با تغییر نگاه و حس تبدیل صورت می‌گیرد

صفت گذشته در انسان؛ صادق نیست؛ چون جاری است. به ویژگی‌های هر چیزی، صفت آن گفته می شود؛ زغال، سیاهی زغال ویژگی یا صفت زغال است، یا گل خوشبو، خوش‌بویی صفت گل است. این صفت‌ها در انسان‌ها قابل تغییر است، در هستی همه چیز درحال تغییر و جاری است. انسان در هستی در حال حرکت است؛ اگر انسانی در جهت مثبت حرکت نکند؛ پس قطعاً در جهت منفی حرکت می‌کند و اگر برای آن کاری نکند در همان ضدارزش‌ها می‌ماند و هر لحظه امکان سقوط دارد.

وادی دهم مثل شمشیر دولبه‌ است، یک لبه می‌تواند ما را امیدوار کند و رو به جلو ببرد و یک لبه آن می‌تواند ما را در ناامیدی نگه دارد، که هم هشدار می‌دهد و هم امید به بازگشت، هم صعود است و هم سقوط.

وادی دهم قانون است و به ما می‌گوید؛ اعمال و رفتارهای گذشته که ویژگی و صفت تو است؛ باید تغییر کند تا به نتیجه برسد؛ چون خداوند به انسان قدرت و اختیار داده است تا بتواند مسیر زندگی خود را انتخاب کند؛ اما این صفت‌ها چگونه باید تغییر کند؟ برای این‌که صفتی در ما تغییر کند، اول باید صفت‌های بد و ناپسند خود را قبول داشته باشیم و بخواهیم عوض شوند. بعد حس‌های خود را تغییر دهیم؛ زیرا هر چیزی از حس شروع می‌شود. برای تغییر حس لازم است؛ حس‌های منفی مثل: حسادت، بدبینی، کینه، نفرت، غرور، ترس و منیت را از خود دور کنیم و نگاه خود را عوض کنیم تا تبدیل اتفاق بیفتد. با تغییر نگاه و حس است که تبدیل صورت می‌گیرد؛ مثل آهن، که اگر در معرض آهن‌ربا قرار بگیرد آن را جذب می‌کند؛ ولی اگر این آهن به یک نوع فلز دیگر مثل: مس یا چوب تبدیل شود دیگر به آهن‌ربا جذب نمی‌شود به این تبدیل می‌گویند.

انسان اگر این‌گونه باشد آن موقع می‌توانیم صفت گذشته خود را تغییر دهیم و به طرف ضدارزش‌ها نمی‌رویم و در راه صراط مستقیم قرار می‌گیریم. این کار با تزکیه و پالایش حس‌ها انجام می‌شود. با دانایی و آگاهی می‌توانیم مسیر زندگی خود را انتخاب کنیم و مراقب باشیم که از کدام راه می‌خواهیم برویم و هدف خود را مشخص کنیم، فراموش نکنیم امید به بازگشت داشته باشیم که خداوند بخشنده و مهربان است.

انسان مانند رودخانه است و باید در مسیر خود از تمام سنگ‌ها و قلوه سنگ‌ها عبور کند؛ یعنی از تمام سختی‌ها و مشکلات عبور کرده و آن‌ها را تحمل کند تا به دریا یا به هدف خود، آرامش و آسایش برسد؛ این تغییرات ممکن است برای انسان در ابتدا سخت و دشوار باشد؛ اما با گذر زمان و به آرامی حل می‌شود. وقتی این تغییرات را به‌وجود آورد می‌تواند از کنار گذاشتن صفت‌های بد خود و به دست آوردن صفت‌های خوب آن لذت ببرد.

ما در وادی دهم یاد می‌گیریم باید به ریسمان الهی چنگ بزنیم و بدانیم و بخواهیم که ما را به راه صراط مستقیم هدایت کند و صفات زشت و ناپسند خود را تبدیل به صفات زیبا و نیکو کنیم؛ پس زمانی که توانستیم خود را دوست داشته باشیم و از صفات خوب خود لذت ببریم؛ یعنی مسیر را درست انتخاب کرده‌ایم. 

باید بدانیم که نیروهای مکمل و اضداد در زندگی برای تکامل بشر هستند و تا زمانی که تاریکی نباشد روشنایی مفهومی ندارد؛ اگر نفرت نباشد معنی عشق و دوست داشتن را نمی‌فهمیم. پس من می‌توانم تغییر کنم و سپس به یک انسان واقعی تبدیل شوم و در نتیجه از این جهان ترخیص شده و بدانم اگر صفات و حس‌های بد من تغییر نکند در جهان‌های دیگر هم این صفات همراه من خواهند بود.

در این جهان هم با صفات بد نمی‌توانم نور، حس و صوت را که لازمه‌ تغییرات من هستند را درک کنم؛ زیرا این سه مولفه سازنده هستند و من می‌توانم با درک کردن این مطالب، از نار به نور برسم.

ما باید بتوانیم نفس وجودی خود را پرورش دهیم و برای این کار می‌توانیم از نقطه‌ی کم شروع کنیم؛ زیرا یک مرتبه این تغییرات صورت نمی‌گیرد؛ باید در مسیر الهی حرکت کنیم تا تغییرات رخ دهد و اما این تغییرات برای چه چیز می‌باشد؟ برای زندگی و حیات خود ما است. هیچ انسانی مجبور نیست تا آخر عمر این صفات بد و ناپسند را با خود حمل کند؛ زیرا خداوند به انسان اختیار داده تا بتواند از آن‌ها عبور و به سمت ارزش‌ها برود.

امیدوارم در این مسیر کنگره که قرار گرفته‌ام بتوانم با آموزش‌های صحیح و اصولی به قدرت تفکر سالم، ایمان سالم و در نتیجه به عشق سالم برسم تا تمام موجودات هستی را دوست داشته باشم و بتوانم به جهان هستی و انسان‌ها خدمت کنم.

منبع: وادی دهم
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی رضا مشهد