روز همسفر فرصتیست برای گفتنِ حرفهایی که شاید همیشه در دل ماندهاند. برای یادآوری اینکه این مسیر، فقط مسیرِ تو نبود؛ مسیرِ آموختن، صبر کردن و رشد کردنِ هر دوی ما بود.
همسفر بودن برای من یعنی یاد گرفتنِ اعتماد، یعنی باور کردنِ تغییر؛ حتی وقتی نشانههایش کوچکاند. من شاهد لحظههایی بودهام که ایستادن سختتر از رفتن بود؛ اما تو ایستادی نه از روی اجبار؛ بلکه از روی آگاهی.
در این راه فهمیدم که تغییر یک اتفاق ناگهانی نیست؛ تصمیمیست که هر روز؛ باید دوباره گرفته شود و تو بارها و بارها این تصمیم را با تمام وجودت گرفتی.
من به عنوان همسفرت یاد گرفتم حمایت، یعنی قضاوت نکردن؛ یعنی باور داشتن به توانِ انسانی که شاید خودش هم گاهی توانش را فراموش میکند.
من به تو ایمان دارم، نه به خاطر گذشتهات؛ بلکه به خاطر انتخاب امروزت. راهی که در آن قدم گذاشتهای، راهِ شجاعت است. راهِ روبهرو شدن با خود، راهِ مسئولیتپذیری، و راهِ ساختنِ آرامشی واقعی و ماندگار.
روز همسفر را بهانه میکنم تا بگویم: تلاشهایت دیده میشود، سکوتهایت فهمیده میشود و امیدت ارزشمند است.
با آرزوی آرامش، تداوم و روشنایی
در تمام ادامهی مسیرت. همسفرت سمیه
نویسنده: همسفر سمیه لژیون اول
منبع: دلنوشته در مورد همسفر
ویرایش: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ارسال: راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی فیروزآباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
61