دلنوشته همسفر محمد حسین از لژیون چهارم به راهنمایی همسفر مهدی در رابطه با دستور جلسه «در کنگره ۶٠ چگونه قدردانی میکنیم؟»
سلام دوستان محمد حسین هستم یک همسفر. مسافر من ابوالفضل با ١٠ سال تخریب وارد کنگره شد؛ آخرین آنتیایکس مصرفی شیره و تریاک ، مدت سفر اول ١٠ ماه، روش درمان DST، داروی درمان شربت OT، راهنمای خوبشون مسافر مهدی بافنده از لژیون ١۴ شعبه رضا مشهد و راهنمای خوب خودم آقای مهدی حاجی پور از لژیون چهارم همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد، رشته ورزشی مسافرم فوتسال، و خودم والیبال، مدت رهایی هم با دستان پر مهر جناب مهندس ٣ سال.
.png)
به نام قدرت مطلق
قدردانی را با زبان نمیتوان کامل ادا کرد، چون آنچه در کنگره ۶۰ آموختیم، فقط درمان نبود بلکه تولدی دوباره بود. اینجا یاد گرفتیم که رهایی یک اتفاق نیست، یک مسیر است، مسیری که با عشق راهنمایان و زحمت خدمتگزاران روشن شد. قدردانی یعنی فهمیدن اینکه کسی بیچشمداشت چراغی روشن کرد تا ما راه خودمان را پیدا کنیم یعنی احترام به دانشی که از دل تجربه بیرون آمده و دست ما را گرفت وقتی خودمان از خودمان ناامید بودیم. امروز اگر آرامش داریم، اگر امید در دلمان زنده است، اگر به فردا ایمان داریم همه را مدیون کنگره ۶۰ هستیم. قدردانی ما شاید در کلمات کوتاه باشد، اما در عمل معنا پیدا میکند: با درست راه رفتن، درست خدمت کردن و با حفظ حرمت این مسیر مقدس سپاسگزارم از کنگره ۶۰ که به ما یاد داد: «انسان میتواند تغییر کند.»
از اینکه دلنوشتهی مرا خواندید، صمیمانه سپاسگزارم.
مرزبان خبری: همسفر معین
تایپ: همسفر محمد حسین (لژیون چهارم)
ویراستاری: همسفر علی (لژیون دوم)
ارسال خبر: همسفر حسین (لژیون یکم)
سایت همسفران آقا نمایندگی شفا مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
40