گروه خانواده- حضور همسفر در کنار مسافر به او اعتماد به‌ نفس می‌بخشد

همسفر، همان‌ گونه که از نامش پیداست، کسی است که در مسیر سفر، قدم ‌به ‌قدم در کنار مسافر حرکت می‌کند، نه برای برداشتن بار او، بلکه برای تنها نبودن در راهی که پر از فراز و نشیب است. همسفر نمی‌تواند بار مسافر را بر دوش بکشد، چرا که این بار، سهم خود مسافر است و هیچ ‌کس قادر نیست، رنج، درد و مسئولیت این مسیر را به‌ جای او تحمل کند؛ اما همسفر می‌تواند با حضور آگاهانه و محبت‌آمیز خود، مسیر را برای مسافر هموارتر بنمايد. نقش همسفر، پشتیبانی و حمایت است. حمایتی که نه از جنس دخالت، بلکه از جنس درک، صبر و همراهی مي باشد. حضور همسفر در کنار مسافر به او اعتماد به‌ نفس می‌بخشد و در روزهای سخت، قوت قلبی می‌شود که ادامه راه را ممکن می‌سازد. گاهی فقط دانستن اینکه کسی هست که بی‌قید و شرط همراهت باشد، بزرگ‌ترین دلگرمی است. همسفر زمانی می‌تواند این نقش مهم و سرنوشت‌ساز را به‌درستی ایفا کند که آموزش دیده باشد و بیماری اعتیاد و شیوه درمان آن را بشناسد. ناآگاهی، هرچند ناخواسته، می‌تواند مانعی بزرگ در مسیر درمان و رهایی باشد. آموزش، چراغ راه همسفر است. چراغی که به او می‌آموزد، کجا سکوت کند، کجا صبور باشد و کجا فقط نظاره‌گر رشد مسافرش بماند.

همسفر در طول سفر می‌آموزد که تمرکز خود را از مسافر بردارد و به زندگی، آموزش و رشد درونی خویش بپردازد. این نگاه، نه ‌تنها به درمان مسافر کمک می‌کند؛ بلکه سبب شکوفایی توانایی‌ها و ظرفیت‌هایی می‌شود که شاید سال‌ها در وجود همسفر پنهان مانده بود. همسفر در این مسیر خود نیز رشد می‌کند، تغییر می‌کند و به آگاهی عمیق‌تری از زندگی دست می‌یابد. همسفر بودن، تمرین صبر، تمرین عشق بی‌قید و شرط، تمرین ایستادن بدون دخالت و دوست داشتن بدون کنترل مي باشد. همسفر می‌آموزد که گاهی بزرگ‌ترین کمک، اعتماد به مسیر درمان و واگذاری نتیجه به خداوند است. از خداوند بزرگ سپاسگزارم که به من نیز اذن ورود به کنگره ۶۰ را عطا کرد، جایی که آموختم همسفر بودن، تنها همراهی یک مسافر نیست؛ بلکه سفری است، برای ساختن دوبارهٔ خود، برای رسیدن به آرامش و برای آموختن معنای واقعی زندگی بهتر مي باشد.

در پایان، از خداوند متعال مي خواهم به همه همسفران این مسیر سخت، اما مقدس، صبری از جنس آرامش، دلی لبریز از ایمان و نگاهی سرشار از امید عطا فرماید. باشد که هیچ مادری اشک‌هایش را در سکوت نریزد و هیچ همسفری احساس تنهایی نکند. خدا را شکر برای دل‌های مادرانه‌ای که با دعا، محبت و گذشت، خانه‌ها را دوباره گرم کردند و چراغ امید را در تاریک‌ترین شب‌ها روشن نگه داشتند. به امید روزهایی که ثمره صبر، ایمان و عشق، در زندگی همه خانواده‌ها به آرامش و رهایی ختم شود و هر همسفر، در کنار رشد مسافرش، به آرامشی عمیق در دل خود برسد. الهی که خداوند، نگهدار همه مادران و همسفرانی باشد که بی‌صدا اما استوار، ستون زندگی شدند.

نويسنده: همسفر مریم (پیروز) رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ويرايش: همسفر فرزانه رهجوي راهنما همسفر فاطمه (لژيون دوم) دبير سايت
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سايت
همسفران نمايندگي پاسارگاد