برداشت مسافر امید، رهجوی راهنمای محترم آقای حسین، لژیون چهارم نمایندگی شیروان ، پیرامون سیدی "کِشِش" از مهندس دژاکام
سلام دوستان، امید هستم، یک مسافر. ما باید با *تفکر کردن* به این نتیجه برسیم که اموال دنیایی ما، از قبیل ماشین، ملک، زمین و ثروت، در حقیقت متعلق به ما نیست؛ نهایتاً به وارثان ما میرسد، و حتی در تقسیم آن نیز نقش زیادی نداریم. پس از وارثهای ما نیز، این چرخه ادامه پیدا میکند و اموال به وارثان بعدی آنها منتقل میشود. تنها چیزی که برای ما باقی میماند، مهر و محبت است؛ زیرا در مراحل بعدی زندگی و در جهانهای دیگر نیز همراه ما خواهد بود و میتواند ما را یاری کند.
در مورد *سیستم هوشمند بدن*، استاد میفرماید چاقی بدن ما حاصل بینظمی و بیبرنامگی در غذا خوردن است. ما در بسیاری از مواقع بدون توجه به وقت و زمان، غذا میخوریم. نکته جالب این است که کم خوردن یا زیاد خوردن تأثیر کمی دارد؛ مهم این است که *بدون برنامهریزی غذا میخوریم.*
بدن ما هوشمند است، و وقتی بیبرنامه عمل میکنیم، چربیها را از ترس روز مبادا ذخیره میکند. اما اگر برای خوردن، خوابیدن و آشامیدن برنامه دقیق داشته باشیم، بدن چربیها را دفع کرده و به وزن ایدهآل میرسیم، زیرا *دیگر ترسی از آینده ندارد* و مطمئن است که در زمان مقرر نیازهایش تأمین خواهد شد.
نتیجه این نظم، ایجاد شگفتی در عملکرد اعضای بدن است؛ در این حالت باور میکنیم که بدن انسان چقدر هوشمندانه آفریده شده است.
من باور دارم نیرویی در درون انسان وجود دارد که او را به سمت *خوبیها و ارزشها* هدایت میکند؛ مانند باد لطیف و مناسبی که بادبادکباز را یاری میکند تا بادبادکهای خود را بهآسانی در آسمان رها کند.
این نیروی ملایم، ما را آرامآرام به سوی ارزشها و آرامش هدایت میکند. پس باید *انرژی خود را متمرکز سازیم* تا در مسیر *صراط مستقیم* حرکت کنیم و به قلههای ارزش و انسانیت صعود نماییم.
مرزبان خبری: مسافر صادق
تایپ: مسافر امید لژیون چهارم
ارسال: مسافر محمد
- تعداد بازدید از این مطلب :
2295