همسفر بودن؛ نه جلو رفتن و نه عقب ماندن

تو، همسفرِ مسافری شدی که سال‌ها در تاریکی قدم می‌زدی؛ اما همسفر تو، نه از تاریکی ترسیدی و نه از سنگینی راه. در کنار او ایستادی، بی‌آنکه بخواهی جای قدم‌هایش را عوض کنی؛ فقط چراغ کوچکی شدی که مسیر را کمی روشن‌تر کند. تو ثابت کردی همسفر بودن؛ یعنی نه جلو رفتن و نه عقب ماندن؛ یعنی همراهی آرام، یعنی شنیدن بی‌قضاوت، دیدن زخم‌ها و باز هم ماندن. مسافر تو از دل تاریکی عبور کرد؛ اما روشنایی امروز او بی‌تردید نشانی از حضور تو دارد، تو یاد دادی که امید، گاهی در سکوتِ یک همراه متولد می‌شود. در دستی که رها نمی‌کند در نگاهی که می‌گوید: راه سخت است؛ اما تو تنها نیستی. روز همسفر پیشاپیش به همسفران صبور و قدرتمند مبارک

نویسنده: همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون یکم)
ارسال: همسفر زهرا دبیر سایت
نمایندگی همسفران شعبه فردوسی