تاکید این وادی بیشتر روی حرکت، آموزش و کار جمعی است

«چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.» وادی یازدهم به ما می‌گوید که هر حرکتی؛ اگر درست و مداوم باشد، در نهایت به مقصد می‌رسد برای رسیدن به بحر و اقیانوس یعنی مقصدِ نهاییِ رشد، تکامل یا اتصال به حقیقت قدرت مطلق نیاز است که حرکتِ فردی در مسیرِ درست تداوم یابد. همان‌طور که یک چشمهٔ کوچک با ادامهٔ مسیرش تبدیل به رود می‌شود و در آخر به دریا و اقیانوس می‌ریزد، انسان هم اگر در مسیر درست حرکت کند، می‌تواند به رشد، آرامش و تکامل برسد.

این وادی بیشتر روی حرکت، آموزش و کار جمعی تأکید دارد. چشمه‌های جوشان نماد افرادی هستند که تازه وارد مسیر تغییر شده‌اند؛ کسانی که انگیزه دارند و می‌خواهند حالِ زندگی‌شان بهتر شود و رودهای خروشان نماد کسانی هستند که این انگیزه را حفظ کرده‌اند، آموزش دیده‌اند و به‌صورت مداوم در مسیر حرکت می‌کنند. وقتی افراد تنها نباشند و در کنار هم و با هدف مشترک حرکت کنند، جریان قوی‌تری شکل می‌گیرد؛ مثل رودخانه‌ای که راهش را با قدرت ادامه می‌دهد.

آیا همه به اقیانوس می‌رسند؟ خیر؛ اگر چشمه‌ای در مسیرِ خود مسیرِ درست را نیابد یا به دلیل موانعی هم‌چون جهل، غرور و بی‌ثباتی از جریان باز بماند، احتمال دارد هرگز به اقیانوس نرسد. صِرفِ داشتن انگیزه کافی نیست، خیلی‌ها مثل چشمه شروع می‌کنند؛ اما در مسیر متوقف می‌شوند دلیلش می‌تواند بی‌نظمی، نداشتن آموزش، غرور، یا گوش ندادن به حرف‌های راهنما باشد.

وادی یازدهم می‌گوید برای رسیدن به مقصد؛ باید حرکت مداوم، آموزش درست و عمل کردن وجود داشته باشد؛ وگرنه مسیر نیمه‌کاره می‌ماند. کارگاه‌ها و جلسات جهان‌بینی که در حول این وادی برگزار می‌شود، هدف‌شان نشان دادنِ فرآیندی است که چگونه آموزش باعث می‌شود چشمه‌ها، یعنی افراد حرکتِ پایدار پیدا کنند و ضمن تغییر جایگاه، به هم ملحق شوند تا رودِ خروشان به‌وجود آید.

این آموزش، شامل یادگیریِ قوانینِ طبیعتِ انسانی، مهارت‌های رفتاری، و تمرین‌های عملی در زندگی روزمره است. آموزش باعث می‌شود مسیر را اشتباه نرویم وقتی فرد جهان‌بینی درست پیدا می‌کند، یاد می‌گیرد چگونه فکر کند، رفتار کند و تصمیم بگیرد. این آموزش‌ها کمک می‌کند که چشمهٔ کوچک به رود تبدیل شود؛ یعنی حرکت فردی به حرکت هدف‌مند و پایدار تبدیل شود.

این وادی به ما یاد می‌دهد که؛ برای رسیدن به هدف‌های والا لازم است از خودمحوری و کوتاه‌نگری گذر کنیم، با دیگران همکاری کنیم و خردِ جمعی را بپذیریم. هم‌چنین وادی یادآوری می‌کند که مسیرِ رشد، نیازمند صبر، ثبات و پشتکار است؛ نه یک جرقهٔ گذرا؛ نباید فقط به خودمان فکر کنیم رشد واقعی در کنار دیگران اتفاق می‌افتد. صبر، نظم و استمرار خیلی مهم است، تغییر کردن زمان می‌خواهد؛ اگر کسی بخواهد سریع و بدون زحمت به نتیجه برسد، معمولاً به مقصد نمی‌رسد.

برای استفاده از پیام وادی یازدهم می‌توانیم، انگیزهٔ خودمان را بشناسیم و حفظ کنیم، آموزش ببینیم و گوش به فرمان راهنما باشیم، دانسته‌ها را در عمل اجرا کنیم، در جمع حرکت کنیم و از تجربهٔ دیگران استفاده کنیم، تغییرات را بپذیریم و ناامید نشویم. پس نتیجه‌ می‌گیریم که وادی یازدهم به ما می‌گوید، هیچ حرکت سالمی گم نمی‌شود؛ اگر راه درست باشد و حرکت ادامه داشته باشد، رسیدن حتمی است.

چشمه؛ اگر متوقف نشود، بالاخره رود می‌شود و رود هم در نهایت به اقیانوس می‌رسد. این وادی امید می‌دهد؛ اما هم‌زمان مسئولیت می‌آورد؛ هم‌چون حرکت کردن، یاد گرفتن و ثابت‌قدم بودن. این وادی هم برای فردی که در مسیرِ درمان یا تغییر است راهنما است، هم برای جمع‌هایی که می‌خواهند اثرگذار شوند عملی کردنِ پیام وادی، مستلزم نظم، فروتنی و پیوستگی رفتار است نه فقط احساس یا حرفِ خوب! 

منبع: کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود،  سی‌دی‌های بخش ۱، ۲، ۳ وادی یازدهم و سایت کنگره۶۰
نویسنده: همسفر رویا رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم