چگونه قدردانی کنیم؟ با قلب، زبان و عمل

دهمین  جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران نمایندگی خیام نیشابوری در روزهای سه شنبه با استادی مسافرراهنما منصور و نگهبانی مسافرمجید و دبیری مسافرحسین با دستورجلسه چگونه در کنگره 60 قدردانی کنیم در تاریخ 25 آذر ماه1404 رأس ساعت  17 آغاز به کارکرد.

سلام دوستان منصور هستم مسافر:

خداوند یک بار دیگر به من لطف کرد و اجازه داد زیر این سقف مقدس بنشینم، آموزش بگیرم و از انرژی شما عزیزان بهره‌مند شوم. در کنگره ۶۰ آموختیم که همواره شاکر و سپاسگزار باشیم؛ سپاسگزار خداوندی که راه را برای ما گشود و بسیاری که آمدند، نتوانستند بمانند و آموزش ببینند، اما ما ماندیم.

ابتدا از نگهبان لژیون سردار تشکر می‌کنم که اجازه دادند در این جایگاه بنشینم، انرژی بگیرم و آموزش دهم.

دستور جلسه این هفته، «قدردانی» است. آقای مهندس دژاکام، هنگامی که دستور جلسات را تعیین می‌کنند، نگاهی عمیق دارند. دو هفته پیش، دستور جلسه وادی دهم بود: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است». هفته پیش، «بنیان و ریشه کنگره ۶۰» با حضور خود آقای مهندس. و این هفته: چگونه قدردانی کنیم؟

تا خودم را تغییر ندهم، صفاتم همان می‌ماند و نمی‌توانم قدردانی واقعی کنم. قدردانی در کنگره ۶۰، یعنی آموزش گرفتن، حرکت در مسیر ارزش‌ها و کمک به رسیدن به حال خوش و تعادل.

هنگامی که وارد کنگره شدم، کسی راه را برایم باز کرد. جلودار حقیقت همیشه خداوند است؛ او مسیر کنگره را برای ما گشود. بنابراین، همواره باید سپاسگزار خداوند باشیم، سپاسگزار مخلوقاتش و حتی سپاسگزار خودمان. اگر نتوانیم از خودمان سپاسگزاری کنیم، از دیگران نیز نمی‌توانیم.

در کنگره ۶۰، قوانین و حرمت‌هایی وجود دارد که مسافر تازه ‌وارد باید رعایت کند. آیا واقعاً رعایت می‌کنیم یا تنها به ظاهر؟ باید سر وقت حاضر شویم، بنویسیم، آموزش بگیریم. من خودم می‌گویم: از روزی که وارد شدم، راهنما کنارم بود، خداوند راه را نشان داد، درست سفر کردم و به نتیجه رسیدم.

یک مسافر تازه‌ وارد، اگر بخواهد موفق شود، باید قوانین را رعایت کند. اما من، منصور، همیشه دنبال راه دررو بودم. ماه اول سخت بود: سر وقت آمدن، نشستن روی صندلی و نوشتن. اما ادامه دادم و فهمیدم همه این خدمت‌ها برای رسیدن یک نفر به رهایی و حال خوش است.

پس باید قدردان باشم: قدردان راهنما، مرزبان، ایجنت، خدمتگزاران OT و کلینیک. باید آموزش بگیرم، داناییم افزوده شود تا شکرگزار باشم. حرکت در مسیر ارزش‌ها ضروری است؛ اگر در این مسیر نباشم، نمی‌توانم صفات منفی را کنار بگذارم.

مسافر تازه‌ وارد، اگر بخواهد قدردان کنگره شود، باید آموزش بگیرد و در صراط مستقیم حرکت کند. تنها جایی که می‌توانم خوب شوم، همین‌جاست. ماندم و ادامه دادم تا با خدمت، جبران کنم – هرچند جبران‌پذیر نیست. کنگره برای من کاری کرده که با هیچ چیز قابل جبران نیست: نه با خدمت، نه با پول، نه با حمایت.

خود آقای مهندس، بنیان و ریشه کنگره ۶۰، می‌گویند به کنگره بدهکارند.  سر وقت بیاییم، شربت را درست بخورم، سی‌دی بنویسیم. اگر سی‌دی ننویسیم، به کنگره و خودمان احترام نگذاشته‌ایم.

اینجا محل آموزش است. سپاسگزاری حال روحی‌ام را خوب می‌کند؛ صبح با انرژی مثبت بیدار می‌شوم. همه ما مدیون این سیستم، کنگره و آموزش‌های آقای مهندس هستیم.

چگونه قدردانی کنیم؟ با قلب، زبان و عمل. وقتی سبد می‌آید، بی‌تفاوت نباشیم. قبلاً روزی صدها هزار تومان مواد مصرف می‌کردیم؛ حالا هزینه این سقف، بخاری، کولر و چراغ را بپردازیم. این سیستم با کمک خود ما تأمین می‌شود.

آقای مهندس یاد داده: برای قدردانی، پاکت بدهید، خودشان در هفته مرزبان، به مرزبانان پاکت دادند تا به ما بیاموزند قدردان راهنما و کمک‌کنندگان باشیم.

اگر وضع مالی‌ام خوب است، در جشن گلریزان شرکت کنم. کسی که آموزش می‌گیرد، تفکرش تغییر می‌کند و می‌تواند کمک کند – نه برای نشان دادن، بلکه از روی قدرت و بدون انتظار.

داناییم باید بالا رود تا بفهمم پول کجا می‌رود: همه مستند است، به نام جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰. آقای مهندس چیزی برای خود نمی‌خواهند؛ همه برای درمان اعتیاد است.

این کمک‌ها در مقابل آنچه کنگره به ما داده، صفر است. من در این سیستم احیا شدم، معنای زندگی را فهمیدم، دفاع از خود را آموختم، تفکر و تعقل پیدا کردم.

باید شکرگزار خداوند باشم که مسیر را روشن کرد. قدر خودمان، این مکان، آموزش‌ها، راهنما و خدمتگزاران را بدانیم. راهنما دلسوزی می‌کند، تلنگر می‌زند تا آموزش برای خودمان باشد.

سپاسگزارم از همه شما. امیدوارم همواره در مسیر قدردانی بمانیم.

مسئول صوت: مسافر علیرضا(لژیون هشتم )

عکاس: مسافر هادی (لژیون چهارم

تایپ : مسافر حسین (لژیون سوم)

دیتا:مسافر ابوطالب (لژیون هفتم)

بارگذاری: گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری