گروه خانواده- قدردانی از ریشه‌ای که کنگره ۶۰ را تنومند کرد

جلسه یازدهم از دوره اول کارگاه های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی اردبیل به استادی ایجنت همسفر زهرا،نگهبانی همسفر سمیه و دبیری موقت همسفر لیلا با دستور جلسه بنیان کنگره60 روز دوشنبه 17 اذر ماه 1404 راس ساعت 16:00 اغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

امروز، در هفتهٔ بنیان کنگره ۶۰، پیش از هر چیز این هفته را به بنیان‌گذار بزرگ آن، آقای مهندس حسین دژاکام، همسفر اول ایشان خانم آنی دژاکام، دختران محترم‌شان خانم آنی کماندار، خانم شانی دژاکام و استاد امین تبریک می‌گویم. همچنین این مناسبت را به همهٔ اعضا و نمایندگی‌های کنگره در سراسر ایران، به‌ویژه همسفران نمایندگی اردبیل، شادباش عرض می‌کنم.

امروز قصد داشتم مطالب فراوانی بیان کنم، اما صحبت دربارهٔ بنیان کنگره ۶۰ حقیقتاً کار آسانی نیست. شخصیتی چون آقای مهندس، چنان هیبت و وقار دارد که حتی دیدبان‌ها در لایو چهارشنبه گفتند: «در حضور شما کلام از ذهنمان می‌گریزد.» اما همان‌جا آقای مهندس فرمودند: نه جشن بگیرید، نه شیرینی بدهید؛ فقط دربارهٔ بنیان صحبت کنید، دربارهٔ شکل‌گیری و مسیر طی‌شده.

همهٔ ما می‌دانیم “بنیان” نه یک عنوان است و نه یک لقب؛ ریشه‌ای است که در سختی‌ها فرو می‌رود و از دل دردها، درختی شکوفا می‌سازد.

در آذر ۱۳۷۶، برابر با ۶ دسامبر ۱۹۹۷، آقای مهندس پس از ۱۷ سال اعتیاد و ناکامی در همهٔ روش‌های ترک، با متدی که خود ابداع کردند به درمان قطعی رسیدند. تمام تجربه‌ها، روزبه‌روز در کتاب ارزشمند «۶۰ درجه زیر صفر» ثبت شد؛ کتابی که امروز یکی از اثرگذارترین منابع درمان اعتیاد در ایران و جهان است.

متد درمانی ایشان، DST، که «D» مخفف دژاکام، «S» یعنی پله‌پله، و «T» یعنی زمان است، راهی نو برای درمان بود؛ راهی که اگر نبود، هیچ‌یک از جایگاه‌های امروز کنگره وجود نداشت — نه مسافر، نه همسفر، نه راهنما و نه مرزبان.

این متد و شربت OT (اپیوم تینکچر) بزرگ‌ترین نعمت‌هایی هستند که باید قدرشان را بدانیم. در واقع، خطا نه در متد است و نه در دارو؛ بلکه در اجرای نادرست مسیر است. هر مسافری که درست سفر کند، بی‌تردید درمان می‌شود.

امروز، پس از ۲۶ سال تلاش و آموزش، کنگره ۶۰ به نقطه‌ای رسیده است که دیدبان‌ها آمار شگفت‌انگیزش را اعلام کردند:

بیش از ۲۰۰ هزار عضو فعال، ۱۵۲ نمایندگی، ۹۰ هزار درمان قطعی، نزدیک به ۲۰۰۰ راهنما، هزار مرزبان و صدها خدمت‌گزار دیگر.

این، حاصل ایمان، عشق و نظم در مسیر است — معجزهٔ زمان — و ما خوشبختیم که در دوران حیات بنیان این اتفاق عظیم را شاهدیم.

از همسفران گران‌قدر به‌ویژه خانم آنی عزیز و خانوادهٔ دژاکام نیز قدردانی می‌کنم. آنچه امروز می‌بینیم، نتیجهٔ همراهی عاشقانهٔ آن سال‌های سخت است؛ همان‌گونه که خانم آنی گفته‌اند: «اگر در دوران سختی‌ها کنار همسرم نمی‌ماندم، امروز هیچ‌چیز از این ثمرات نبود.»

اکنون که مسافر من نیز در ۱۵ آذر، هشتمین سال رهایی خود را جشن می‌گیرد، با افتخار و شادی این رهایی را به شعبهٔ خودمان و همهٔ عزیزان تبریک می‌گویم.

آرزوی من این است که همهٔ مسافران چنین روزی را ببینند؛ روزهای رهایی با عددهای زیبای ۸، ۱۰، ۱۵ سال و فراتر.

به افتخار آقای مهندس و همهٔ همسفران نمایندگی اردبیل، با دل و جان دست می‌زنیم و سپاس می‌گوییم از محبت، دانش و بنیانی که مسیر درمان را جاودانه کرد.

مرزبانان کشیک:همسفر هاجر و مسافر یاشار

عکاس:همسفر هاجر

تایپ،ویراستاری وتهیه وارسال مطلب:مرزبان خبری همسفر لیلا