مشارکت گروهی همسفران لژیون یکم

برداشت همسفر عصمت از سی‌دی «چگونه شکرگزاری کنیم؟»

قدر عافیت کسی می‌داند که به مصیبتی گرفتار می‌شود. علم فیزیولوژی معتقد است که انسان هیچ عضوی را احساس نمی‌کند؛ مگر آن عضو دچار مشکل شود برای مثال تا زمانی که انسان درد کلیه نگیرد، اصلاً نمی‌داند کلیه کجای بدن اوست؛ بنابراين انسان آن چیزهایی را که دارد احساس نمی‌کند و برای آن‌ها ارزش قائل نیست. همه ما قلب داریم و قلب ما مثل ساعت کار می‌کند؛ اما هيچ‌کدام آن را احساس نمی‌کنیم؛ ولی زمانی که دچار مشکل می‌شویم و قرار است که دریچه و باطری برای قلب بگذارند و یا عمل قلب باز انجام دهیم و میلیون‌ها تومان هزینه درمان ما شود، متوجه می‌شویم که قلب داریم.

اگر بخواهیم حساب و کتاب کنیم، ما انسان‌ها خیلی نعمت‌ داریم که ارزش آن‌ها را نمی‌دانیم. شکرگزاری؛ یعنی انسان ارزش چیزهایی را که دارد، بداند؛ ولی ما انسان‌ها می‌گردیم، مشکلات را پیدا می‌کنیم و ناشکری و ناسپاسی می‌کنیم. نشانه‌ شکرگزاری از خداوند شکرگزاری از انسان‌هاست و  خصوصاً شکرگزاری از انسان‌هایی که به دیگر انسان‌ها در هر جایگاه و هر قسمت که هستند، خدمت می‌کنند.

برداشت همسفر زهره از ویدئو زنده آقای مهندس در تاریخ ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۳

شکرگزار‌ی؛ یعنی بازپرداخت بدهی بابت خدمات یا نعمت‌هایی که به ما داده شده است. ما باید در مقابل نعمت‌هایی که خداوند در اختیار ما قرار داده‌ است، شکرگزار باشیم و شکر‌گزاری فقط مختص خداوند نیست؛ باید از مخلوق خداوند هم شکرگزار باشیم. شکرگزاری در سه مرحله انجام می‌گیرد: در پندار، گفتار و کردار. پندار؛ یعنی در اندیشه و باور ما باشد که اگر کسی کاری برای ما انجام می‌دهد از او با گفتار تشکر کنیم و باید در عمل و کردار نیز تشکر خود را نشان دهیم. یک فرد مصرف‌کننده که راهنما به او کمک کرده تا به رهایی برسد؛ باید به پاس زحمات راهنمای خود با دل‌نوشته و پاکت از او تشکر و قدردانی کند. کسانی که این کار را انجام می‌دهند، انسان‌های آگاه و با‌شعوری هستند.

زمانی که یک نفر اضافه‌وزن دارد و در لژیون تغذیه سفر می‌کند، بدون این‌که هزینه‌ای پرداخت کند یا جراحی معده و روده انجام دهد، خیلی راحت سی یا چهل کیلو وزن کم می‌کند؛ پس باید قدردان باشد و از راهنمای خود تشکر کند که این قدردان بودن باعث قوی‌شدن روابط بین انسان‌ها می‌شود. در کنگره کادو دادن ممنوع است؛ زیرا کادویی که تهیه می‌شود ممکن است، سایز یا مورد پسند شخص نباشد و مورد استفاده قرار نگیرد و به همین دلیل با پاکت تشکر و قدردانی می‌کنیم. ما در کنگره60 یاد گرفتیم که اگر کسی گرفتار است به او کمک کنیم. اگر در زمان مراسم ختم‌ به جای خریدن دسته‌گل یا بنر تسلیت به‌ شخص عزادار پاکت بدهیم و یا در مراسم ازدواج به جای کادو دادن پاکت بدهیم تا کمکی مالی برای آن‌ها باشد، بسیار بهتر است.

برداشت همسفر هانیه (ز) از سی‌دی «همسفر ۱»

آقای مهندس می‌فرمایند: «آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.» امر اول؛ یعنی خواسته‌ای که انسان دارد به عنوان امر یا دستور اول اطلاق می‌شود. وقتی که انسان می‌خواهد که بچه‌دار شود یا می‌خواهد که گندم بکارد یا به خانه مادرش برود به‌ این‌ها امر اول گفته می‌شود. امر اول، آخر کار اجرا می‌شود؛ یعنی برای مثال ما می‌خواهیم گندم بکاریم، چه زمانی گندم به دست ما می‌رسد؟ معلوم است که چندین ماه دیگر به دست ما می‌رسد؛ پس برای همه چیز زمان لازم است و همه ما این را می‌دانیم؛ ولی راجع‌به تعلیم و تربیت اصلاً زمان را در نظر نمی‌گیریم و انتظار داریم کسی که مصرف‌کننده شیشه، هروئین یا سایر مواد است، یک‌شبه درمان شود یا همسفری که ۲۰ سال ضد‌ارزش و به‌هم‌ریختگی دارد، یک‌شبه به تعادل برسد و این اصلاً امکان‌پذیر نیست و به زمان نیاز دارد. درمان اعتیاد فقط در کنگره‌60 امکان‌پذیر است.

توصیه آقای مهندس برای همسفران این است که اگر در ابتدای کار شما به عنوان کمک به مسافر وارد کنگره60 می‌شوید، بعد از چند ماه سفر علم، دانش، آگاهی، صبر، بردباری، متانت و دانایی خود را بالا ببرید؛ زیرا اگر این عوامل در شما افزایش نیابد، تبدیل به عضوی مخرب می‌شوید و نه‌تنها برای مسافرتان کاری نمی‌توانید انجام دهید؛ بلکه بیشتر تخریب ایجاد می‌کنید. همسفران در روند درمان مسافران دخالت نکنند؛ زیرا آن‌ها راهنما دارند و پروسه درمان را طی می‌کنند و زیر نظر راهنمای خود باشید تا خودتان به تعادل برسید. شما به عنوان یک انسان حق حیات دارید و برای خود ارزش قائل باشید و برای به تعادل رسیدن و حال خوب وقت بگذارید و همیشه باید همه شکرگزار این حال خوب در کنگره باشیم.

برداشت همسفر مهناز از سی‌دی «همسفر ۲»

استاد امین می‌فرمایند: «وقتی که به شعبه‌ای برای رهایی می‌روم، همیشه چشم‌انتظار همسفران هستم که آیا آن شعبه همسفران قوی دارد یا خیر؛ چون برای من مثل روز روشن است که وقتی یک نمایندگی 10 مسافر و 2 همسفر دارد، حس و تعادل لازم را ندارد.» هدف اصلی در کنگره‌60 احیای خانواده است؛ چون کوچک‌ترین واحد شناخته شده در جامعه خانواده است که به جامعه معنی و مفهوم می‌دهد. حال تفاوتی بین آفتاب و مهتاب وجود دارد؛ زمانی که شخص سالم است؛ مانند خورشید می‌ماند و این خورشید انرژی و نیروی حیاتی و تمام چیزهایی را که برای زندگی لازم است، خود دارد. انسان سالم و طبیعی همانند خورشید اثری سازنده و حیاتی برای انسان‌های دیگر ایجاد می‌کند. ماه هم نورافشانی می‌کند؛ اما تفاوتی بین این‌ها است؛ چون مهتاب بازتاب نور خورشید است.

شخص مصرف‌کننده در اثر اعتیاد بعد از مدتی خورشید وجودی‌اش تبدیل به مهتاب می‌شود؛ یعنی اعتیاد بخشی از آن نور را جذب می‌کند. همسفران وقتی وارد کنگره می‌شوند، خود نیز بیمار هستند. یکی از با‌استعدادترین و توانمندترین انسان‌ها مصرف‌کنندگان مواد مخدر هستند؛ چون انسان باید چیزی داشته باشد تا ببازد. ممکن است تعدادی از مسافران به درمان نرسند؛ ولی همسفر باید صبر کند تا به نتیجه برسد. همسفر بودن کار راحتی نیست. خیلی‌ها فکر می‌کنند که فقط مسائل و مشکلات در زمان اعتیاد است؛ اما در زمان رهایی نیز مشکلاتی وجود دارد؛ چون داشتن زندگی خوب بها دارد و باید بها و هزینه‌اش را پرداخت کرد و در صورت پرداخت‌کردن آسان می‌شود که با قدردانی و تشکر در کنگره می‌توان گوشه‌ای از این بها را پرداخت کرد.

منابع: سی‌دی « چگونه شکرگزاری کنیم؟»، سی‌دی «همسفر ۱»، سی‌دی «همسفر ۲»، «ویدئو زنده مهندس در تاریخ ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ در مورد دستور جلسه در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟»
نویسندگان: همسفر مهناز، همسفر هانیه (ز)، همسفر زهره، همسفر عصمت رهجویان راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
رابط خبری: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون یکم)
ویرایش و ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
همسفران نماینگی بیهقی سبزوار