آستانه تولدی دوباره

وادی چهاردهم یکی از عمیق‌ترین و عملی‌ترین وادی‌های کنگره‌۶۰ است؛ زیرا مستقیماً با جسم، روان و جهان‌بینی انسان در ارتباط است. این وادی به ما می‌آموزد که بدن انسان، یک سیستم زنده، هوشمند و پویا دارد که همواره در حال پالایش، ترمیم و بازسازی خویش است به شرط آن‌که ما مانع این روند طبیعی نشویم.

در دوران مصرف مواد، سموم فراوانی وارد بدن شده و تعادل سیستم‌های حیاتی را بر هم می‌زنند؛ اما با ورود به مسیر درمان، بدن شروع به دفع تدریجی این سموم می‌کند. وادی چهاردهم به ما یادآوری می‌کند که این فرآیند دفع، امری طبیعی، ضروری و حیاتی است و نباید از نشانه‌های آن دچار ترس شویم. مواد آنتی‌اکسیدان نقش محافظتی در بدن دارند و با عوامل مخرب مبارزه می‌کنند؛ اما هنگامی که سیستم بدن به تعادل نزدیک می‌شود، باقی‌مانده سموم و مواد تخریب‌گر باید از بدن خارج گردند. این خروج ممکن است با علائمی همچون بی‌حوصلگی، درد، بی‌خوابی، اضطراب، بی‌قراری، تعریق یا سردرد همراه باشد؛ اما همه این نشانه‌ها، علائم زندگی و بازسازی هستند، بیماری نیست.

این وادی به ما می‌آموزد که در این مرحله نباید عجله کنیم؛ نباید بترسیم و درمان را نیمه‌کاره رها نماییم؛ زیرا درست در همین نقطه است که جسم در حال خانه‌تکانی اساسی است. نکته بسیار مهم در وادی چهاردهم آن است که بسیاری از بازگشت‌ها به مصرف دقیقاً زمانی رخ می‌دهد که بدن در حال خارج کردن تخریب‌هاست و فرد به اشتباه تصور می‌کند حالش بدتر شده است، حال آن‌که در حقیقت او در مسیر خوب شدن واقعی قرار دارد.

این وادی همچنین یادآور می‌شود که درمان فقط قطع مصرف نیست؛ بلکه رسیدن به تعادل است. تعادل یعنی بازسازی هم‌زمان جسم، روان و جهان‌بینی است. در این مرحله صبر، نظم، فرمان‌پذیری، اعتماد به مسیر و ایمان عملی اهمیت زیادی پیدا می‌کند. کسی که به این وادی می‌رسد، دیگر در نقطه بازگشت نیست؛ بلکه در آستانه تولدی دوباره قرار دارد. پیام روشن وادی آن است که اگر در مسیر درمان با سختی روبه‌رو شدید، بدانید که در حال پاک شدن هستید، نه خراب شدن. اگر درد کشیدید؛ یعنی جسم شما در حال بازسازی است. اگر دچار ناامیدی شدید، بدانید که تنها یک قدم با رهایی فاصله دارید.

وادی عشق به ما می‌گوید: رهایی واقعی پس از تحمل آگاهانه سختی‌ها متولد می‌شود. در وادی چهاردهم با مفهوم تازه‌ای از محبت آشنا می‌شویم؛ محبتی که اگر تنها بر پایه نسبت خونی یا حس مالکیت نسبت به اعضاء باشد، نوعی محبت خاص است که پایین‌ترین سطح محبت است که میان موجودات در مراتب پایین‌تر از انسان نیز وجود دارد و ارتباطی با دانایی ندارد؛ اما محبتی که مد نظر این وادی است «محبت عام» است؛ محبتی که همه موجودات و انسان‌ها را در بر می‌گیرد و رسیدن به آن جزء از راه معرفت، علم، آگاهی، تزکیه و پالایش ممکن نیست. این نوع محبت از خالص‌ترین عناصر هستی است و در کنار ناخالصی‌ها جا نمی‌گیرد.

زمانی که وادی‌ها را یکی‌یکی خواندیم و به وادی چهاردهم رسیدیم، تازه درمی‌یابیم که باید بر وادی‌های پیشین بیشتر تمرکز کنیم و آن‌ها را کاربردی‌تر به‌کار ببریم؛ زیرا تمام دستور جلسات و آموزش‌ها به ما یاری می‌رسانند تا ناخالصی‌های درون را بزداییم و لایه‌هایی را که سال‌ها با افکار و اعمال نادرست بر عشق و محبت حقیقی‌مان پوشانده بودیم، پاک‌سازی کنیم. در نهایت، پیام عمیق این وادی آن است که «درهای بسته روزی گشوده خواهند شد، همانند قلب‌هایی که آلیاژ آن‌ها از سیاه‌سنگ است.»

منبع: وادی چهاردهم
نویسنده: همسفر محبوبه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون ششم)
ویرایش: همسفر آی‌سودا دبیر سایت
ارسال: همسفر رخساره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تخت‌جمشید شیراز