منیت به چه معناست؟ منیت، یعنی انسان خود را بالاتر از آنچه هست ببیند؛ در این صورت میگوییم دچار منیت شدهاست. برای به وجود آمدن منیت، انسان باید در هستی حرکت کند، یکسری تواناییها را کسب کند، در زمینههایی بدرخشد و استعدادهای خود را شکوفا کند تا حرفی برای گفتن داشته باشد؛ در این حالت به سوی منیت پیش میرود. وقتی در جمعی کاری را انجام میدهیم که دیگران نمیتوانند انجام دهند، مورد تشویق دیگران قرار میگیریم. از این تشویق لذت بسیاری کسب میکنیم و در درون ما انرژی به وجود میآید. در اینجا قیاس شروع میشود و خود را با دیگران مقایسه میکنیم. در این مرحله، اگر دانایی ما اندک باشد، نتیجه میگیریم که از بقیه جلوتریم و شعور و فهم ما بیشتر است؛ اینجاست که منیت متولد میشود. اما اگر دانایی ما بالا باشد، دیگر خود را مقایسه نمیکنیم. در منیت، جایگاه خود را در هستی گم میکنیم و توقع احترام بالایی از دیگران داریم. بیشترین تأثیر منیت بر روی چاکرای سوم یا خورشیدی است که انسان را دچار سرگردانی میکند؛ یعنی اتصال خود را با هستی از دست میدهد. ما به ۲ صورت در هستی عمل میکنیم: یا انرژی را از دیگران میدزدیم که در این حالت، اگر تأیید و احترام دیگران نباشد ناراحت میشویم؛ یا به مرحله تولید میرسیم که در این صورت به تأیید و احترام دیگران نیازی نداریم. میوه منیت شامل کینه، تنفر، حسادت و ... است.
منبع: سیدی منیت
نویسنده: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون چهارم)دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیستون کرمانشاه
- تعداد بازدید از این مطلب :
62