درکنگره60 چگونه قدردانی کنیم

یازدهمین جلسه از دوره یازدهم در روزهای یکشنبه با استادی مسافر حسین نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر هاشم در تاریخ 23 آذر ماه 1404با دستور جلسه در کنگره 60چگونه قدر دانی کنیم رأس ساعت 17آغاز بکار نمود .

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم مسافر:

دستور جلسه بسیار عالی در کنگره ۶۰ است: «چگونه قدردانی کنیم؟» برای اینکه بدانیم قدردانی چقدر باید تأثیرگذار باشد، ابتدا باید مروری بر گذشته داشته باشیم؛ اینکه با چه حالی وارد کنگره شدیم، امروز چه حالی داریم و چگونه باید قدردانی کنیم. علاوه بر این، کنگره ۶۰ چگونه شکل گرفت و چگونه پیش رفت، که این امر تأثیر زیادی بر قدردانی ما دارد. همچنین، نظم خاصی که در دستور جلسات وجود دارد، هفته پیش دوستان پیشکسوت به زیبایی سختی‌هایی را که جناب مهندس متحمل شدند برای ما بازگو کردند؛ امروز ما با چه راحتی و آسایشی روی صندلی‌ها نشسته‌ایم: تابستان خنک، زمستان گرم، چراغ‌ها روشن و دور هم جمع هستیم.
خودم شخصاً، پیش از ورود به کنگره، ترک‌های زیادی داشتم. راههای زیادی را رفتم تا ترک کنم، اما موفق نمی‌شدم. در پیک دوم کرونا، متأسفانه مبتلا شدیم و در پیک اول، بسیاری از عزیزان را از دست دادیم؛  زندگی کاملاً داغون شده بود، زیرا هر سه ماه یک بار ترک می‌کردم، اما دوباره بازمی‌گشتم. آخرین بار، در ویلایی با حال گریان و با قرص کدئین، بیست روز را به حساب خودم ترک کردم؛ شاید بیست کیلو وزن کم کردم و با حال زاری وارد کنگره شدم. آن روزگار هیچ‌گاه از یادم نمی‌رود.
نکته‌ای که واقعاً مرا به کنگره کشاند، این بود که از گذشته یاد گرفته بودم: اگر معتادی با بیست و چهار ساعت پاکی به معتاد در حال مصرف بگوید «دمش گرم»، نه ردش می‌کنیم و نه تأیید. به همین دلیل، پیام‌های متنی را شنیدم و در گوگل جستجو کردم. سخنان جناب مهندس با دکتر بیل (اگر اشتباه نکنم) که گفته بودند کنگره ۶۰ و شعبه‌های آن مکمل یکدیگرند، مرا جذب کرد.
در اوایل ورود، بالا و پایین‌های زیادی داشتم و تضادهایی وجود داشت، اما خداوند را شکر می‌کنم که صندلی سفت گرفتم. راهنمای عزیزم مدام گوشزد می‌کرد که صبر کن و بی‌صبری نکن. اتفاق زیبایی که دیدم این بود: چیزی که بیرون یاد می‌گیری و خرج می‌کنی، متفاوت است با چیزی که اینجا یاد می‌گیری و اینجا خرج می‌کنی. از این آموختم که به کسی که برایم زحمت می‌کشد، احترام بگذارم؛ مثلاً وقتی کسی غذا درست می‌کند و تشکر می‌کنی، پاسخ «نوش جان» چقدر تأثیرگذار است. پس یاد گرفتم که با قدردانی، حال خوش خودم را حفظ می‌کنم.
در کنگره ۶۰ می‌شنویم: «چگونه قدردانی کنیم؟» یعنی قدردانی جزء واجبات ماست و باید انجام شود. قدردانی ما دو بخش دارد: مادی و معنوی.
بخش مادی آن مشخص است: در پایان جلسه، سبد پول به گردش درمی‌آید تا قدردانی کنیم؛ مثلاً این چراغ‌ها چگونه روشن می‌مانند؟ اگر همه بهای صندلی را پنجاه-پنجاه پرداخت کنند، قدردانی مادی انجام نمی‌شود. همچنین در جشن‌ها برای راهنماها، مرزبانان، ایجنت‌ها، دیده‌بانان و دیگران، پاکت تهیه می‌کنیم که شامل بخش مالی و دل‌نوشته است.
بخش معنوی آن این است که برای حفظ جلسه، به عنوان خادم تلاش کنیم؛ از ورود، با نگهبان نظم همکاری کنیم، ماشین را درست پارک کنیم تا تنش ایجاد نشود و رفاه شعبه متزلزل نگردد. اگر حرمت جلسه را رعایت نکنیم، قدردانی انجام نشده است.
از دیدگاه ما، قدردانی هم مادی و هم معنوی است. من شخصاً سعی می‌کنم آن را از اوجب واجبات بدانم، زیرا جای بی‌نظیری پیدا کرده‌ام و حال خوشی به دست آورده‌ام و واقعاً قدردانم. هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم بتوانم مواد مخدر را کنار بگذارم، اما این اتفاق افتاد. همچنین به ما گفته می‌شود: شما سال‌ها تخریب داشتید و هر طور می‌خواستید مصرف می‌کردید؛ حالا ده ماه به شیوه‌ای که ما می‌گوییم (مصرف دموکراتیک) عمل کنید. سعی کردم صد درصد دستورات را عملی کنم و امروز حال خوشم بالا رفته و آن را مدیون کنگره هستم.
در پایان، از مشارکت دوستان استفاده کردیم؛ فقط مشارکت‌ها لژیونی باشد تا حق کسی ضایع نشود. إن‌شاءالله با کمک یکدیگر، شب زیبایی داشته باشیم. ممنون از اینکه به صحبت‌های بنده گوش کردید. 

عکاس:مسافر هادی (لژیون چهارم)

دیتا پرژکتور:مسافر مسلم(لژیون نهم)

ضبط صدا: مسافر رضا (لژیون پنجم)

تایپ: مسافر حسین(لژیون سوم)

بارگذاری: گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری