همسفر؛ بال آرامش در مسیر درمان

هفتمین جلسه از دوره بیست‌وششم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، به نمایندگی لوئی پاستور، با استادی ایجنت محترم همسفر هدی، نگهبانی راهنمای تازه‌واردین همسفر سمیه و دبیری راهنما همسفر راحله، با دستور جلسه «هفته همسفر، نقش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران» در تاریخ 6 دی ماه 1404 رأس ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان، هدی هستم همسفر.

اول از همه خدا را شاکرم که این سعادت را داشتم که امروز در خدمت شما باشم. این جشن را در رأس به آقای مهندس دژاکام و همسفران عزیزشان تبریک عرض می‌کنم؛ چراکه اگر ایستادگی و صبر این خانواده نبود، من امروز اینجا نبودم و در این جایگاه قرار نداشتم. همچنین این جشن را به خانم آنی بزرگ، خانم آنی کماندار، خانم شانی، آقای دکتر امین عزیز و همه همسفران کنگره ۶۰، به‌ویژه همسفران شعبه لویی پاستور، تبریک می‌گویم.

در خصوص جشن همسفر، یکی از جشن‌های مهمی که جناب آقای مهندس در سال مشخص کرده‌اند، جشن همسفر است. اینکه ما امروز اینجا دور هم جمع شده‌ایم و از همسفر سخن می‌گوییم، شاید در نگاه اول این‌گونه به نظر برسد که نقش همسفر کمرنگ است، اما واقعاً چنین نیست؛ چراکه همسفر جایگاهی بسیار تأثیرگذار در درمان دارد.

همسفر کسی است که با تمام شرایطی که پیشِ رو داشته، با همه سختی‌ها، ترس‌ها، اضطراب‌ها و تخریب‌هایی که تجربه کرده، تصمیم گرفته است راهی را انتخاب کند که به‌جای همه آنها، صبر، آموزش، سکوت‌های آگاهانه و تغییر درونی را برای خود رقم بزند.

زمانی که جناب آقای مهندس دژاکام تصمیم گرفتند همسفرها و خانواده‌های مسافران در کنگره حضور پیدا کنند، برداشت شخصی من این است که هدفشان ایجاد امید و انگیزه و رسیدن همسفر و مسافر به یک زبان مشترک بوده است. چراکه بر اساس آن مثلثی که قاعده‌اش اعتیاد است و دو ضلع دیگرش همسفر و مسافر هستند، هرکدام از زاویه دید خود به اعتیاد نگاه می‌کردند.

من زمانی که به‌عنوان همسفر وارد کنگره شدم، هیچ چیزی جز درمان مسافرم در ذهنم نبود؛ تمام فکر و ذکرم این بود که مسافرم درمان شود. اما با گذشت زمان متوجه شدم چه چیزهایی را در خودم نمی‌دیدم، چه زخم‌ها و چه تخریب‌هایی را نادیده گرفته بودم. کنگره مرا با خودم مواجه کرد؛ اینکه همسفر، تو بیا برای خودت، آموزش بگیر، جهان‌بینی‌ات را ارتقا بده تا بتوانی تغییر کنی و یاد بگیری چگونه باید در کنار مسافرت قرار بگیری.

همسفر تصمیم گرفت به‌جای قضاوت، یاد بگیرد؛ به‌جای کنترل، اعتماد کند؛ به‌جای عصبانیت، تمرین آرامش داشته باشد و به‌جای تسلیم شدن، ایستادگی کند. تا بتواند ابتدا زندگی خودش و سپس زندگی مسافرش را در مسیری قرار دهد که کنگره ۶۰ هدف آن است؛ «مسیری امن، با فراز و نشیب‌های بسیار، اما با همراهی فردی که او را همسفر می‌نامید».

همه ما تجربه کرده‌ایم که وقتی به سفر می‌رویم، اگر همسفر خوبی داشته باشیم، سفر لذت‌بخش می‌شود؛ اما اگر همسفر مناسبی نباشد، با خود می‌گوییم برای تجدید قوا رفته بودم، اما خسته‌تر برگشتم.

همسفر در کنگره ۶۰ یاد گرفت به‌جای واکنش‌های سریع، تفکر کند؛ به‌جای عکس‌العمل‌های ناآگاهانه، آگاهی و دانایی کسب کند و آن را به دانایی مؤثر تبدیل نماید تا بتواند بال پرواز باشد. ما در ابتدا برای درمان مسافر آمدیم، اما به جایی رسیدیم که فهمیدیم آمده‌ایم برای خودمان؛ اینکه ابتدا حال خودمان را خوب کنیم و سپس بال پرواز مسافر باشیم. این همان نقشی است که امروز، پس از سال‌ها، پررنگ‌تر از همیشه در درمان می‌بینیم.

رسیدن به این تغییرات و آرامش، به این سادگی‌ها نبوده است؛ این‌طور نیست که در مدت کوتاهی بتوان همه این تغییرات را اجرا کرد. آرام‌آرام، آموزش‌ها می‌آیند، جهان‌بینی شکل می‌گیرد و تغییرات به‌تدریج اتفاق می‌افتد. ما همواره در حال آموزش گرفتن هستیم و خدا را شکر که در کنگره‌ایم.

همان‌طور که می‌بینید، آموزش همسفرها هیچ تفاوتی با آموزش مسافرها ندارد؛ همان جلسات، همان CDها و همان دستور جلسات هفتگی. چرا؟ برای اینکه هم همسفر و هم مسافر، که دو ضلع این مثلث هستند، با هم رشد کنند و به یک زبان مشترک برسند.

اگر آرامشی در درون من اتفاق افتاده باشد، همان‌طور که همه شما شنیده‌اید، حضرت مولانا از شمس پرسیدند: چه شد که به آرامش رسیدی؟ و پاسخ شنیدند: به من وعده دادند درونت را آرام کن و به اطرافت کاری نداشته باش. اما معجزه آنجا اتفاق افتاد که وقتی خودم آرام شدم، جهان اطرافم هم آرام شد. همسفرها نیز دقیقاً همین مسیر را طی می‌کنند.

طبق صحبت‌های آقای مهندس که هر سال در جشن همسفرها مطرح می‌شود، ان‌شاءالله مسافران به شایستگی از همسفران تقدیر کنند؛ هم به‌صورت زبانی و هم عملی. این تأکیدها سال‌هاست که تکرار می‌شود تا مسافران بدانند انرژی‌ای که در این روز به همسفر خود می‌دهند، قطعاً به خودشان و خانواده‌شان بازمی‌گردد؛ چه همسفر همسر باشد و چه فرزند، در هر جایگاهی که قرار دارد، این تقدیر باید به شایستگی انجام شود.

از خداوند می‌خواهم که همه همسفران ما در کنار مسافرانشان، در مسیر درمان، در مسیر جهان‌بینی و در مسیر رسیدن به آرامش، دوشادوش هم حرکت کنند و خیر و برکت فراوان نصیب همه شود.

ممنون از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید.

ضبط و تایپ: مسافر نوید
عکس: مسافر علیرضا
ویرایش و ارسال: مسافر حمید(گروه سایت نمایندگی لوئی پاستور)