نقطه عطف زمانی اتفاق می‌افتد که آموزش باشد

برداشت همسفر زهرا از سیدی فهم:

استاد امین در سی‌دی «فهم» می‌فرمایند:
همه‌چیز با آموزش صورت می‌گیرد؛ تمام چیزهایی که در کنگره اتفاق می‌افتد، آموزش است. اگر مدتی به کنگره بیاییم و کمی تغییر کنیم، و بعد از آن نیاییم، به صفات گذشته‌ی خود برمی‌گردیم.

چرا آموزش مهم است؟ نقاط عطف زمانی اتفاق می‌افتد که آموزش باشد. آموزش با فکر کردن، هرچند زیاد، به‌وجود نمی‌آید. شکافته شدن زمانی است که آموزش باشد، و وقتی یک موضوع شکافته می‌شود، فهم به‌وجود می‌آید.

وجه تمایزی که انسان با حیوان دارد، کسب علم و فهم است. اگر من نتوانم از این فهم و عقل استفاده کنم، خود با دستِ خود به مرحله‌ی حیوانی می‌روم، یا به همان نفس امّاره.

موضوع دیگر اینکه، چرا دانش فقط برای انسان است؟ چون هر چیزی که در جهان بیرون است، درون ماست.
چیزی که انسان در درون خودش کشف می‌کند، می‌تواند در جهان بیرون پیدا کند؛ این همان فهم است. خداوند به انسان ویژگی داده است که می‌تواند رمزهای خلقت را بفهمد و در درونِ خودش تغییرات ایجاد کند.

نکته‌ی دیگری که وجود دارد، در مورد ارتباط راهنما و رهجوست؛ این ارتباط باید همیشه در تعادل باشد.
رهجو نباید سفره‌ی دلش را برای راهنما باز کند، چون این کار باعث می‌شود بیماری‌های خودش را به راهنما انتقال دهد و انرژی راهنما را بگیرد.

راهنما مسیر علم و دانشِ کنگره را در اختیار رهجو قرار می‌دهد، و رهجو باید با تلاش خودش و آموزش گرفتن، به درمان برسد.

برداشت همسفر فاطمه از سیدی فهم:

« به نام قدرت مطلق اللّه »
سی‌دی «فهم» به ما می‌گوید: پایه‌ی تمام چیزهایی که در کنگره اتفاق می‌افتد، از آموزش است؛ و آموزش دادن و آموزش گرفتن باید یک رکن اصلی در زندگی عادی ما باشد.
چرا آموزش این‌قدر ارزشمند و بنیادین است؟ زیرا آموزش به انسان احساس و توان می‌دهد و خلق در انسان اتفاق می‌افتد. این فرآیند شبیه به بذری است که در خاک قرار می‌گیرد؛ آن بذر تجربه آب، خاک، باد، تاریکی و فشار را دارد، اما در چه لحظه‌ای شکفته می‌شود؟ برای انسان، این لحظه زمانی است که موضوعی آموزش داده می‌شود و فهم حاصل می‌شود. در آن لحظه است که پوسته ترک می‌خورد و شکفته می‌شود.

تمایز انسان و حیوان:
در انسان تفاوتی وجود دارد که در حیوانات نیست؛ ما می‌توانیم مسائل را بفهمیم و قوانینی که در طبیعت وجود دارد را پیدا کنیم. به عبارت دیگر، ما می‌توانیم متوجه شویم ساختاری که این جهان را اداره و هدایت می‌کند، چطور عمل می‌کند؛ و از روی این شناخت، می‌توانیم خیلی چیزها را بسازیم؛ در حالی که این اتفاق برای حیوانات نمی‌افتد. این یک وجه تمایز اساسی است که در انسان وجود دارد.

نکته‌ی جالب این است: اگر این قابلیت فهم در من وجود دارد، اما من از آن استفاده نکنم، خودم با دست خود، خود را تا مرحله‌ی نابودی پیش می‌برم و تنزل پیدا می‌کنم. نتیجه می‌گیریم انسان‌هایی که در حیات، اصلاً با آموزش کاری ندارند، به مرحله‌ی قبل از حیات برمی‌گردند و همان صفات حیوانی در آن‌ها ظاهر می‌شود.

هر چیزی که انسان در جهان بیرون پیدا می‌کند و در مسیر پیدا کردن آن قدم برمی‌دارد، باعث رشد او می‌شود. این موضوع از صور پنهان به صور آشکار اتفاق می‌افتد، یا برعکس؛ زیرا حس اولین قوه در به کار افتادن عقل است.

تایپ: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر مریم ( لژیون اول ) و همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر وحیده ( لژیون پنجم )

رابط لژیون سردار: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر ( لژیون اول) 
ویرایش و ارسال: همسفر شقایق رهجو راهنما همسفر وحیده ( لژیون پنجم )
همسفران نمایندگی دامغان