را رفع کنیم.

وادی اول کمترین کاری که با من مسافر انجام داد این بود که من را با مفهوم واقعی تفکر، و فرق بین تفکر و افکار آشنا کرد،اما  در ادامه به محض این که بیایید روی دارو و نظم بگیرید و خوابتان درست شود و تفکر کردن را یاد گرفته باشید، ناخودآگاه یاد از دست داده هایتان می افتید و وقتی این مسائل رو با خودتان مرور کنید دچار پوچی و ناامیدی و انزوا میشوید، که اکثر مصرف کننده ها از همین نقطه ضربه میخورند، اما در وادی دوم به ما می آموزد اگر هر آنچه از دست دادید و به هیچ رسیدید، باز شما به هیچ نیستید برای یک هدفی آمده اید، اما چگونه از این نا امیدی خارج شویم؟ وادی سوم یک تفاوت در چهارده وادی دارد؛ وادی سوم تنها وادی میباشد که با "باید" شروع میشود؛ باید دانست هیچ موجودی به اندازه خودم برای خودم فکر نمیکند، همه به فکر من هستند اما نه به اندازه خودم، اولین سوال این وادی این است که میگوید ایا خود کرده را تدبیر هست یا نیست؟ این وادی به ما این امید را میدهد که خودکرده را تدبیر هست، تا زمانی که انگشت اشاره ما به سمت دیگران باشد هیچ تغییری و اصلاحی در ما صورت نخواهد گرفت، در این وادی بسیار دقیق میگوید که این کمبود ها را بپذیر، و اگر من مسافر بدانم که این مشکلاتی که امروز وجود دارد از نتیجه ی اعمال خودم در گذشته بوده است در نتیجه پذیرفتنشان راحت میشود و از یک جنگ بزرگ با دنیا خارج میشوم.

تیر خلاصی میباشد برای یک فرد مصرف کننده از ان جنگ درون، این که خودتان با جان و دل بپذیرید که این ها نتیجه اعمال خودمان است، و وقتی پذیرفتیم از نظر مشورتی هم استفاده میکنیم از بهترین مسیر و کمترین اصطحکاک همان مسیری که قبلا راهنمایمان رفته است. 

عکاس: مسافر پژمان لژیون یکم

نگارش و ارسال: مسافر امید لژیون ششم