هر گره در زندگی فرصتی برای بهتر شدن

جلسه اول از دوره سی‌و‌ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی کاسپین قزوین به استادی راهنما همسفر مرضیه نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذر‌ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از دبیر جلسه بابت گزارش خوبی که ارائه کردند، تشکر می‌کنم. از نگهبان، ایجنت و مرزبانان بسیار سپاسگزارم که فرصت خدمت را به لژیون دوم دادند. از راهنمای خودم همسفر نازنین نیز قدردانی می‌کنم امیدوارم همیشه سلامت و شاد باشند.

دستور جلسه این هفته «چگونه در کنگره۶۰ قدردانی می‌کنیم؟» است. امروز صبح که درباره این دستور جلسه فکر می‌کردم، ذهنم به روزهایی برگشت که تازه وارد کنگره۶۰ شده بودم؛ زمانی که با دلی شکسته، کوله‌باری از غم و اندوه و شاید بدون هیچ پناه و امیدی وارد این مسیر شدم.

با خودم فکر می‌کردم اگر مهندس حسین دژاکام روزی که به رهایی رسیدند، تصمیم نمی‌گرفتند که به منِ مرضیه کمک کنند، چه بلایی سر من می‌آمد؟ اصلاً بودم؟ حال و اوضاع من چگونه بود و الان چه می‌کردم؟

وقتی وارد کنگره۶۰ شدم، راهنما با انرژی و آغوشی باز مرا پذیرفت و برای من وقت گذاشت؛ چهار سال رفت‌وآمد فقط به این دلیل که حال منِ مرضیه خوب شود. ایجنت و مرزبانان نیز هر جلسه ساعت‌ها زمان می‌گذارند تا زمانی که ما به این مکان می‌آییم، درِ شعبه باز باشد و این فضا جاری بماند تا حال من خوب شود.

مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان، تمام زندگی خود را صرف کشف علمی کردند که باز هم حال من خوب شود. تمام هدف این سیستم و ساختار همین است؛ تا در تاریکی نمانم و رشد بکنم.

آن‌وقت من چه کار می‌کنم؟ من برای این ساختار چه کاری انجام داده‌ام؟ آیا قدر این ساختار را می‌دانم؟ کجا قرار گرفته‌ام و چگونه باید قدردان نعمت‌هایی باشم که خداوند به من داده است؟

من نمی‌توانم زحمات کنگره۶۰ را جبران کنم. مهندس حسین دژاکام همیشه می‌فرمایند: «من به کنگره۶۰ بدهکار هستم.» چه برسد به من که هیچ کاری برای کنگره۶۰ نکرده‌ام. حداقل کاری که می‌توانم انجام دهم تا دل خودم آرام شود این است که حرمت کنگره۶۰ را رعایت کنم، نظم داشته باشم، درست بنشینم، درست بلند شوم و از آموزش‌هایی که با زحمت و عشق در اختیار من قرار می‌گیرد، درست استفاده کنم.

قدردانی از جایی شروع می‌شود که قدر نعمت‌های خداوند را بدانم و از آن‌ها بهره ببرم. خداوند نعمت‌های خود را به همه بندگان می‌دهد و بخیل نیست؛ اما بهره بردن از آن نعمت‌ها به درک و فهم من بستگی دارد و این‌که چقدر آن‌ها را می‌بینم و ارزششان را درک می‌کنم. وقتی ارزش آن را درک کردم، آن‌وقت در عملکرد خود نشان می‌دهم و می‌توانم بگویم سپاسگزار هستم.

قدردانی از نعمت‌های خداوند این است که داشته‌هایم را ببینم و روی نداشته‌هایم زوم نکنم؛ نه این‌که میلیون‌ها نعمتی را که دارم نادیده بگیرم و فقط چیزی را ببینم که ندارم.

اگر خداوند چیزی را به من نداده است، قطعاً ظرفیت آن در من وجود نداشته است. خداوند ناتوان نیست؛ می‌دهد، اما باید آن ظرفیت در من ایجاد شود و من گره درونی خود را پیدا کنم. مهندس حسین دژاکام همیشه می‌گویند: «آب کم جوی، تشنگی آور به دست.» آب هدف است و ما می‌خواهیم به آن برسیم.

اما مهم‌تر از هدف چیست؟ آیا خود هدف مهم‌تر است یا انسانی که در مسیر ساخته می‌شود؟ این خلقت بر این بنا شده است که من از خودم، یک مرضیه بهتر بسازم؛ انسانی با انگیزه رشد و تکامل. پس بیاییم به دنبال گره‌های درونی خود بگردیم. اگر احساس می‌کنم چیزی به من داده نشده است، مطمئن باشم تا زمانی که آن گره حل نشود، چیز باارزشی هم به من داده نخواهد شد.

امیدوارم تک‌تک ما قدردان این نعمت بزرگ الهی باشیم؛ نعمتی که خداوند به ما داده و این صندلی‌هایی که در کنگره۶۰ در اختیار ما قرار گرفته است.

دستور جلسه دوم: تجلیل از همسفر راهنما الهه

در بخش دوم جلسه، از همسفر راهنما الهه تجلیل شد. خداقوت و تبریک می‌گویم به رهجویان ایشان که واقعاً راهنمای خوبی داشتند. این سعادت نصیب من شد که در دوران مرزبانی بیشتر با ایشان آشنا شوم. راهنمایی صبور و مسئولیت‌پذیر هستند و با وجود مشغله‌ها و دغدغه‌های فراوان، همواره تلاش کردند به‌موقع در شعبه حضور داشته باشند و مسئولیت‌های خود را انجام دهند.

از ایشان درس‌های زیادی گرفتم. راهنمایی آرام و متین هستند و هیچ‌گاه عجله را در رفتارشان ندیدم. امیدوارم هر جا که هستند، چه در زندگی شخصی و چه در کنگره۶۰ همیشه شاد و سلامت باشند.

راهنما همسفر الهه، شما بذرها و سرمایه‌های زیادی در کنگره۶۰ کاشتید که ثمره آن در رهجویانی که پرورش داده‌اید کاملاً نمایان است. این سرمایه‌ها با گذر زمان ارزشمندتر می‌شوند. ان‌شاءالله سال آینده رهجویان خود را در جایگاه راهنمایی ببینید و از آن لذت ببرید؛ قطعاً همین‌طور خواهد بود.

در ادامه نگهبان دوره جدید همسفر مریم از نگهبان دوره قبل همسفر فاطمه تقدیر و قدردانی کرد.

و دبیر دوره جدید همسفر سمیه از دبیر دوره قبل همسفر فریبا قدردانی کرد. 

در ادامه تجلیل راهنما همسفر الهه 

مرزبان کشیک: همسفر اقدس و مسافر رضا
عکاس: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر حمیده (لژیون پنجم)
تایپیست: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون چهاردهم) 

ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون پانزدهم) دبیر سایت 
همسفران نمایندگی کاسپین قزوین