قدردانی مسیر رشد و حال خوش در کنگره

یکی از مهم‌ترین آموزش‌هایی که در کنگره می‌آموزیم، قدر دانستن زحمات دیگران و سپاسگزاری واقعی است. یادگرفتن قدردانی باعث می‌شود مسیر رشد ما هموارتر شود و حالِ خوش را بهتر تجربه کنیم. در کنگره، ما یاد می‌گیریم چگونه قدردانی را در قلب، ذهن، زبان و رفتار خود به کار ببریم تا نه تنها دیگران را خوشحال کنیم، بلکه خودمان نیز از آرامش و رضایت درونی برخوردار شویم.
در مسیر آموزش و سفر کنگره، همواره کسانی و چیزهایی هستند که باعث می‌شوند ما به حال خوش برسیم. بدون حمایت و زحمات دیگران، مسیر تغییر و رشد امکان‌پذیر نیست. شناخت این کمک‌ها و ارزش آن‌ها، پایه‌ی اصلی قدردانی است و به ما یاد می‌دهد چگونه رفتار و نگاه خود را نسبت به دیگران تنظیم کنیم. قدردانی هم کار انسان‌های بزرگ است و کسی که یاد بگیرد قدر دیگران را بداند، شخصیت والاتری پیدا می‌کند.
قدردانی در کنگره فقط یک تشکر ساده نیست؛ از جایی شروع می‌شود که آدم در ذهن و دل خودش بفهمد چه کسانی برای حال خوب او زحمت کشیده‌اند. خیلی وقت‌ها حواس ما پرت می‌شود، چون انسان فراموش‌کار است و ممکن است زحمات دیگران را نادیده بگیرد. اولین قدم در قدردانی این است که در فکر و قلبمان واقعاً ممنون کسانی باشیم که در کنگره خدمت می‌کنند؛ از راهنما گرفته تا مرزبان، دیده‌بان و همه کسانی که بدون چشم‌داشت کمک می‌کنند تا ما به حال خوش برسیم.
وقتی این احساس در درون شکل گرفت، نوبت بیان آن است. می‌توان در مشارکت‌ها از دیگران تشکر کرد یا رو در رو و ساده قدردانی نمود. مهم این است که این تشکر واقعی باشد و از دل بیاید؛ نه از روی تعارف. در کنگره گفته می‌شود قدردانی باید قلبی، ذهنی و زبانی باشد؛ یعنی وقتی از کسی تشکر می‌کنیم، در دل هم از او راضی باشیم و برایش احترام قائل باشیم.
مرحله بعد، قدردانی عملی است. طبق آموزش‌ها، یکی از روش‌های قدردانی این است که وقتی می‌خواهیم از راهنما، مرزبان، دیده‌بان یا حتی یک همسفر تشکر کنیم، یک دل‌نوشته همراه با مقدار دلخواهی پول داخل پاکت می‌گذاریم و تقدیم می‌کنیم. این کار نشانه این است که حرف و عمل ما با هم هماهنگ است.
قدردانی فقط مخصوص داخل کنگره نیست؛ باید بیرون از کنگره هم سپاسگزار باشیم، خوبی‌ها را ببینیم و زحمات دیگران را نادیده نگیریم. در نهایت، اگر یک سفر اولی منظم باشد، حرمت‌ها را رعایت کند، سر وقت بیاید و به حرف راهنما گوش دهد، همین خودش یک قدردانی واقعی است؛ قدردانی‌ای که با رفتار دیده می‌شود نه فقط با کلمات.
و در آخر، چیزی که در کنگره یاد گرفته‌ایم این است که هم شکرگزار باشیم و هم سپاسگزار؛ برای همین هم آدم‌های شادتری شده‌ایم. شاید به همین دلیل است که بیشترین تشویق‌ها، محبت‌ها و تشکرها را در کنگره می‌بینیم؛ چون یاد گرفته‌ایم خوبی‌ها را ببینیم و قدرشان را بدانیم.
در پایان، از جناب آقای مهندس دژاکام و خانواده محترمشان صمیمانه تشکر می‌کنم که این بستر امن و درست را فراهم کردند تا بتوانیم آموزش بگیریم و مسیر زندگی‌مان را بهتر بشناسیم.

منبع: کتاب60 درجه، برداشت از سی‌دی چگونه شکرگزاری کنیم، صحبت‌های روز چهارشنبه آقای مهندس
نویسنده و تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما هسمفر زهره (لژیون پنجم) رابط خبری
عکاس: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران