دلنوشته مسافر حسین

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
آنتی ایکس مصرفی ۳ گرم تریاک کشیدنی، روش درمان DST، داروی درمان شربت OT، راهنمای درمان آقای احمد صداقتی از لژیون سوم تربت حیدریه، مدت سفر 106 روز، ورزش در کنگره باستانی.

دلنوشته مسافر حسین در مورد (وادی یازدهم: چشمه های جوشان و رود های خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند):

گاهی چه بی بهانه دلم میگیرد و بی دلیل می‌گرید. گاهی با پرواز در آسمان رؤیاها اوج می‌گیرم و گاهی در تنهایی به عمق چراها فرو می‌روم.
گاهی بسان جاده‌ای هموار و طولانی که انتهایی ندارد در به سرانجام رساندن بایدها، از شور و شعف لبریز می‌شوم و گاهی با اندیشه در نبایدها چشم هایم به نقطه ای خیره میگردد.گاهی سینه ای غمگین و پر از رازهای مگو، گاهی دهانی پر از خنده برای گفتگو، گاهی زلال و رقصان مانند حبابی بر آب وگاهی تکه سنگی سرد و سخت در بستر مرداب.
زندگی جاریست در میان بایدها و نبایدها، در میان بودن ها و نبودن ها و چه زیباست آزاد و رها بودن از آنچه نبود و نباید.
در وادی یازدهم یاد گرفتیم که مشکلات همیشه در زندگی ما وجود دارد و خواهد داشت چون اگر نبود ما معنی آسایش و آرامش را نمی‌فهمیدیم. اگر تاریکی نبود روشنایی معنی نداشت، اگر نفرت وجود نداشت عشق هم  در کار نبود.
اگر بیماری نبود سلامتی به چشم نمی آمد پس در مسیر زندگی بابت داشته هایمان باید خداوند را شاکرباشیم و در لحظه زندگی کنیم و همچنان در مسیر کنگره از داشته هایمان لذت ببریم...
در عمق وادی یازدهم، جهان‌بینی به ما می‌آموزد که بایدها و نبایدها مانند دو روی یک سکه زندگی را شکل می‌دهند. این وادی با آگاهی از صور پنهان و آشکار وجود ما را به پذیرش این دوگانگی‌ها هدایت می‌کند و با قدردانی از داشته‌ها، از توهمات رهایی می‌بخشد .
اینجا غم و شادی، تاریکی و روشنایی همه به اقیانوسی از تعادل می‌رسند و مسافر با شکرگزاری الهی آزادانه در لحظه زندگی می‌کند. وادی یازدهم مانند چشمه‌های جوشان که به رودهای خروشان می‌پیوندند، وعده برحق رهایی را می‌دهد در کنگره ۶۰ این جهان‌بینی کامل، ما را از انزوا و چراها بیرون می‌کشد و به خدمت و قدردانی از آموزش‌ها وا می‌دارد، جایی که با لذت بردن از داشته‌ها و شکرگزاری از خداوند، زندگی را نه در نبایدها بلکه در جریان جاری بودن‌ها تجربه می‌کنیم و به آرامش ابدی می‌رسیم.

ارسال خبر: مسافر حبیب