بنیان کنگره شخصیتی کاریزماتیک

ای رها از همه زشتیِ صفات
که نباشد چو تو کشتیِ نجات

تو برای دلم از عشق بگو 
از لبت قصه‌ای از مهر بگو

از صدای سخنت شاد شوم
وز نوای غزلت خواب شوم

از تولدت هزار غنچه شکفت 
وز تفکرت زن و خرد رها شد

بسته شد دفتر افیون و ریا
باز شد هلهله در ارض و سماء

همسرم پرسید: «برنامه چگونه پیش می‌رود؟ راضی هستی؟ مشکلی نداری؟ چیزی نمانده، طاقت بیاور.» 
به او گفتم: «امروز سه روز است که از مواد استفاده نکرده‌ام و می‌بینی هیچ کم و کسری ندارم.» 
از خوشحالی فریاد کشید و اشک از چشمانش جاری شد؛ گریه‌ای که از جنس شادی بود. 

این پایان داستان مردی است که هفده سال با اعتیاد دست و پنجه نرم کرد و بارها ترک‌های بی‌سرانجام را تجربه نمود. اما در سال ۱۳۷۵، برای آنکه بتواند روزه بگیرد، مصرف خود را سامان داد تا بداند چه میزان مصرف دارد. همان‌جا نخستین پله درمان آغاز شد؛ بی‌آنکه به درمان بیندیشد، سفر هزار فرسخی خود را شروع کرد. در ادامه، از سخنان استادانی که جنس‌شان عشق و محبت بود، آموزش گرفت و سرانجام در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۷۶، باوری در ناباوری رخ داد و این مرد خستگی‌ناپذیر به رهایی رسید. 

او خود، هم اعتیاد بود و هم رهایی؛ هم درد بود و هم درمان. در طول سفر، تمامی جزئیات را در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر به نگارش درآورد؛ کتابی که هر خواننده‌ای با نویسنده آن احساس هم‌زادپنداری می‌کند. با ایمان به روش درمان، انجمن مردم‌نهاد «جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰» بنیان نهاده شد. آنان بذری بودند که بعدها به ریشه‌ای محکم و استوار بدل شدند؛ گواه آن، هزاران مسافری است که با حال خوش به رهایی رسیده‌اند و در پی هم روان شده‌اند تا بدانند آنچه نمی‌دانند. این عشق هر روز شعاعی افزون می‌کند و امروز از مرزهای ایران نیز فراتر رفته است. 

آقای حسین دژاکام، روش DST را برای درمان اعتیاد کشف کردند و آن را در اختیار انسان‌های دردمند گذاشتند. ایشان و خانواده محترمشان تمام وقت خود را صرف خدمت به انسان‌ها کرده‌اند. همواره با خود می‌گویم: اگر آقای مهندس و روش DST نبود، سرنوشت من و خانواده‌ام چه می‌شد؟ آیا در تیمارستان بودیم یا در قبرستان؟ از این‌که جزئی کوچک از کنگره هستم و اجازه خدمت دارم، خداوند را سپاسگزارم. 

آقای مهندس، هزاران خانواده را از فروپاشی و هزاران مصرف‌کننده را از اعتیاد نجات داده‌اند و بی‌تردید شخصیتی کاریزماتیک محسوب می‌شوند. ایشان بارها فرموده‌اند که پرونده اعتیاد در کنگره بسته شده است؛ زیرا هر فردی با هر میزان مصرف وارد کنگره شود، به راحتی درمان می‌شود. اکنون نیز بر روی بیماری‌های سخت و لاعلاج و مسئله چاقی تحقیق و بررسی می‌کنند؛ و این جز عشق به خلق، دلیل دیگری نمی‌تواند داشته باشد. 

امیدوارم آقای مهندس به خواسته قلبی خود، یعنی ساختن آکادمی اصلی، دست یابند. دعای همه ما اعضای کنگره، پشت و پناه ایشان و خانواده عزیزشان است.  هفته بنیان بر آقای مهندس دژاکام، تمامی اساتید ایشان و خانواده محترمشان مبارک باد. 

نویسنده: راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران