English Version
This Site Is Available In English

سپاسگزاری زبانی با کلام زیباست

سپاسگزاری زبانی با کلام زیباست

شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند
اگر کسی نسبت به نعمت‌های خداوند شاکر باشد، خداوند تمام لطف و رحمتش را شامل حال او می‌کند؛ ولی اگر کسی نسبت به محبت خداوند ناسپاس باشد، همان نعمتی را هم که دارد کم‌کم از دست می‌دهد.

ما در هر زمان و جایگاهی می‌توانیم شاکر و قدردان خداوند مهربان باشیم. استفاده درست از نعمت‌های الهی به معنای سپاسگزاری از خداوند است. بعضی از انسان‌ها روش درست استفاده کردن از محبت‌های الهی را نمی‌دانند.

درست استفاده کردن از طبیعت خود نوعی سپاسگزاری از خداوند است؛ زیرا تمام این‌ نعمت‌ها به رسم امانت در دست ماست. خداوند تمام آفریده‌های جهان هستی را برای ما خلق کرده است تا نیازهایمان را برطرف کنیم.

ما باید با صرفه‌جویی و قناعت به‌درستی از این نعمت‌ها استفاده کنیم و شکرگزار قدرت مطلق باشیم؛ زیرا برای رفاه ما انسان‌ها این نعمت‌ها را آفریده است. آیا سپاسگزاری و قدردانی فقط مخصوص خداوند است؟ خیر! شکرگزاری و قدردانی برای تمام مخلوقات خداوند است. اگر به کلمه قدردانی توجه کنیم، می‌بینیم که باید قدر داشته‌های خودمان را بدانیم.

در هستی هر چیزی جایگاه خودش را دارد؛ زیرا تمام چیزهایی که در هستی وجود دارد اعم از خورشید، ستارگان، درختان، فصل‌ها، شب و روز هر کدام طبق برنامه خاصی خدمت خودشان را به‌درستی ارائه می‌دهند؛ ولی وقتی به انسان‌ها می‌رسد برنامه‌اش متفاوت و به‌گونه دیگری است؛ زیرا خداوند به انسان قدرت اختیار داده است و می‌تواند خوب و بد را انتخاب و تشخیص بدهد.

انسان با رسیدن به دانایی و آگاهی می‌تواند از خوبی، نیکی و ارزش‌ها استفاده کند. انسان‌ باید قدر خودش را بداند. انسانی که در مسیر ارزش‌ها قرار می‌گیرد به معنای تشکر کردن است. زمانی که انسان جایگاه خودش را در هستی نداند، قطعاً قدر و منزلت آن چیزها را متوجه نمی‌شود.

این قدردانی بستگی به میزان آموزش ما دارد تا بتوانیم این دانایی را کسب کنیم. هنگامی که به این آگاهی برسیم چشم ما همیشه خوبی‌ها را می‌بیند و با دیدن خوبی‌های افراد و یا طبیعت شاکر خداوند و مخلوقات آن‌ها می‌شویم.

ما در جمعیت احیای انسانی کنگره‌۶۰ آموزش گرفتیم باید از کسانی که به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم. افرادی که زمان خود را صرف حال خوب ما می‌کنند. حالا این آموزش‌ها از کجا نشأت می‌گیرد؟ مهندس حسین دژاکام.

من همسفر دائماً ناسپاس بودم، خوبی‌ها و داشته‌‌هایم را نمی‌دیدم و از خداوند و همه‌کس شکایت داشتم؛ اما همین فایل‌های‌صوتی به من همسفر آموزش دادند که خوبی‌ها و داشته‌هایم را ببینم، در حال زندگی کنم، افسوس گذشته را نخورم و نگران آینده نباشم؛ زیرا این نوعی قدردانی است که امروزتان را نگاه کنید، برای نداشته‌هایتان ناراحت نباشید و قدر داشته‌هایتان را بدانید.

اگر کسی در زندگی به شما کمک می‌کند از آن قدردانی کنید؛ درصورتی‌که تمام این کارها از آموزش‌های مهندس حسین دژاکام است. در گذشته فکر می‌کردم فردی که به حل کردن مشکلات من کمک می‌کند، وظیفه‌اش را انجام داده است؛ ولی در کنگره‌۶۰ متوجه شدم که هیچ‌کسی در قبال هیچ‌کس مسئول نیست و هر فردی برای ما کاری را انجام می‌دهد؛ باید قدردان آن باشم.

این قدردانی باید با قلب، زبان و عمل باشد. پس اگر کسی به رایگان کاری را برای من انجام می‌دهد؛ باید بسیار تا بسیار از آن سپاسگزار باشم. در کنگره۶۰ راهنما از وقت و زندگی خودش می‌زند و به طور رایگان به من خدمت می‌کند تا من رهجو را به آرامش برساند یا مرزبانانی که زودتر از همه به شعبه می‌آیند تا در گرما یا در سرما مکان مورد استفاده همسفران یا مسافران را آماده کنند.

تمام کسانی که در پشت پرده کار می‌کنند که ما اصلاً آن‌ها نمی‌بینیم یا افرادی که همراه مهندس حسین دژاکام شعبه‌ها را اداره می‌کنند تا مسافران و همسفران به آرامش برسند و از تاریکی به روشنایی هدایت شوند.

ما باید از تمام آن‌ها قدردانی کنیم و سپاسگزار باشیم. در کنگره‌۶۰ سپاسگزاری عملی با دادن پاکت و دلنوشته به خدمتگزاران در جشن مخصوص است. سپاسگزاری قلبی با رعایت حرمت‌ها و قوانین کنگره۶۰ است. سپاسگزاری زبانی با کلام زیباست.

در پایان از مهندس حسین دژاکام و خانواده محترمشان برای فراهم کردن بستر مناسب و همه کسانی که در کنگره۶۰ خدمتگزار هستند، از صمیم قلب تشکر و سپاسگزاری می‌کنم.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .