انسان اگر قدر خود را بداند قادر می‌شود

جلسه هشتم از دوره سی و نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی رودکی با استادی پهلوان مسافر رضا، نگهبانی مسافر محمدرضا و دبیری مسافر سعید با دستور جلسه 《در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم 》چهارشنبه ۲۶ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان رضا هستم یک مسافر.
بسیار خوشحالم که امروز در این جایگاه قرار گرفتم و می‌توانم آموزش بگیرم.
دستور جلسه امروز« چگونه در کنگره قدردانی کنیم»
در کنگره دستور جلسات به اندازه‌ای مهم است که مهندس می‌گویند که یک هفته برای سه جلسه در مورد آنها گفتگو کنیم تا آموزش بگیریم.
اولین موردی که به ذهن من رضا می‌رسد این است که از چه چیزی باید قدردانی کنم؟! از خالق خودم باید قدردانی کنم. پرسش دیگر این است که چرا باید از خالق خودم قدردانی کنم؟! چون هستی را آفرید و در اختیار من قرار داد و انسان را جوری آفرید که به آن قدرت اختیار داد. این اختیار شامل آن است که می‌تواند چندین کار را همزمان انجام بدهد راه برود، صحبت کند، همزمان بخورد و بیاشامد... از انواع  میوه‌ها و خوراکی‌ها استفاده کند و خلاقیت خود را به کار اندازد تا بتواند چیزی درست کند. از ویژگی‌های دیگر انسان این است که خداوند از روح خود در ما دمیده است و همین ویژگی‌ها باعث شده است که تفاوت زیادی با سایر جانوران داشته باشد.
حالا که خداوند خوبی‌ها را برای من آفریده است بایستی قدردان باشم و این قدردانی چگونه انجام می‌شود؟! این قدردانی زمانی انجام می‌شود که انسان همیشه در راه درست و صراط مستقیم باشد.
شنبه که ما به همراه ایجنت محترم به نمایندگی حر رفته بودیم، راهنمای آقای نعیمی(آقای کنعانی) که اتفاقاً رهجوهای بسیار شایسته‌ای پرورش داده بودند، و جشن ۱۰ سال رهایی آقای هاشم بود، نمونه خوبی برای قدردانی بود که این گونه رهجوها پس از ۱۰ سال همچنان در حال خدمت کردن هستند. چنین رهجویی که پس از ۱۰ سال همچنان در حال خدمت است نیازی به تعریف ندارد چرا که مانند یک درخت پرمیوه، شاخ و برگش از باغ بیرون زده و نمایان است.
اگر به من رضا خدمتی در کنگره واگذار شد باید به بهترین گونه آن خدمت را انجام بدهم و بدانم اگر اینجا صندلی هست تلاش قبلی‌ها بوده است و من هم باید به این صندلی‌ها بیفزایم. انسان اگر قدر خود را بداند می‌تواند قادر شود.
حالا که به کنگره آمده‌ام توانستم دوستان خوبی پیدا کنم و من باید قدر این دوستان را بدانم و از آنها نگهداری کنم. که اگر جز این باشد و من نتوانم از این دوستان و نعمت‌ها استفاده کنم بدون شک به همان جایگاه پیشین باز خواهم گشت.
امیدوارم همه ما بتوانیم قدردان کنگره باشیم حالا این قدردانی ما می‌تواند یک نفر با نیروی علمی، یک نفر با نیروی انسانی و یا مالی انجام بدهد.
آرزوی من این است که بتوانم یک روزی همانند آقای هاشم و آقا سعید سرم را جلوی راهنمایم بالا نگه دارم و به باور من این بهترین قدردانی است.

نگارش و بارگذاری؛ مسافر حسن
عکس؛ مسافر بابک