هم‌نوا شدن در کنگره با حضور همسفر

خدا را شکر می‌کنم که در مسیری قرار گرفتم که با مسافرم به آرامش رسیدیم و باید قدر این مکان مقدس را بدانیم. در کنگره۶۰، ما همسفرانِ مسافران خود هستیم. همه انسان‌ها مسافرند؛ این سفر از ازل تا ابد همیشه ادامه دارد، مثل کنگره که می‌گوییم از ظلمت به نور است.

همه ما مسافر هستیم و تنها به دنیا می‌آییم و تنها از دنیا می‌رویم. در انسان حسی وجود دارد که از همه حیوانات قوی‌تر است؛ یعنی انسان تا آخر عمرش این حس را با خودش دارد، ولی حیوانات وقتی بچه‌هایشان بزرگ می‌شوند، آن‌ها را رها می‌کنند.

حالا ما در کنگره نسبت به مسافرانمان آن حس را داریم که به خاطر آن‌ها به کنگره می‌آییم. البته اولش فکر می‌کنیم به خاطر آن‌ها به کنگره می‌آییم، ولی بعد از آموزشی که می‌گیریم، می‌فهمیم که حال خودمان بدتر از آن‌هاست و هرچه داناتر باشیم، بیشتر کنار مسافرانمان می‌مانیم تا به رهایی برسند.

ولی بعضی از همسفران، از شدت اینکه حالشان بد است، بین راه مسافر را تنها رها می‌‌کنند و می‌روند. بعضی‌ها هم در کنگره اصلاً همسفر ندارند؛ مهم نیست و ایرادی ندارد، ان‌شاءالله آن‌ها هم به رهایی می‌رسند.

ما در کنگره مثل یک خانواده بزرگ هستیم و از تنهایی بیرون آمده‌ایم و به همدیگر محبت می‌کنیم، انگار اعضای یک خانواده هستیم. وقتی یکی از همسفرها مشکلی یا بیماری دارد، همه ناراحت می‌شویم. در هفته همسفر، همه مسافران به  همسفرانشان به نشانه تشکر؛ پاکت می‌دهند و همه شاد و خوشحال هستند واین‌هفته را در کنار هم جشن می‌گیرند.

حسی که در ما هست باعث می‌شود به کنگره بیاییم و همسفر مسافرانمان باشیم. بعضی موقع‌ها سفر را شروع می‌کنیم و به جایی می‌رسیم که هم‌نوا نیستیم؛ چه در کنگره و چه در زندگی خصوصی؛ هم‌نوا نیستیم؛ من می‌گویم سفید، او می‌گوید سیاه، و باید تغییر مسیر بدهیم.
خوشبختانه در کنگره و در مسیری که در اختیار همسفران و مسافران وجود دارد و آموزش‌های ناب کنگره؛ هم‌نوا می‌شوند.

نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
رابط خبری لژیون سردار: همسفر صاحبه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
عکاس و ارسال خبر: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی دلیجان