مسیر روشن قدردانی در کنگره‌۶۰

همسفر نگین در مورد دستور جلسه «چگونه در کنگره‌۶۰ قدردانی می‌کنیم؟» مقاله‌ای ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

قدردانی در کنگره‌۶۰ فقط یک واژه نیست؛ مسیری است که از دل تاریکی‌های گذشته آغاز شده و به روشنایی و آرامش امروز منتهی می‌شود. در این مجموعه، قدردانی به معنای فروتنی افراطی یا خم شدن در برابر دیگری نیست؛ بلکه به معنای برخاستن در کنار انسان‌هایی است که دست ما را گرفتند، همراهمان بودند و به ما آموختند که انسان می‌تواند بار دیگر متولد شود.

در کنگره، قدردانی با گفتار آغاز نمی‌شود؛ نقطۀ شروع آن درک و فهم است. هنگامی‌که متوجه می‌شویم چه چیزهایی را در گذشته از دست داده بودیم و چگونه دوباره به ما بخشیده شد، معنای واقعی سپاسگزاری را لمس می‌کنیم. آموختیم که آرامش، تعادل، عقل و محبت، ارزش گفتن هزاران «متشکرم» را دارند.

قدردانی از راهنما به معنای اعتراف قلبی و عقلانی به این واقعیت است که فردی در تاریکی‌ها چراغی روشن کرد و پیش رفت تا مسیر را برای ما قابل تشخیص کند. راهنما صرفاً نقش آموزشی ندارد؛ بلکه فردی  شنوا، صبور و امیدبخش است. سپاسگزاری از راهنما در حقیقت قدردانی از صبری است که شاید هیچ‌کس دیگر به این شکل برای ما هزینه نمی‌کرد.

قدردانی از مرزبانان به معنای احترام به ستون‌های استواری است که ساختار کنگره را پابرجا نگه می‌دارند؛ افرادی که در سکوت و بی‌هیاهو نظم، امنیت و آرامش محیط را فراهم می‌کنند تا اعضا بتوانند در فضایی سالم آموزش ببینند. حضور آنان اگرچه کم‌صد است؛ اما همواره محسوس و مؤثر است.

قدردانی از همسفران و اعضای گروه؛ یعنی پذیرفتن این حقیقت که هیچ‌یک از ما در این مسیر تنها نیستیم. هر فرد زخمی از گذشته به همراه دارد؛ اما همراهی و همدلی، بار رنج‌ها را سبک‌تر می‌کند. تشکر از یکدیگر، جریان محبت، احترام و انسانیت را در کنگره زنده نگه می‌دارد.

در نهایت، قدردانی از بنیان‌گذار کنگره، جناب مهندس دژاکام، قدردانی از نوری است که بر مسیر زندگی هزاران نفر تابید. ایشان راه را نیافتند؛ بلکه آن را خلق کردند تا دیگران بتوانند از مسیر ساخته‌ شده عبور کنند. تشکر از ایشان، ادای احترام به دانشی است که نه‌ تنها بر پایه علم؛ بلکه بر اساس عشق، انسان‌دوستی و تجربه عملی بنا شده است.

قدردانی در کنگره به معنای تلاش برای تبدیل شدن به نسخه‌ای بهتر از خود است. سپاسگزاری تنها در کلام نمود پیدا نمی‌کند؛ بلکه در رفتار، خدمت، حرکت در مسیر درست و پایبندی به صراط مستقیم متجلی می‌شود. حضور در جلسات، مشارکت، گوش‌سپاری و حتی سکوت آگاهانه، همگی جلوه‌هایی از قدردانی هستند.

کنگره به ما آموخت که انسان سپاسگزار قادر به تغییر است. قدردانی؛ یعنی پذیرفتن این‌که بدون آموزش، محبت و یاری دیگران، شاید همچنان در تاریکی‌های گذشته باقی مانده بودیم. سپاسگزاری همچنین احترام به مسیری است که ما را از گذشته جدا نکرد؛ بلکه امکان فهم، پذیرش، بخشش و رهایی آن را فراهم نمود.

قدردانی در کنگره، زنده نگه‌داشتن محبت و انسانیت است؛ یعنی دانستن این‌که هیچ‌ یک از ما بدون دیگری کامل نمی‌شویم؛ همچنین درک ارزش لحظاتی که در این مکان مقدس سپری می‌کنیم و بهره‌گیری از آن‌ها برای رشد، آگاهی و انسان‌تر شدن و این است شیوه قدردانی در کنگره ۶۰؛ قدردانی با دل، با عمل، با احترام و با ادامه دادن مسیری که با عشق و خرد برای ما هموار شده است.

منبع: سایت کنگره‌۶۰

نویسنده: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس