خدمتگزاران کنگره 60 از کیفیت زندگی بالایی برخوردار هستند

جلسه پنجم از دوره چهارم سری کارگاه های آموزشی، خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دزفول با استادی مرزبان محترم، مسافر امین، نگهبانی، مسافر نعمت و دبیری مسافر یوسف با دستور جلسه « در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می کنیم؟ » در روز سه شنبه مورخ ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد جلسه

سلام دوستان امین هستم یک مسافر

از آقا پژمان ایجنت شعبه تشکر می کنم که اجازه دادند در این جایگاه بشینم و آموزش بگیرم.

قبل ازکارگاه آموزشی، جلسه داشتیم، جلسه راهنمایان بود، آقا پژمان، بسیار خوب صحبت کردند و فرمودند تک تک ما، خدمتگذاران برای اینکه کیفیت، زندگی خود را بالا ببریم، خدمت می نماییم، واقعا بسیار صحبت قشنگی برای من است، که آمدم کیفیت زندگی خود را بالا ببرم.

استاد فرمودند انسانی که با خداوند معامله نماید، هر خدمتی که انجام دهد، از کیفیت خوبی برخوردار نمی شود، چون حسابگرانه، تفکر می نماید و کیفیت، نعمتی که دریافت می نمایید، پایین است، ولی اگر بدون منت، خدمت نماید واقعا برنده است.

من یادم می آید قبل از این که وارد کنگره بشوم، قدر دانی را بلد نبودم، حتی از پدر و مادر خود هم بلد نبودم قدردانی نمایم ولی وقتی که وارد کنگره شدم تازه یاد گرفتم چگونه باید قدردانی را انجام دهم.

وقتی که یک راننده تاکسی مبلغ کرایه را دریافت می نماید و هیچ گونه منتی را ندارد، اگر من تشکر نمایم، همسری که غذا درست کرده است، اگر من تشکر نمایم، دفعه بعد سنگ تمام می گذارد،این واقعا بسیار مهم است.

بدون هیچ منتی، جناب مهندس هر هفته به اعضای کنگره، سی دی آموزش می دهد، ولی من دارم چکار میکنم، راهنما بدون منت، بدون هیچ چشم داشتی، در کنگره وقت می گذارد،ولی من، امین چکار می کنم.

بهم می گویند یک ربع قبل از جلسه حاضر باش، ولی من می گذارم وسط جلسه می آیم، این واقعا کفر نعمت است.

استاد در ادامه فرمودند راهنما می خواهد حال من خوب شود، می گوید آقا سی دی بنویس؛ بعد من می گویم نتوانستم و وقت نداشتم، به هر نوعی تکالیف را انجام ندهم، اینجا من کفر نعمت کردم.

باید آموزش بگیریم، با سی دی نوشتن، به موقع حاضر شدن، لباس مناسب پوشیدن، گوش به فرمان راهنما باشم، به موقع دارو مصرف نمایم، به موقع به کلینیک مراجعه نمایم، نه اینکه آخر وقت، در کلینیک حاضر شوم، اینها قدر دانی در کنگره ۶۰ است.

استاد در آخر فرمودند من که در سفر دوم، مرزبان هستم باید یاد بگیرم، من اجازه ندارم به شخصی که در سفر اول است، از دید بالا بهش نگاه نمایم.

امیدوارم همه ما در این مسیر ثابت قدم باشیم،و در این مسیری که قدم برداشتیم، کوتاهی نماییم و بدانیم کوتاهی کردن، یعنی کفر نعمت کردیم.

ما بسیار قبل از کنگره، برای درمان و ترک مواد خود به خیلی جاها مراجعه کردیم و خیلی جاها هزینه کردیم ولی هیچ فایده ای نداشت، ولی در کنگره بدون هیچ منتی، ما به رهایی رسیدیم، باید قدردان این مسیر باشیم.

تشکر می کنم که به صحبت های من گوش دادید، به افتخار خودتان، دست بزنید.

تهیه و ارسال: وبلاگ نمایندگی دزفول