خداوند انسانهایی را که در کار و زندگی به مرحلهای بالاتر میرسند، مورد آزمایش قرار میدهد؛ همانگونه که پیامبران الهی نیز با امتحانهای سختی روبهرو شدند.
اما چرا خداوند این داستانها را در کلامالله مطرح میکند، در حالیکه زمان آنها گذشته و آن افراد دیگر در میان ما نیستند؟
زیرا این داستانها تنها مربوط به پیامبران نیست، بلکه پیام آنها برای همه ما انسانهاست. یعنی اگر ما نیز بتوانیم از آزمایشهای زندگی خود عبور کنیم، به رستگاری میرسیم.
وقتی خود را در هر مرحلهای از زندگی با دیگران مقایسه میکنیم، معمولاً این قیاس با عقل جزئی انجام میشود.
کار عقل جزئی «دو دوتا چهارتا» کردن است؛ یعنی فقط ظاهر امور را میبیند. میگوییم: «ما زودتر از او این کار را شروع کردیم، شبانهروز زحمت کشیدیم؛ اما او دیرتر شروع کرد، زحمتی هم نکشید و از ما موفقتر شد.» در حالیکه از سختیها، تجربهها، زحمتها و رنجهایی که او پشت سر گذاشته، بیخبر هستیم.
این نوع قیاس سه پیامد مخرب در ما ایجاد میکند:
1. نسبت به آن شخص دچار تنفر میشویم.
۲. اگر کمی بهتر باشیم، نسبت به خودمان احساس تنفر پیدا میکنیم.
۳. در نهایت ممکن است نسبت به خداوند دچار تنفر و گلایه شویم.
تمام این حالتها ریشه در «نفس» دارد. هیچ احساس تنفری بیدلیل ایجاد نمیشود؛ یکی از حیلههای نفس این است که عقل را از کار بیندازد و با ایجاد حسادت، انسان را از مسیر حقیقی حیات خود دور و گمراه کند.
منبع: سیدی قیاس
نویسنده: همسفر فاطمه.ج رهجو راهنما همسفر راضیه (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر راضیه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر فاطمه.خ رهجو راهنما همسفر زهرا ( لژیون ششم) دبیرسایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد
- تعداد بازدید از این مطلب :
78