رسیدن به اقیانوس، نتیجه تلاش و خدمت

سومین جلسه از دوره بیست و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسبیکو، با استادی مسافر میرزا، نگهبانی مسافر امیر و دبیری مسافر سجاد با دستور جلسه (وادی یازدهم؛ چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان به بحر و اقیانوس می‌رسند) سه‌شنبه 2 دی ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان میرزا هستم مسافر؛
در ابتدا از گروه مرزبانی، ایجنت گرامی و نگهبان جلسه صمیمانه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.

همچنین از راهنمای عزیزم، آقای آرش قدردانی می‌کنم.

دستور جلسه امروز درباره وادی یازدهم است؛ وادی‌ای که به ما می‌آموزد همه چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، در نهایت به بحر و اقیانوس می‌ریزند.
چشمه‌های جوشان دارای دو ویژگی مهم هستند؛ نخست منبع آب و دوم اختلاف پتانسیل یا اختلاف ارتفاع.

پتانسیل به معنای نیروی درونی و استعدادهایی است که در وجود هر یک از ما نهفته است؛ گاهی این استعدادها از ابتدا در ما وجود دارند و گاهی لازم است آن‌ها را در خود ایجاد کرده و پرورش دهیم.

به‌عنوان مثال، ممکن است منِ میرزا، پتانسیل خدمت در آبدارخانه یا نظم‌دهی به سالن را داشته باشم، اما تا زمانی که این توانایی‌ها را در خود تقویت نکرده و به کار نگیرم، ارزشی نخواهند داشت و سبب ایجاد انرژی در من نمی‌گردد.

هر یک از ما باید بکوشیم پتانسیل‌های درونی خود را ارتقا دهیم و هر بار گامی بالاتر برداریم؛ از آبدارخانه به OT، و از خدمت‌های کوچک به مسئولیت‌های بزرگ‌تر. این مسیر رشد، راهی است که انسان را به جوشش درونی و تعالی روحی می‌رساند.

چشمه، از خود جوشش ندارد؛ بلکه این منبعی بالاتر است که آن را به حرکت درمی‌آورد تا آب از دل زمین بجوشد و جاری شود. اگر این جوشش وجود نداشته باشد، آب راکد می‌ماند، بوی نامطبوع می‌گیرد و فاسد می‌شود. انسان نیز چنانچه در مسیر رشد و تکاپو نباشد، دچار رکود می‌گردد.

من خود سال‌ها در رکود به سر می‌بردم، اما ورود به کنگره۶۰ باعث شد نیروهای درونی‌ام دوباره فعال شوند. ما وقتی وارد کنگره می‌شویم، باید این جوشش را به‌تدریج در وجود خود پرورش دهیم تا سرانجام به بحر و اقیانوس برسیم؛ جایی که نماد آرامش، تعادل و آسایش واقعی است.

البته رسیدن به این اقیانوس نیازمند سعی، تلاش و کوشش مداوم است. باید استعدادهای بالقوه خود را شکوفا کرده و آن‌ها را به فعلیت برسانیم.

اگر امروز و فردای انسان هیچ تفاوتی با یکدیگر نداشته باشد، لازم است در مسیر خود تجدیدنظر کند؛ زیرا رکود، نشانه توقف و بی‌تحرکی است.

آقای مهندس دژاکام منابع عظیمی را در اختیار ما قرار داده‌اند؛ منابعی پایان‌ناپذیر که می‌توان از آن‌ها برای رشد و تعالی بهره برد. این منابع را می‌توان به معدنی غنی تشبیه کرد که در دل آن، از سنگ‌های معمولی گرفته تا الماس و طلا یافت می‌شود.

این به تلاش و بینش ما بستگی دارد که چه چیزی از این معدن استخراج کنیم؛ یکی ممکن است به سنگ آهن بسنده کند و دیگری به الماس دست یابد.

کنگره ۶۰ این فرصت را برای همه ما فراهم کرده است تا از این منبع بی‌کران استفاده کنیم و به رودهای خروشان تبدیل شویم؛ رودهایی که موانع را از میان برمی‌دارند و در نهایت به دریای آرامش و اقیانوس می‌رسند.

با این حال، باید بدانیم که رسیدن به اقیانوس پایان راه نیست؛ حتی در آن مرحله نیز نباید دچار رکود شویم، بلکه باید همواره در مسیر رشد، خدمت و حرکت باقی بمانیم و جای پای بزرگان کنگره بگذاریم.

در پایان، مایلم تجربه شخصی خود را با تازه‌واردان و جوانان در میان بگذارم:
شاکر خداوند باشید که در این سن و سال، این مسیر نورانی پیش روی شما قرار گرفته و با کنگره ۶۰ آشنا شده‌اید. این فرصت بسیار ارزشمند است؛ از آن بهره ببرید، خدمت کنید و در مسیر آرامش و تعادل گام بردارید.
سپاسگزارم از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید.

تایپ و عکس : مسافر سیامک لژیون پنجم
ویرایش و ارسال: مسافر حسین لژیون پنجم