نوایی دل‌نشین برای آرامش دیگران

تعدادی از رهجویان لژیون یکم نمایندگی آکادمی در خصوص دستور جلسه «نقش همسفر (نقش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران)» نوشتند:

همسفر ساحل:

این هفته برای من نگاه دوباره به نقش خودم به‌عنوان «همسفر» است. در طول این مسیر بارها تصور می‌کردم که اگر بیش‌تر تذکر دهم، بیش‌تر پیگیری کنم یا حتی گاهی فشار بیاورم، شرایط بهتر می‌شود. اما آموزش‌ها به من نشان داد که وظیفهٔ اصلی من، تغییر خودم است. متوجه شدم زمانی که از روی ترس، نگرانی یا عصبانیت رفتار ‌کنم، نه‌تنها کمکی نخواهد کرد؛ بلکه آرامش خانه را هم از بین می‌برم. یاد گرفتم که حدومرز داشتن به معنی «بی‌تفاوت بودن» نیست. من می‌توانم مهربان باشم، حمایت کنم؛ اما درعین‌حال اجازه ندهم آرامش و ارزش‌هایم نادیده گرفته شود. این تعادل برای من تازه و درعین‌حال ارزشمند است.

متوجه شدم وقتی به آموزش‌ها اعتماد کرده و برای تغییر عجله‌ نکنم، مسیر برایم هموارتر می‌شود. تغییر، صبر و زمان می‌خواهد و صبر من، بخشی از این مسیر است. در آموزش‌ها آموختم، همسفر بودن به معنی «همراهی آگاهانه» است. یکی از نکات مهم برای من همسفر، توجه به زمان بود. فهمیدم هر تغییری زمان مخصوص به خودش را دارد و عجلهٔ من فقط استرس ایجاد می‌کند. پذیرفتم همه‌چیز طبق خواست من پیش نمی‌رود. این پذیرش در ابتدا سخت بود؛ اما وقتی با آن کنار آمدم، سبک‌تر شدم.

یاد گرفتم اصرار من برای تغییر دادن دیگران، بیش‌تر مرا فرسوده می‌کند و یکی از سخت‌ترین بخش‌ها برای من، رها کردن توقعاتم بود. انتظار داشتم، اگر من درست رفتار کنم، همه‌چیز سریع درست شود. وقتی پذیرفتم که تغییر، زمان می‌خواهد و مسیر هر کس متفاوت است، سنگینی بزرگی از روی دلم برداشته شد. در پایان از آقای مهندس و راهنمای خوبم تشکر می‌کنم که به من یاد می‌دهند چطور همسفر بهتری باشم. همسفری که در عین محبت، حدومرز دارد و در عین همراهی، خودش را فراموش نمی‌کند. امیدوارم بتوانم این آگاهی‌ها را در زندگی‌ام جاری کنم.

همسفر نرگس:

هفتهٔ همسفر را در رأس به آقای مهندس تبریک عرض می‌کنم و برای ایشان از خداوند بزرگ سلامتی خواستارم و اگر پیشنهاد خانم آنی بزرگ برای تشکیل کلاس‌هایی برای همسفران نبود، در حال حاضر من به این آرامش نمی‌رسیدم. من در کنگره آموختم که چطور از ظلمت به سمت نور و آگاهی حرکت کرده و با دید باز در مورد جهان‌بینی صحبت کنم.

چون تنها علم و دانش نیست که معیار انسانیت است و درواقع هر که عالم‌تر است، انسان‌تر نیست. انسانیت در رفتار، گفتار و کردار آدمی است. من آموزش‌های اصولی را در هیچ دانشگاهی یا از افراد با تحصیلات عالیه؛ حتی بین اشخاصی که تحصیلات بالای مذهبی دارند، یاد نگرفتم.

من به‌عنوان یک همراه در انجمن‌های مختلف شرکت کردم و درنهایت راه درمان را جز کنگره پیدا نکردم. من خویش خویشتن خود را به ساز ویولن تشبیه می‌کنم. سازی که مهار کردن آن مهارت، دانش و تمرین مستمر می‌خواهد. حتی بعضی‌اوقات سال‌ها نیاز به تمرین است تا بتوان آن را مهار کرد. این مکان بزرگ همان‌جایی است که همراه با آموزش انسان‌محور، من را بیدار کرد تا در ادامه با کمک و یاری خداوند بتوانم، همانند آن‌هایی که مرا ملودی آموختن، نوایی دل‌نشین برای آرامش دیگران باشم.

ازاین‌رو باایمان راسخ، از قدم گذاشتن و طی کردن این مسیر و قطعیت تمام باافتخار، خود را همسفر مسافرم به سمت نور الهی و سازندگی معرفی می‌کنم و این هفته را به تک‌تک همسفران گرامی تبریک می‌گویم و امیدوارم برای همسفران جدید خدمتگزاری ماندگار باشم. در آخر از خداوند تعالی، روشن شدن راه و قدم نهادن تمام بشریت در جادهٔ نور و سرسبز رحمت الهی برای ساختن خویش و برای داشتن جهانی بهتر را عاجزانه خواستار هستم.

رابط خبری : همسفر مژده رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر محترم (لژیون چهاردهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آکادمی