قدردانی از کنگره ۶۰؛ تلنگری جهت یادآوری گذشته

جلسه‌ی اول از دوره‌ی نهم از سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی طارم با استادی راهنما مسافر ذکریا، با نگهبانی راهنمای تازه واردین مسافر رسول و دبیری مسافر محمود با دستور جلسه‌ی « در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم » روز پنجشنبه مورخ بیست‌وهفتم آذر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان ذکریا هستم یک مسافر، از نگهبان جلسه، گروه مرزبانی و ایجنت محترم شعبه خیلی ممنون و سپاسگزارم که بنده را امروز به عنوان استاد جلسه انتخاب نمودند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه‌ی امروز این است که در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟ به اعتقاد من، هدف سیستم کنگره ۶۰ فقط درمان اعتیاد نیست، کسی که خواسته‌ی درمان اعتیاد داشته باشد، با ورود به کنگره ۶۰ و عمل به دستورالعمل‌ها و توصیه‌های راهنما، مطمئناً می‌تواند به خواسته‌ی خودش که همانا درمان اعتیاد می‌باشد برسد.

کنگره ۶۰ سوای بر درمان اعتیاد، علم درست زندگی کردن را هم به ما آموزش می‌دهد. چون ما زمانی که در مسیر منفی و تاریکی قرار داشتیم از روش و علم درست زندگی کردن فاصله گرفته بودیم.  اکنون کنگره ۶۰ علم درست زندگی کردن را با تک تک دستورجلساتی که هر هفته تعیین می‌کند و ما روی آن بحث و تبادل نظر می‌کنیم به نوعی به ما آموزش می‌دهد تا بتوانیم این آموخته‌ها را در زندگی خودمان اجرا نماییم و به کمال انسانیت برسیم. برای اینکه یک انسان قدردان و سپاسگزار باشد مستلزم این است که انسان ابتدا بتواند خیلی چیزها را خوب ببیند که از کجا به کجا رسیده است؟

ببینم که من قبل از ورود به کنگره ۶۰ چه حال و روزی داشتم و اکنون چه وضعیتی دارم؟ این حال خوشی که اکنون دارم حاصل عملکرد کدام سیستم می‌باشد؟ من خودم با حال خیلی بدی وارد کنگره ۶۰ شدم، این ساختار و افراد خدمتگزار آن و علم و آگاهی که کنگره ۶۰ در اختیار من قرار داد باعث شد آگاهی و دانایی من تا حدود خیلی زیادی افزایش پیدا کند و بتوانم جایگاهی برای خودم کسب کنم، و مهمتر از همه بتوانم صحبت کردن را یاد بگیرم. منی که قبل از کنگره ۶۰، یک انسان کاملا گوشه‌گیر و از اجتماع فراری بودم و هیچ وقت قادر به صحبت کردن در یک جمع ۵۰ نفری نبودم.

اکنون خیلی راحت در یک جمع بزرگ می‌توانم صحبت نمایم، و این اتفاق را مدیون کنگره ۶۰ و کسانی که اینجا خدمت نمودند، هستم. من قبل از ورود به کنگره ۶۰ هیچ جایگاهی در جامعه نداشتم. اکنون که جایگاهی در کنگره ۶۰ کسب کردم و شالی دور گردن من هست، باید حتما نگاهی هم به گذشته‌ی خودم بیاندازم که از کجا و چه وضعیتی به این جایگاه رسیدم. البته نباید به این جایگاه خودم مغرور شوم چون همیشگی نیست و ممکن است مدتی بعد این خدمت را از من بگیرند. من باید از همین امروز بذر مهر و محبت خودم را در این سیستم و ساختار بکارم و کمک نمایم تا افراد زیادی به رهایی برسند تا دو سال دیگر اگر رهجویی با من رو در رو شد همین احترام امروز را نسبت به من داشته باشد.

چون آن موقع است که این جایگاه و این خدمت برای من ارزش پیدا می‌کند. حال به پاس این جایگاه و آگاهی که در کنگره ۶۰ کسب کردم، با درست خدمت کردن، با یک رهجوی خوب بودن و عمل به توصیه‌های راهنما می‌توانم قدردان کنگره‌ ۶۰ باشم. باید بدون هیچ چشم داشتی خدمت نمایم. اگر من بتوانم صحبت‌ها و توصیه‌های راهنمای خودم را درست اجرا کنم آن وقت من یک رهجوی درست و خوب برای این ساختار هستم و در حقیقت قدردان این سیستم می‌باشم. ممنونم که به صحبت‌های بنده توجه نمودید.

برگزاری لژیون ویلیام وایت ( درمان نیکوتین ) به راهنمایی مسافر عادل

سایت خبری نمایندگی طارم