جایی‌که نور بر زندگی می‌تابد.

ما باید در هر مسیر از زندگی خودمان تغییر ایجاد کنیم. برای حل هر مشکل، نخست باید نسبت به آن آگاهی و دانش لازم را کسب کنیم، سپس حرکت کنیم و آن‌را تغییر دهیم. این تغییر باید در گفتار، رفتار و کردار ما نمود پیدا کند. زمانی‌که در آستانه‌ تغییر قرار می‌گیریم، حال ما بهتر می‌شود و این تغییرات باید به‌طور واضح و آگاهانه در ما احساس شود.

در آستانه‌ تغییر، تبدیل‌ به آرامی صورت می‌گیرد و همین‌جاست که خورشید بر زندگی تاریک ما می‌تابد تا آن را روشن کند. ما همیشه نیاز داریم کسی را داشته باشیم تا از او کمک بگیریم و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنیم. اگر در مسیر صراط مستقیم قدم برداریم، همواره انوار الهی به سوی ما روانه خواهد شد.

وقتی به گفته‌های خود عمل می‌کنیم، این رفتار تأثیر مثبتی در نگاه دیگران نسبت به ما ایجاد می‌کند؛ تا جایی که با دل و جان به سخنان‌مان گوش می‌دهند. تمام هستی نیز مرحله‌به‌مرحله و قانونمند پیش می‌رود. خوب بودن و قدم برداشتن در مسیر صراط مستقیم، ضامن‌ آرامش و زندگی در صلح است.

ذهن، پایه و اساس وجود ما است و باید بدانیم کارهای معنوی، در نهایت رضایت و آرامش معنوی به همراه می‌آورند. به‌طور کلی هر کاری که بر پایه‌ اصول درست و صحیح انجام شود، یک عمل عقلانی به شمار می‌آید. عقل حکم می‌کند که جایگاه‌ خود را در زندگی محکم کنیم؛ اما این استحکام باید بر پایه‌ خوبی‌ها، عشق و صلح باشد، نه بر اساس زشتی‌ها و پلیدی‌ها. انسان تا تغییر نکند، چیزی در زندگی‌اش اصلاح نخواهد شد.

فقط حرف زدن کافی نیست؛ باید به سخنان خود جامه‌ عمل بپوشانیم. در کنگره‌۶۰ می‌آموزیم که نور، نماد روشنایی، راستی و پاکی و شب، نماد تاریکی، ظلمت و ویرانی است. باید به یاد داشته باشیم زمانی سخن ما در دیگران تأثیر مطلوب می‌گذارد که خود، آن سخنان را تجربه کرده باشیم و از دل و جان به آن‌ها ایمان داشته باشیم.

منبع: سی‌دی شب
نویسنده: همسفر اعظم، رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون یازدهم)
ویرایش: همسفر ثریا، رهجوی راهنما همسفر منیژه( لژیون دوم)
ارسال: همسفر نجوا، رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی گیلان