نداشتن امید ایراد نیست: نقطه‌ شروع است

جناب آقای مجید سلامی دیده بان محترم در تاریخ 13 آذرماه 1404 هم زمان با شروع هفته بنیان کنگره 60 به اصفهان و شعبه دکتر علیرضا مبارکه تشریف آوردند. ما در گروه سایت افتخار داشتیم در رابطه با هفته بنیان کنگره 60 چند پرسش را تقدیم ایشان کنیم. در ادامه پاسخ های ایشان را مطالعه می کنید. امید است که سخنان ایشان دریچه ای ساده و روشن از امید و تغییر را ایجاد کند.

1- لطفا برای مسافران و تازه واردانی که اکنون در زیر سقف امن ساختمان کنگره ۶۰ به خدمت و سفر مشغول اند، مختصری از چالش ها و سختی هایی که در ابتدای شکل گیری کنگره ۶۰ وجود داشت بفرمایید.
-  در ابتدای شکل گیری کنگره۶۰، شرایط اصلاً شبیه امروز نبود. امروز مسافران و تازه واردان زیر سقفی امن، در نظمی دقیق و با یک مسیر روشن مشغول سفر و خدمت  هستند: اما در روزی بود که هیچ کدام از این ها وجود نداشت. در آن سال ها حتی باور عمومی این بود که اعتیاد درمان ناپذیر است. اگر کسی می گفت می خواهم درمان قطعی اعتیاد را پیدا کنم، مورد تمسخر قرار می گرفت. جامعه مصرف کننده را آدمی "تمام شده" می دانست و خانواده ها امیدی به بازگشت فرزندشان نداشتند. از طرفی هیچ روش علمی مشخصی وجود نداشت، متدی نبود که قابل تکرار باشد یا نتیجه اش قابل اعتماد. تمام راهی که امروز به روش DST و OT می بینید، از دل تجربه های سخت، تلاش های شبانه روزی و آزمایش های مداوم بنیان کنگره شکل گرفت. کنگره۶۰ مکان و امکانات مناسب نداشت. جلسات در فضای کوچک و با حداقل امکانات برگزار می شد. نیروهای کم، نگاه های بی اعتمادی و نبودِ پشتیبانی اجتماعی همه چیز را سخت تر می کرد. اما چیزی که کنگره را زنده نگه داشت ایمانِ بنیان کنگره  به درمان و احترام عمیق به انسان مصرف کننده بود. مهندس دژاکام با تکیه بر تجربه، عشق و یک پشتکار خستگی ناپذیر ادامه دادند تا بالاخره این مسیر از یک جنبش کوچک تبدیل شد به یک حرکت بزرگ، علمی و امن، یعنی همین مکانی که امروز هزاران انسان در آن احیا می شوند. پس اگر امروز مسافری در امنیت و آرامش کنگره۶۰ سفر می کند، باید بداند این آرامش حاصل سال ها سختی، رنج، مقاومت و باور بوده است که حاصل تلاش آقای مهندس و خانواده محترم شان است که وقتی هیچ امیدی نبود ایستادند و امید را ساختند.

2- شما چه توصیه ای برای تازه واردان و مسافرانی دارید که به کنگره می آیند ولی شاید هنوز امید و انگیزه کافی ندارند؟
-  به تازه واردانی که هنوز امید و انگیزه کافی ندارند باید با یک واقعیت ساده را گفت و آن این است که نداشتن امید ایراد نیست، نقطهٔ شروع است. بسیاری از مسافران موفقِ امروز، روز اول دقیقاً مثل شما بودند خسته، بی انرژی، بی اعتماد، ناامید و حتی گاهی بی باور به اینکه تغییر ممکن است. چیزی که آن ها را نجات داد، حال خوبِ روز اول نبود بلکه ادامه دادن با همان حال بد بود. همین که آمدید یعنی اینکه نیمی از راه را رفته اید. قدم گذاشتن در کنگره، خودش یک اعلام آمادگی است. حتی اگر در دل تان هنوز باور نکرده باشید، همین که نشسته اید و گوش می دهید، بدانید تغییر شروع خواهد شده. از خودتان انتظار نداشته باشید یکدفعه اتفاق خاصی برای تان بیفتد و رها شوید. قرار نیست اول راه همه چیز را بفهمید. فقط کافی  است حرکت کنید، تعقیرات در طول راه ساخته می شود، نه قبل از حرکت. به راهنما اعتماد کنید او این مسیر را با پاهای خودش پیموده، راهنما چیزی را از شما نمی خواهد که خودش تجربه نکرده باشد. پس اگر می گوید می شود بدانید از روی تجربه است. جسم شما به زمان نیاز دارد. از کسانی الگو بگیرید که روزی مثل شما بودند، نگاه کنید به رهاشده گان، به مرزبانان، ایجنت ها و راهنماها که تک تک شان روزی تازه وارد بودند، اما ادامه دادند و امروز حال خوب شان را با شما تقسیم می کنند. پس اگر دیگران توانستند، شما هم می‌توانید. قانون برای همه یکی است. بنابراین اگر این سیستم هزاران نفر را نجات داده، شما هم استثناء نیستید. شما فقط کافی است بمانید، گوش کنید و حرکت کنید تا تقییرات را ببینید.

3- از نگاه شما چه چیزی باعث شد که کنگره۶۰ از یک گروه کوچک به یک سازمان بزرگ و نظام مند فرامرزی تبدیل شود؟
-  اولین مسئله مهمِ آن روش صحیح  و علمیِ درمان و یک جهان بینی متفاوت در پرتو یک نگاه انسان  دوستانه بوده، و چون نتیجه های به دست آمده از این حرکت واقعی بودند، سیستم با کمک قدرت مطلق رهنمودها و آموزش های آقای مهندس گسترش پیدا کرد. این نگاه انسانی، و این مسیر که  مبتنی بر عشق و محبت بود دل ها را به کنگره وصل کرد و باعث شد افراد نه تنها درمان شوند، بلکه بمانند، خدمت کنند، رشد کنند و رشد دهند. نکته مهم دیگری که باعث رشد کنگره۶۰ شد، این بود که انسان ها را تغییر می داد و  از این ایجاد تغییرات بود که باعث شد کنگره فرامرزی شود.

4- از نگاه شما کدام ویژه گی جناب آقای مهندس باعث شد ایشان از "مهندس دژاکام" به دانشمندی تبدیل شوند که امروز می شناسیم؟
-  مهندس دژاکام هرگز راهی احساسی یا تقلیدی نرفتند و فرآیند درمان را مثل یک سیستم، مهندسی و بررسی کردند و صورت مسئله را پس از بررسی تعریف کردند. فیزیولوژی و سیستم انسان را بررسی نمودند، تحلیل کردند، شناختند و آزمایش کردند و در نهایت روش ارائه دادند. ایشان معتقدند علم پیچیده نیست بلکه  هر چیزی کلیدی دارد. مهم ترین و کلیدی ترین مشخصه ایشان این است که به تمام  متدهایی که ارائه می کنند، خودشان عمل کرده اند، و می گویند آبروی علم به عمل آن است.

5- اگر بخواهید از آموزه های کنگره۶۰، برای خانواده هایی که با اعتیاد و درد و رنج های آن درگیر هستند یک جمله بگویید آن جمله یا پیام چیست؟
-  امید را از دست ندهید، اعتیاد پایان راه نیست، آغازِ آموزشی است که می تواند یک انسان و یک خانواده را دوباره متولد کند. با صبر، آموزش، حرکت، تغیییر، خدمت و عشق تاریکی اعتیاد در نهایت به روشناییِ دانایی و آرامش تبدیل می شود.

طراح سوال همسفر پیمان
تنظیم و ارسال مسافر حسین یزدانی