نیروهای پنهان

در وادی یازدهم مهندس دژاکام به ما می‌آموزد، انسان از لحظه‌ای که به زندگی وارد می‌شود، مانند یک چشمه‌ کوچک است؛ چشمه‌ای که اگر مسیر درست را پیدا کند و در حرکت بماند، می‌تواند تبدیل به رود خروشان شود و درنهایت به اقیانوس برسد. منظور از این چشمه، همان نیروها و توانایی‌های درونی ما است؛ نیروهایی که گاهی سال‌ها پنهان مانده‌اند، با شروع آموزش‌ها و حرکت صحیح، آرام‌آرام فعال می‌شوند.

در این وادی می‌آموزیم که رسیدن به مقصد یک شبه و با عجله اتفاق نمی‌افتد. همان‌طور که چشمه از دل سنگ بیرون می‌آید و با صبر، استمرار و عبور از مسیرهای سخت به رود و درنهایت به دریا می‌رسد. ما هم برای رسیدن به آرامش، رهایی و انسانیت باید صبور باشیم و در مسیر درست حرکت کنیم. اگر توقف کنیم یا مسیر را اشتباه برویم، مانند رودخانه‌ای می‌شویم که در مرداب می‌افتد و از بین می‌رود.

نکته‌ مهم این وادی این است که هر انسانی یک مقصد نهایی دارد؛ مقصدی که درنهایت همه‌ انسان‌ها به سمت آن در حرکت‌اند، چه بدانند و چه ندانند. این مقصد همان کمال، محبت و وصل شدن به سرچشمه‌ اصلی خداوند است. تفاوت انسان‌ها فقط در نوع مسیر، سرعت حرکت و میزان آگاهی‌شان است.

برای من پیام اصلی وادی یازدهم این است که حرکت کنم، حتی اگر کوچک و آهسته؛ زیرا اگر ادامه بدهم، حتماً به مقصد می‌رسم. همان‌طور که مهندس می‌فرمایند: «رودها هر چقدر هم دچار پیچ‌وخم شوند، باز راه خود را به سمت دریا پیدا می‌کنند.» این یعنی اگر من در مسیر آموزش، محبت، خدمت و عمل سالم بمانم، کم‌کم نیروهای درونی‌ام فعال می‌شود و به آن آرامشی می‌رسم که همیشه دنبالش بوده‌ام.

نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر بانو رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون دهم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم)
همسفران نمایندگی ایمان