همسفر؛ همراه راه در سخت‌ترین مسیر زندگی

دهمین جلسه از بیست‌ودومین کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران، نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی راهنما مسافر مهدی، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر مصطفی، با دستور جلسهٔ «هفتهٔ همسفر؛ نقش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران»، روز یکشنبه ۷ دی‌ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز شد.

سخنان استاد:

جشن همسفر یکی از زیباترین جشن‌هایی است که در کنگره ۶۰ برگزار می‌شود و در حقیقت، این جشن؛ جشن قدردانی از همسفران است. تمام معضلات و مشکلاتی که انسان در سطوح مختلف زندگی با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند و در بسیاری از مواقع راه گریزی برای آن‌ها نمی‌یابد، ریشه در ناسپاسی و قدرنشناسی دارد. اگر امروز خود را گرفتار اعتیاد می‌بینم، به این دلیل است که قدر بدن سالم خود را ندانسته‌ام. اگر دچار مشکلات خانوادگی شده‌ام، علت آن این است که قدر آرامش و آسایشی را که در گذشته داشته‌ام، ندانسته‌ام و ناشکری کرده‌ام.

اگر اندازهٔ هر چیزی را ندانیم؛ از محبت کردن و عشق ورزیدن گرفته تا آسایش، سلامتی و هر آنچه در زندگی با آن سر و کار داریم، دچار سرگردانی می‌شویم و خود را درگیر مشکلات و گرفتاری‌هایی می‌کنیم که رهایی از آن‌ها به این آسانی‌ها نیست. این هفته، هفتهٔ جشن همسفر است و باید بیش از پیش قدر همسفران خود را بدانیم.

در کنگره ۶۰، همسفر به کسی گفته می‌شود که با فرد مصرف‌کننده زندگی می‌کند؛ اما خود مصرف‌کننده نیست. در بسیاری از موارد، ورود همسفر به کنگره با مخالفت همراه است، اما با حضور در کنگره، شرکت در لژیون و آشنایی با محیط امن آن و دریافت آموزش‌ها، به این درک می‌رسد که تنها مسافر دچار تخریب و ضدارزش نشده است، بلکه خود همسفر نیز دچار تخریب‌هایی بوده که باید با انتخاب راهنما، آموزش دیدن و طی کردن سفر، به‌تدریج از ضدارزش‌ها فاصله بگیرد و به تعادل برسد.

همسفر با ازخودگذشتگی‌هایی که در طول سفر مسافر نشان می‌دهد، می‌تواند همسفر خوبی برای مسافر خود باشد تا هر دو در کنار یکدیگر به تعادل برسند. در دوران اعتیاد، تصور می‌کردم همین که از نظر مالی، پوشاک و مسکن، خانواده‌ام را تأمین می‌کنم، وظیفه‌ام را به‌خوبی انجام داده‌ام و آن‌ها نباید گله‌ای داشته باشند؛ اما با آمدن به کنگره و آموزش دیدن، درک کردم که زندگی چیزی فراتر از این‌هاست و تفکرم اشتباه بوده است، چراکه بزرگ‌ترین تخریب را از نظر عاطفی و روانی به خانواده‌ام وارد کرده بودم، به‌گونه‌ای که متوجه بزرگ شدن فرزندان و گذر زمان نشده بودم.

امروز وظیفه دارم از همسفر خود تشکر و قدردانی کنم. در کنگره آموختم که باید قدردان کسانی باشیم که برای ما زحمت کشیده‌اند. اگر قدر همسفر، راهنما و خدمت‌گزاران کنگره را ندانیم، قطعاً قدر رهایی خود را نیز نخواهیم دانست و آن را به‌راحتی از دست خواهیم داد؛ چراکه دچار ناسپاسی شده‌ایم.

همسفر در کنگره مانند دو بال پرواز است که می‌تواند در طول سفر، کمک شایانی به مسافر خود کند. مسافری که همسفر دارد، راه‌حل مواجهه با مشکلات را بهتر پیدا می‌کند. در اوایل سفر، به‌دلیل نیامدن همسفرم به کنگره، در زمینهٔ مصرف OT با مشکلات زیادی مواجه بودم. با مشاوره گرفتن از راهنمای خود، موفق شدم همسفرم را تنها برای یک جلسه به کنگره بیاورم و همان یک جلسه معجزهٔ خود را نشان داد. تا به امروز، با وجود اینکه همسفرم کمتر به کنگره می‌آید، همواره یار و پشتیبان من در مسائل مربوط به کنگره بوده است و امروز جا دارد از ایشان صمیمانه تشکر و قدردانی کنم.

این هفتهٔ عزیز و ارزشمند را به تمامی همسفران تبریک عرض می‌کنم.

مرزبان کشیک: مسافر غلامرضا
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافر علی (لژیون هشتم)
عکس: مسافر احسان (لژیون سوم)
ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)