گذشته یک درس است، نه یک سرنوشت!

گفتگو با راهنمای محترم مسافر محسن

"به نام قدرت مطلق الله"

افتخار داریم  از گروه سایت در خدمت راهنمای محترم مسافر محسن صابری باشیم و در مورد دستور جلسه‌ «وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.» با ایشان گفتگو کنیم. از طرف گروه سایت بابت فرصتی که ایشان در اختیار ما قرار دادند بسیار سپاس‌گزاریم. امیدواریم این گفتگو دریچه ای ساده و روشن در مسیر تغییر باشد.

-  آقای صابری لطفا خود را به رسم کنگره معرفی کنید.
  سلام دوستان محسن هستم یک مسافر
آنتی ایکس: تریاک
مدت سفر: 10ماه و1 2روز
روش درمان: DST
نام راهنما: آقای مهدی صدیقی
مدت رهایی: 8سال و 8ماه

-  وادی دهم می‌گوید: “صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است”. لطفاً این موضوع را برای ما توضیح دهید.
  این جمله هسته اصلی نگاه کنگره به انسان را تشکیل می‌دهد. در کنگره۶۰، اعتقاد ما این است که انسان در تمام عمر نامحدود خویش جاری و در حال تغییر است. «صفت گذشته» اشاره به برچسب‌ها، اشتباهات، شکست‌ها و حالاتی دارد که فرد در گذشته تجربه کرده است.
وادی دهم می‌گوید این صفات دیگر همیشگی نیستند، زیرا انسان موجودی ساکن نیست بلکه هر لحظه در حال حرکت و تحول است. اگر کسی دیروز در تاریکی بوده، امروز می‌تواند در روشنایی قدم بگذارد. این جمله بزرگترین امید را به فرد می‌دهد که ما دیروز نیستیم. ما محصول افکار، اعمال و تجربیات لحظه حال خود هستیم. گذشته فقط یک درس است، نه یک سرنوشت دائمی. البته این وادی هم هشدار می دهد و هم امید. اگر انسان در جایگاه خوبی هم قرار داشته باشد ولی به حرکت خود ادامه ندهد قطعا سقوط خواهد کرد. مانند همان دوچرخه سواری که رکااب زدن را متوقف می کند.

-  آموزش‌های کنگره۶۰ تأکید ویژه‌ای بر «جاری بودن انسان» دارند. این نگرش چه نقشی در فرآیند درمان اعتیاد دارد؟
  نقش جاری بودن در درمان اعتیاد بسیار حیاتی است، اگر فرد خود را با صفت گذشته‌اش تعریف کند («من یک معتاد شکست‌خورده‌ام»)، نیروی محرکه برای تغییر را از دست می‌دهد. جاری بودن یعنی پذیرش این حقیقت که من در حال رهایی هستم، نه صرفاً یک معتاد در حال ترک و به همین دلیل در بدو ورد یک تازه وارد به کنگره۶۰، واژه معتاد از وی گرفته و واژه زیبای مسافر به او داده می شود و از آن به بعد او خود را یک مسافر معرفی می کند، که این واژه ناخودآگاه مفهوم حرکت و جاری بودن را القاء می کند. از طرفی چون انسان جاری است، ما هر لحظه این قدرت را داریم که انتخاب جدیدی داشته باشیم و مسیر را تغییر دهیم. این یعنی مسئولیت کامل اعمال و افکار لحظه حال خود را بپذیریم و آن را به گذشته پرتاب نکنیم. یک مسافر همیشه باید مقصد و هدف خود را مدّ نظر داشته باشد و در هر مقطع از سفر باید شرایط خود را بررسی کند که خدای نکرده از مسیر و حرکت به سمت مقصد و هدف خود منحرف نشده باشد.

-  یک رهجو در عمل چگونه می‌تواند از گذشته عبور کند و به جریان زندگی بازگردد؟ و در این فرآیند چه مراحلی را باید طی کند؟
  در ابتدا باید بپذیریم که در گذشته اشتباه کرده‌ایم، در مرحله دوم باید بدانیم که تنها دلیل اشتباهات ما در گذشته، عدم آگاهی و دانایی بوده است و قطعا اگر دانایی لازم را داشتیم مرتکب این اشتباهات نمی شدیم. آقای مهندس بار ها این جمله را در سی دی های مختلف تکرار کردند که "انسان ها بد نیستند، بلکه انسان ها بلد نیستند"، اگر آموزش صحیح و کافی ببینند و به ماهیت حقیقی اعمال خود و نتیجه آن که قطعا به خودشان برمی گردد آگاه شوند به هیچ عنوان دیگر مرتکب این اشتباهات نخواهند شد. بنابراین دیدگاه صحیحی که در کنگره می آموزیم این است که گذشته و حتی همه انسان هایی که در گذشته به ما بدی کردند معلمان ما بوده اند که ما را با گره های درونی و ناآگاهی های خودمان آشنا نمودند.

-  در مسیر درمان اعتیاد چه موانعی باعث می‌شود که فرد در گذشته‌اش باقی بماند و نتواند جاری شود؟
  در جزوه جهان بینی استاد امین می فرمایند که هدف نیروهای تخریبی و بازدارنده توقف رشد دانایی ماست. دانایی در پرتو آموزش، تجربه و تفکر رشد می کند، بنابراین نیروهای منفی و تخریبی برای رسیدن به هدف خود کافی است که یکی از اضلاع این مثلث را هدف قرار داده و آن را تخریب کنند. در ضلع تجربه وقتی انسان دچار ناامیدی شود دیگر قادر به حرکت  و جاری شدن نیست و همه چیز را رها می کند. در کلام بزرگان دین هم آمده که ناامیدی بزرگترین گناه است. انسان وقتی به صورت مداوم در معرض القاء افکار منفی قرار می گیرد، مرتب خود را در حسرت و افسوس گذشته قرار می دهد و به خاطر اشتباهات گذشته خود را محاکمه می کند و در نهایت به طور کامل ناامید شده و دیگر قادر به حرکت نخواهد بود. اما ما در کنگره۶۰ در وادی اول یاد می گیریم که چگونه فکر کنیم، به چه چیزی فکر کنیم و به چه چیزی فکر نکنیم. به جای حسرت و افسوس از گذشته، تصویر رهایی و درمان را در ذهن خود جایگزین می کنیم تا رفته رفته به هدف و مقصد حرکتِ خود در سفر اول که رهایی از بند اعتیاد است نزدیک تر شویم.

-  چه توصیه‌ای برای کسانی دارید که هنوز درگیر گذشته خود هستند و نمی‌توانند از آن عبور کنند؟
- چیزی که من در این سال ها آموخته ام این است که مسیر را با نگاهی «کنگره‌ای» ببینم.  بپذیرم که در حال حاضر، تمرکز من روی گذشته، بزرگترین مانع برای رهایی است. به روش درمانی کنگره۶۰ ایمان راسخ داشته باشم. آموزش پذیر باشم و خود را کاملا در قالب درمان کنگره که همان متد DST است قرار دهم و با آموزش های کنگره همراه باشم. جناب مهندس تمام سعی شان این است که یک جهان بینی و نگاهی درست از خودمان، از زندگی و تمام هستی به ما بدهند، تا با چشمانی باز مسائل را ببینیم و راه حل عبور از مشکلات مختلف را یاد بگیریم. فهم و پذیرش این نکته که به هر حال تمام اعمال و رفتار من در گذشته و تصمیماتی که گرفته ام بر اساس میزان فهم و دانایی من در آن زمان بوده و قطعا اگر دانایی من به اندازه کافی بود دچار این اشتباهات نمی شدم و با امید به آینده و اینکه خداوند بخشنده و مهربان است، من هم ابتدا خودم را ببخشم و با امید و انگیزه بسیار قوی به حرکت خود تا نقطه پایان ادامه دهم و در این مسیر صفات گذشته خود را تغییر دهم.

-  وقتی رهجویی در مسیر عبور از گذشته، با قضاوت دیگران درباره گذشته‌اش روبه‌رو می شود، چگونه می‌تواند از سدّ قضاوت‌ها به سلامت عبور کند؟
  یکی از آموزش های کنگره۶۰ که هم در وادی پنجم به آن اشاره شده و هم در دستور جلسات هفتگی مطرح می شود موضوع قضاوت است. ما در کنگره آموزش می بینیم که به هیچ عنوان هیچ کس را قضاوت نکنیم اما به هر حال اگر چنین اتفاقی هم افتاد و یا خودمان مورد قضاوت قرار گرفیتم نباید در حرکت مان تاثیری بگذارد. در یک مصاحبه تلویزیونی، مجری برنامه از آقای مهندس سوال کرد اکنون که اعلام کردید مصرف کننده مواد مخدر بوده اید نگران قضاوت یا نگاه افراد یا تغییر رفتار آنان نسبت به خودتان نیستید؟  و آقای مهندس به زیبایی پاسخ دادند که "من افراد را مجبور می کنم به من احترام بگذارند نه با زور بلکه با تغییر پندار و گفتار و کردارم" و دقیقا همین طور هم شد. قطعا اگر رهجو در مسیر درست حرکت کند و با امید و انگیزه سعی در تغییر صفات گذشته خود داشته باشد، به مرور زمان اعتبار و جایگاه از دست رفته او در خانواده و جامعه به او برمی گردد و نه تنها دیگران او را با آغوش باز می پذیرند بلکه نهایت احترام را به او خواهند گذاشت. آموزش این حقایق به رهجو می تواند او را در این مسیر یاری نماید.

-  آیا می‌توان وادی دهم را به عنوان یک اصل آموزشی و تربیتی در خانواده‌ها به کار گرفت؟
-  بله قطعا. تمامی آموزش های کنگره۶۰ و وادی ها می تواند راه گشای تمام افراد جامعه باشد چرا که این وادی ها حقایق و قوانینی هستند که در هستی نیز جاری اند.

-  اگر بخواهید با یک جمله امید را در دل یک تازه‌وارد زنده کنید آن جمله چه خواهد بود؟
  درختان ایستاده می میرند. تا زمانی که انسان زنده است و نفس می کشد یعنی اینکه هنوز فرصت تغییر صفات گذشته خود را دارد و خداوند و سیستم هستی هنوز به او امیدوار است. پس ناامید نباش و حرکت کن که در ادامه نیروی القاء و احیا و تحرک هم به کمک انسان فراخوانده خواهد شد.

-  به عنوان کلام آخر اگر مطلبی هست بفرمایی
  کلام آخر من این است: کنگره۶۰ به ما نشان داد که انسان دارای یک قدرت لایتناهی در تغییر است و این قدرت به هیچ موجودی غیر از انسان داده نشده که با اختیار خود و با استفاده از آموزش‌های صحیح در چرخه درست تفکر سالم، ایمان سالم، عمل سالم، حس سالم‌، عقل سالم، عشق سالم قرار بگیرد و بر روی تابلوی تقاشی زندگی خود تصویری را به نمایش بگذارد که هم خودش و هم دیگران از دیدن آن لذت ببرند. بهترینِ خودش را خلق کند و در بهترین حالت به جایگاهی برسد که  از آن انشعاب یافته است.
دی کز تو گذشت هیچ از آن یاد مکن
فردا که نیامده ست فریاد مکن
بر نامده و گذشته بنیاد مکن
حالی خوش است عمر بر باد مکن.

به پاکی دشت ها جوان و جاوید باشید.

طراح سوال، گفتگو و ویرایش همسفر پیمان
تنظیم و ارسال مسافر حسین یزدانی