از چشمه شکرگزاری تا اقیانوس رهایی

همسفر زهرا در مورد دستور جلسه «(وادی یازدهم: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.) و تأثیر آن بر من» دلنوشته‌ای ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

خداوند را شکر می‌کنم که اذن ورود من به کنگره صادر شد و توانستم وارد این سیستم شوم تا آموزش ببینم و حالِ خوب را تجربه کنم. پسر من پس از یک سال سفر در کنگره‌۶۰ به درمان و رهایی رسید و اکنون به مدت ۷ سال است که آزاد و رها است.

من نیز حدود یک ماه و نیم است که وارد کنگره شده‌ام؛ حال بسیار خوبی دارم و از آرامش زیادی برخوردارم. هرگز فکر نمی‌کردم بتوانم به چنین حالی دست پیدا کنم؛ اما اکنون باور دارم که کاش زودتر به کنگره‌۶۰ آمده بودم. حس و حالی که این روزها در کارگاه آموزشی و در شعبه دارم، هرگز در گذشته تجربه نکرده بودم؛ حتی تصور نمی‌کردم بتوانم چند ساعت روی صندلی بنشینم.

از آقای مهندس دژاکام تشکر می‌کنم که کنگره‌۶۰ را بنیان نهادند؛ ایشان در حقیقت فرزندان خانواده‌هایی را که گرفتار اعتیاد و تاریکی شده‌اند، نجات دادند. از خداوند برای ایشان عمری طولانی و باعزت خواستارم.

من به کنگره‌۶۰ ایمان آورده‌ام. روزی که پسرم به رهایی رسید، از شدت گریه نمی‌توانستم روی پاهایم بایستم. در آن لحظه با تمام وجود شکرگزار خداوند بودم و آرزو داشتم که بتوانم از آقای مهندس قدردانی کنم.

در ضمن از راهنمای مسافرم، آقای علیرضا، سپاسگزارم؛ ایشان زحمات بسیاری کشیدند. همچنین از راهنمای خوبم، خانم پرنیان، تشکر و قدردانی می‌کنم. دوست دارم در کنگره‌۶۰ ماندگار باشم و خدمت کنم تا بتوانم از تاریکی‌های درونم به سوی روشنایی حرکت کنم.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر پرنیان (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر پرنیان (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
نمایندگی همسفران چالوس