بنیان، هسته اولیه و بذر کنگره 60 است

چهاردهمین جلسه از دور پنجم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی امیر اراک با دستور جلسه « هفته بنیان»با استادی مسافر بهنام و نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر امیر روز یکشنبه1404/9/16 در ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، بهنام هستم؛ یک مسافر.

اینکه امروز فرصت دارم در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم، برای من بسیار ارزشمند است. از همهٔ شما عزیزان تشکر می‌کنم و بابت تأخیری که داشتم عذرخواهی می‌کنم. همچنین به دوستانی که به‌تازگی در جایگاه‌های خدمتی قرار گرفته‌اند تبریک می‌گویم و برای همهٔ شما آرزوی موفقیت دارم.

موضوع جلسهٔ این هفته، «هفتهٔ بنیان» است. در کنگره، هر اصطلاح و هر مراسمی پشتوانهٔ تفکر و اصول خاص خودش را دارد. من پیش از ورود به کنگره، واژهٔ «بنیان» را زیاد نشنیده بودم؛ شاید «بنیان‌گذار» یا «بنیاد» کلمات آشناتری باشند، اما «بنیان» به این دلیل انتخاب شده که آقای مهندس، هستهٔ اولیه و بذر اصلی کنگره هستند. اگر بخواهیم تشبیه کنیم، مانند فردی هستند که اولین دانه را می‌کارد؛ در کنگره نیز اولین درمان و نخستین حرکت را آقای مهندس انجام دادند و پس از درمانشان در دوازدهم آذر، مسیر کنگره آغاز شد. همهٔ ما نتیجهٔ همان حرکتی هستیم که ایشان انجام دادند.

اگر لحظه‌ای چشم‌هایمان را ببندیم و تصور کنیم که اگر این اتفاق نمی‌افتاد امروز کجا بودیم، به ارزش این موضوع پی می‌بریم. اگر مصرف‌کننده بودیم، شاید همچنان در تاریکی اعتیاد گرفتار مانده بودیم، و اگر درمان شده بودیم، شاید بدون آموزش و جهان‌بینی درست دوباره بازگشت می‌کردیم. اینجاست که ارزش کار بنیان آشکار می‌شود.

اما در کنار تاریخچهٔ کنگره، به نظرم «هفتهٔ بنیان» فرصتی است برای تأمل در شخصیت آقای مهندس. چرا ایشان بنیان شدند؟ آیا هرکسی می‌توانست این مسیر را طی کند؟ قطعاً خیر. ایشان توانایی و فرمان خاصی داشتند که مخصوص خودشان بود.

آقای مهندس یک دانشمند هستند و کارهای علمی امروز ایشان این موضوع را به‌خوبی ثابت می‌کند. اما فقط دانش علمی نیست؛ ایشان عارفی با عمق درک روحانی و انسانی بسیار بالا هستند. سال‌ها مطالعه، تجربه، روح بزرگ و اخلاص باعث شد بتوانند کنگره را تا این مرحله هدایت کنند.

در صحبت‌هایشان گاهی به گذشتهٔ اعتیاد و سختی‌های مسیر اشاره می‌کنند. اگر تنها بخشی از سختی‌هایی که ایشان تحمل کردند برای ما اتفاق می‌افتاد، شاید خیلی زود عقب‌نشینی می‌کردیم. ایشان بدون هیچ توقع مالی و حتی در اوج مشکلات اقتصادی، مسیر را ادامه دادند؛ آن‌قدر ایمان داشتند که می‌گویند آخرین چک خانه‌شان را هم صرف کنگره کردند. این یعنی ارجح دانستن خواستهٔ دیگران بر خواستهٔ شخصی.

قدرت نفس، تواضع، بخشش و بی‌توجهی به مادیات، ویژگی‌هایی است که شخصیت ایشان را منحصر‌به‌فرد کرده است. به همین دلیل باید تلاش کنیم از این الگو بهره بگیریم.

در هفته‌هایی مانند هفتهٔ راهنما یا دیده‌بان، علاوه بر قدردانی، باید ببینیم چقدر شبیه آن‌ها رفتار کرده‌ایم. امسال در هفتهٔ بنیان، به‌جای اینکه فقط خوشحال باشیم، بهتر است از خودمان بپرسیم:

آیا توانسته‌ام حتی یک درصد در مسیر حرکت آقای مهندس قدم بردارم؟

آیا خدمتی که انجام می‌دهم دقیق و درست است؟

آیا در زندگی شخصی‌ام ارزش‌ها و جهان‌بینی کنگره را اجرا می‌کنم؟

اگر بتوانیم حتی نیم‌درصد در نگاه و عملمان به روش آقای مهندس نزدیک شویم، یعنی در مسیر درست قرار داریم. تاریخچهٔ کنگره به ما نشان می‌دهد هر فردی می‌تواند از پایین‌ترین نقطه به بالاترین جایگاه برسد، به شرطی که آموزش‌ها را دریافت کرده و به آن‌ها عمل کند.

امیدوارم که من نیز بتوانم در این هفته تغییراتی هرچند کوچک در خود ایجاد کنم تا قدر این سیستم را بیشتر بدانم و بهتر از آن بهره ببرم.

از توجه شما سپاسگزارم.

عکس: همسفر یاسین 

تایپ: مسافر سالار 

تنظیم: همسفر ایمان