نگاهی به اهمیت هفته بنیان

(نگاهی به اهمیت هفته بنیان کنگره ۶۰ و نقش ماندگار ایشان در احیای انسان‌ها)

هر نهاد و مجموعه‌ای که با نیت خدمت به انسان‌ها پایه‌گذاری می‌شود، ریشه در عشقی عمیق و شناختی عمیق از درون انسان دارد. کنگره ۶۰ نیز از همان ابتدا، بر همین بستر شکل گرفت؛ حرکتی آگاهانه برای نجات انسان‌هایی که در دل تاریکی اعتیاد گرفتار بودند. هفتهٔ بنیان کنگره ۶۰ فرصتی است برای یادآوری و قدردانی از ذهن و دلی که این مسیر را گشود.

در نگاه نخست، شاید هفته بنیان یادمانی باشد برای بزرگداشت فردی مؤثر ولی در حقیقت، این هفته فراتر از تمجید و تشکر از یک شخص است. هفتهٔ بنیان، یادآوری فلسفه‌ای است که از دل تجربه، شناخت، و ایمان برخاست و به حرکتی اجتماعی و انسانی تبدیل شد؛ فلسفه‌ای که به باور جمعی شکل داد مبنی بر اینکه «درمان اعتیاد ممکن است» و انسان می‌تواند دوباره از خاکستر خویش برخیزد.

مهندس دژاکام با جسارتی بی‌نظیر، مفهوم درمان اعتیاد را در چارچوبی جامع از جسم، روان و جهان‌بینی تعریف کرد. ایشان نخستین کسی بود که بدون تکیه به نظریات صرفاً پزشکی یا رویکردهای موقت، با اتکا به تجربه شخصی و درک عمیق از ماهیت انسان، پایه‌های یک سیستم درمانی مستقل را بنا کرد؛ سیستمی که بعدها با متد <DST> (تدریجی، منظم و زمان‌مند) شناخته شد و هزاران نفر را از چرخهٔ ناامیدی نجات داد و به زندگی برگرداند.

امروز وقتی از کنگره ۶۰ سخن می‌گوییم، دیگر تنها دربارهٔ یک سازمان صحبت نمی‌کنیم. کنگره نمادی از آگاهی، نظم، محبت و خودشناسی است؛ مجموعه‌ای که در آن انسان‌ها یاد می‌گیرند نه‌تنها از اعتیاد رها شوند، بلکه طرز نگاهشان به زندگی را تغییر دهند. و این دیدگاه انسانی و سازنده، ریشه در نگاه دقیق و مهندسی بنیان‌ کنگره دارد.

هفته بنیان، فرصتی است برای نگاهی دوباره به مسیر طی‌شده. بسیاری از اعضای کنگره ۶۰ در این ایام خاطرهٔ نخستین روزهای شکل‌گیری این نهاد، از گذشته تا اکنون را یادآور می‌شوند. آن‌چه در ابتدا تنها در قالب جمعی کوچک شکل گرفت، امروز به شبکه‌ای گسترده از نمایندگی‌ها تبدیل شده است که در سراسر کشور پیام محبت و رهایی را گسترش می‌دهد. این گسترش، حاصل رهبری هدفمند و نگاه انسان‌محور بنیان‌ کنگره است.

نقش مهندس دژاکام را شاید بتوان در دو وجه خلاصه کرد: دانایی و انسان‌دوستی. ایشان هیچ‌گاه خود را در مقام مصلح یا نجات‌دهنده قرار نداده‌اند، بلکه مسیر را چنان ترسیم کرده‌اند که هر فرد بتواند قهرمان رهایی خود باشد. ایشان به انسان‌ها یاد داده‌اند که رهایی، «پایان» راه نیست، بلکه آغاز رشد و فهم است؛ و این نگرش، همان‌چیزی است که کنگره ۶۰ را از سایر <NGO> ها متمایز می‌کند.

از سوی دیگر، هفته بنیان فرصتی است برای یادآوری ارزش‌هایی که کنگره بر آن بنا شده است: حرمت، احترام، و نظم. در این ایام، اعضا علاوه بر سپاس از بنیان‌ کنگره، پیمان خود را با اصول انسانی و اخلاقی کنگره تجدید می‌کنند.  ای هفته فرصتی است برای تأمل و بازگشت به اصل خویش؛ بازگشتی به هدف مشترک همهٔ اعضا: آموزش برای زیستن سالم و آگاهانه.

در نهایت، باید گفت بزرگ‌ترین میراث مهندس دژاکام نه نظریه‌ها و ساختارها، بلکه ایمان به انسان است. او نشان داد که هیچ دیواری درون انسان غیرقابل‌عبور نیست اگر شناخت، محبت و نظم همراه او باشد. هفته بنیان، یادآور همین ایمان است؛ ایمان به تبدیلی که از درون آغاز می‌شود و تا جامعه گسترش می‌یابد.

شاید بهترین توصیف برای این هفته، «استمرارِ امید» است که به ما یادآوری می‌کند رهایی از بند اعتیاد، تنها دستیابی به سلامت جسم نیست، بلکه سفری است به سوی خودآگاهی، خودباوری و بازسازی هویت انسانی.

هفته بنیان، لحظه‌ای است برای درنگ کردن؛ برای سپاس از آن که راه را روشن کرد، و برای آن که همچنان این چراغ‌ها در زندگی بسیاری روشن بماند. چراغی که هرچند به نام یک نفر برافروخته شد ولی نور آن در دل هزاران انسان پایدار مانده است.

مسافر رضا لژیون ششم