بخشندگی؛ میراث ماندگار مهندس

جلسهٔ دوازدهم از دورهٔ اول لژیون سردار کنگرهٔ ۶۰، نمایندگی بوئین‌زهرا، با استادیِ همسفر منیره، نگهبانی همسفر زهره و دبیری همسفر مینا، با دستور جلسهٔ «بنیان کنگره ۶۰» روز یکشنبه ۱۶ آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

این هفتهٔ قشنگ و مبارک را به بنیان کنگره ۶۰، آقای مهندس حسین دژاکام، خانوادهٔ محترم ایشان و به‌تمامی اعضای کنگره ۶۰ که خالصانه درحال‌خدمت هستند تبریک می‌گویم.

به نظر من دستور جلسهٔ «بنیان کنگره ۶۰» یکی از مهم‌ترین دستور جلسه‌های آموزشی است؛ زیرا آقای مهندس با علم و آگاهی‌ای که در زمینهٔ اعتیاد به کار بردند، یکی از بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین علم‌ها را پایه‌گذاری کردند که هزاران خانواده‌ای را که در تاریکی و آشوب بودند نجات دادند. ایشان نه‌تنها ریشهٔ بنیان کنگره ۶۰ هستند، بلکه برای تمام کسانی که در کنگره قدم گذاشتند و به رهایی رسیدند، ریشه و بنیانی محکم به شمار می‌آیند.

دکترامین می‌فرمایند: «کنگره ۶۰ مانند یک نهال بود که کم‌کم رشد کرد و به یک درخت پربار تبدیل شد»؛ و این همان خواستهٔ قلبی آقای مهندس بود که بتواند به دیگران کمک کند.

وقتی به‌عنوان استاد جلسه انتخاب شدم و موضوع دستور جلسه را دیدم، با خودم گفتم این یک تلنگر است برای حضور در لژیون سردار. اگر من در لژیون سردار حضور داشته باشم، قطعاً آموزش و انرژی بیشتری دریافت می‌کنم.

زمانی که مسافرم و خودم باحال خراب وارد کنگره شدیم، از ایجنت و راهنما گرفته تا مهماندار، همگی کمک کردند تا مسافر به رهایی برسد. قطعاً شاهد رهایی‌ها هستیم و همسفر نیز به آن آرامش نسبی در زندگی می‌رسد. اکنون من، به‌عنوان یک همسفر، بدون درنظرگرفتن اتفاقات گذشته، اگر قدردان کنگره نباشم و بعد از رهایی از کنگره بروم و بهایی پرداخت نکنم، شاید دوباره به جایگاه اولیه برگردم.

حضور در لژیون سردار یعنی یادگیری، بخشندگی و آموختنِ چگونگی بخشیدن. اولین مشارکتم در لژیون سردار را هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم؛ سرِ دوراهی بودم که آیا شرکت کنم یا نکنم. یک‌لحظه به خودم نگاه کردم و به مسافرم نگاه کردم؛ با خودم گفتم: «اوّل کجا بودیم و الان کجا قرار داریم؟» و همان روز با مبلغی کم شروع کردم و توانستم در لژیون سردار شرکت کنم.

همین‌که می‌بخشیم و به آن حال خوش می‌رسیم، برایم ارزشمند است. من این آرامش و حال خوش را خواستم و پیدایش کردم. می‌توانم بگویم رقمش مهم نیست؛ بخشیدن زیباست، اما «چگونه بخشیدن» زیباتر است.همان‌طور که چراغ‌خانهٔ ما روشن شد، انشالله بتوانیم با کمک‌هایمان چراغی را برای دیگری روشن کنیم.

تایپ و ویرایش: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفرآمنه (لژیون دوم)

عکس: همسفراعظم رهجوی راهنما همسفراعظم (لژیون اول)

ویراستاری و ارسال: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت