سلام دوستان علیاکبر هستم یک مسافر.
انسان باید همیشه شکرگزار نعمتهای خداوند باشد. اگر شاکر باشد، خداوند نعمتها و رحمتش را به مانند قطرات باران بر انسان نازل میکند و اگر ناسپاسی کند، یعنی از رحمت خداوند دور شده و دیگر در مسیر باران رحمت الهی قرار نمیگیرد و نعمتها از او گرفته خواهد شد.
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ
قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.
به قول جناب مهندس، کارهای خداوند به مانند شعبده بازی است و هیچ کس از این شعبدهها سر در نمیآورد، ولی همه آنها تابع قانون و نظم و سنت الهی است که میلیونها سال است بر همین اساس عالم هستی به حیات خودش ادامه میدهد.
کسانی که در کنگره وارد سفر میشوند، در طول سفر بر اساس تعالیم و آموزشهای کنگره با این سنتها و قوانین آشنایی پیدا میکنند و به خوشبختی و آرامش درونی و حتی به ثروت دست پیدا میکنند، چرا که قوانین بازی را میآموزند و با موفقیت زندگی میکنند و هم جسم سالمی دارند و هم از روان سالمی برخوردار میشوند.
به قول جناب مهندس: ما به فرمان الهی و تقدیر کاری نداریم و چیزی که برای ما مهم است، خواست ماست که تقدیر فردایمان را رقم میزند.
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور
استفاده درست و بهجا از نعمتهای خداوند، طریقه عملی شکرگزاری است. اکثر ما انسانها روش درست زندگی کردن، درست غذا خوردن، درست خوابیدن و... را بلد نیستیم و پیامبران الهی هم آمدهاند تا راه و رسم خوب زندگی کردن و سالم زندگی کردن را به ما بیاموزند. حال این سؤال پیش میآید که: علم چگونه ثابت میکند که: «شکر نعمت، نعمتت افزون کند»؟!
بسیار مهم و حیاتی است که بخوبی یاد بگیریم و به خانواده خود و به فرزندانمان هم یاد بدهیم که برای نعمتهایی که خداوند در اختیارمان گذاشته، شاکر و قدردان باشند.
لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ «۷» همانا اگر شکر کنید، قطعاً (نعمتهاى) شما را مىافزايم، و اگر کفران کنید البتّه عذاب من سخت است. این آیه، مهمترین و صریحترین آیه قرآن در مورد شکر نعمت و یا کفران آن است که اگر شکرگزاری نشود، خداوند مردم ناسپاس را به عذاب شدیدی گرفتار میکند.
لذا: شکرِ نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری در ذهن من هزار دلیل برای شکر کردن میآید که از دیگران متشکر باشم؛ و آنچه دائماً در ذهن من گسترش مییابد: رضایت، احترام، ادب، تواضع، فروتنی، قدرشناسی است.
پس با این شرایط من انسانی خشنود و راضی هستم؛ و اگر شخصی حالش خوب نباشد و با من برخورد مناسبی نداشته باشد (چون من فردی راضی و خوشحال هستم) رفتار او تأثیر منفی در من نمیگذارد.
در هستی هر چیزی جایگاه، قدر و منزلت مشخص خود را دارد و همه موجودات طبق یک برنامه خاصی خدمت خود را به هستی ارائه میدهند؛ اما انسان از قدرت اختیار برخوردار است و مختار به انجام خیر و شر است. انجام حرکت درست از سوی انسان نیاز به آگاهی و معرفت دارد. در درجه اول انسان باید قدر خودش را بداند و از اینکه حیات دارد و ادامه حیات میدهد، باید شکرگزار باشد. ما تا زمانی که جایگاه خود را در هستی ندانیم، قدر و اندازه دیگر چیزها را هم نخواهیم دانست.
سپاسگزار بودن و قدردانی مسئلهای است که صرفاً از طریق آگاهی به دست میآید و هرچه انسان آگاهتر باشد، بیشتر قدردان است. در کنگره تمرین میکنیم که از کسانی که به هر نحوی بهصورت رایگان به ما خدمت میکنند، قدردانی کنیم. این قدردانی میتواند هم مالی باشد و هم معنوی. همینکه ما بتوانیم از قسمتی از مال خود جهت قدردانی بگذریم، خود بیانگر درمان و نشانه تعادل است. یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند که به ما ارزانی داشته، وجود همین کنگره و حضور ما در آن است. پس باید به بهترین شکل ممکن قدردان کنگره ۶۰ باشیم.
جناب مهندس در کتاب حال خوش میفرمایند: بودن بزرگترین نعمت خداوند است. ما انسانها اشرف مخلوقات خداوند هستیم و خداوند همه هستی و تمام مخلوقاتش را به پای ما ریخت تا بر انسان سجده کنند و فرمود: «همه هستی را برای تو آفریدم و تو را برای خودم آفریدم.» به قول حافظ:
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود.
رمز زیبایی برای انسان، بودن در صراط مستقیم الهی است و حرکت به سمت ارزشها و دوری از ضد ارزشهاست. ناسپاسی و ناشکری، سم مهلکی است که زندگی ما را نابود و تباه میکند. کنگره برای همه ما بهشت است و افراد چه مسافر و چه همسفر حال خوب و خوشی دارند و این همان وعده الهی است که فرمود بهشتیان با همدیگر سلاماً سلاما صحبت میکنند. خدا نکند انسانی ناسپاس و ناشکر باشد، چراکه سیستم روزگار و کائنات داشتههای او که برای آنها ارزشی قائل نیست را یکبهیک از او میگیرد.
برای قدرت مطلق بسیار مهم است که ما چگونه با دادههای او برخورد میکنیم. اگر ناسپاس باشیم، آنها را از ما پس میگیرد.
به قول عارف معروف شاه نعمتاله ولی که میفرماید: اگر در خلق حق را در نیابی، بیابی خانه اما در نیابی.
جناب مهندس میفرمایند: «در مقابل خدمتی که دیگران به ما میکنند، نگوییم زبانمان قاصر است، نگوییم من نمیدانم چگونه تشکر کنم یا زبانم الکن است.» آری، زبانمان الکن است، زبانمان قاصر است، اما خیلی کارهای دیگر هست که میتوانیم انجام دهیم.
ما در کنگره ۶۰ با دادن پاکت در مناسبتهای خاص مثل هفته دیدهبان، هفته همسفر، هفته راهنما، هفته ایجنت، اسیستانت و مرزبان، باید به اشکال مختلف از این عزیزان به بهترین نحو ممکن قدردانی کنیم. گمان نمیکنم بهجز کنگره جایی در این کره خاکی باشد که بهاندازه ما تبریک بگویند، دست بزنند، شادی کنند، جشن تولد و رهایی بگیرند. ما باید قدردان جناب مهندس و خانواده محترمشان باشیم که چنین مکانی و چنین فضایی را برای ما مهیا نمودهاند.
خداوندا تنها تو را میستاییم و تنها تو را ستایش میکنیم، برای انجام این عمل عظیم، شکر، شکر، شکر.
نگارش: مسافر علیاکبر
سایت مسافران نمایندگی خلیجفارس
- تعداد بازدید از این مطلب :
119