English Version
This Site Is Available In English

طغیان و آرامش در وادی دهم

طغیان و آرامش در وادی دهم

ششمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰ ویژه مسافران نمایندگی ملایر، با استادی مسافر بهرام، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر احمد با دستور‌جلسه «وادی دهم و تأثیر آن روی من » روز سه‌شنبه ۱۲ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا لازم می‌دانم از آقای مهندس، این دانشمند قرن بیست‌ویکم، تقدیر و تشکر کنم و همچنین از خانواده محترم ایشان که در این مسیر سخت، صبوری کردند و از سر گذشتند. صائب‌تبریزی شعری دارد که می‌فرماید:

«پای بر چرخ نهد هر که سر می‌گذارد
رشته چون بی‌گره افتد، گوهر می‌گذارد
جگر شیر نداری، سفر عشق مکن…»

اعتقاد قلبی من نسبت به آقای مهندس این است که ایشان حقیقتاً در این راه از سر گذشتند. انسان یاد آن دوره‌ای می‌افتد که ایشان پنجاه‌ودو یا سه روز به زندان رفتند و با صبر تحمل کردند و پس از آزادی، بدون هیچ تزلزلی مسیرشان را ادامه دادند؛ در حالی‌ که برای خودشان هیچ گره و منفعت شخصی در کار نبود. به‌ نظرم اگر هر فرد دیگری را به هر دلیلی به زندان ببرند، حتی ده روز، پس از آزادی دیگر آن مسیر را ادامه نمی‌دهد، اما آقای مهندس با استقامت مثال‌زدنی ایستادند. واقعاً جای تقدیر و تشکر دارد. ان‌شاءالله پایدار باشند و ما نیز بتوانیم از دانش ایشان بهره‌مند شویم. امروز دستور جلسه، وادی دهم است. این مطلب در کتاب مرجع «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» تحت عنوان «قانون ششم» مطرح شده و بیان می‌کند: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است.

در کنگره ۶۰ تفاوت‌هایی میان قوانین و مباحث وجود دارد و همین موضوع در کتاب «چهارده وادی» در قالب وادی دهم توضیح داده شده است. در ابتدای این وادی، دو بیتی از مولانا ذکر شده که نشانی از یک حقیقت مهم دارد: برای هر تغییر و تحول بزرگی، ابتدا یک به‌هم‌ریختگی و آشفتگی به وجود می‌آید. این اصل در تمام کائنات، در همه کارها و در همه تحولات صدق می‌کند. زمانی که انسان تصمیم می‌گیرد از یک مسیر ثابت و همیشگی فاصله بگیرد و مسیر جدیدی را شروع کند، مقاومت‌هایی در برابر او ظاهر می‌شود، و این موضوع از نظر علمی نیز قابل توضیح است. تغییر مسیر، خودبه‌خود با نیروهای بازدارنده مواجه می‌شود و انسان باید به‌تدریج و با آرامش بر این مقاومت‌ها غلبه کند.

در وادی گفته می‌شود: «شهر یکباره به طغیان می‌گراید.» شاید جمله سنگینی باشد، اما به باور من اشاره دارد به آن به‌هم‌ریختگی اولیه. «شهر» را می‌توان شهر وجودی انسان دانست؛ مجموعه‌ی جسم فیزیکی، صور پنهان و تمام لایه‌های وجودی ما. وقتی انسان تصمیم می‌گیرد تغییر کند، به‌ویژه یک مصرف‌کننده مواد، این بخش‌ها در ابتدا واکنش نشان می‌دهند و به طغیان می‌افتند. اما در ادامه می‌فرماید: «نسیم آرامِ الله پس از چندی بر همه آبادی‌ها وارد می‌شود.»

این یعنی پس از گذشت مدت‌زمانی برای برخی ده ماه، برای برخی بیشتر یا کمتر—صفات گذشته کم‌کم تغییر می‌کند و بدن، ذهن و صور پنهان آرام می‌شود و فرد به تعادل و سلامتی می‌رسد. بنابراین برای یک مصرف‌کننده مثل من، هنگام آغاز این تغییرات، طبیعی است که با به‌هم‌ریختگی‌ها و سختی‌هایی روبه‌رو شوم. باید صبر و حوصله به خرج بدهم و مسیر درست را پیدا کنم تا بتوانم به آرامش نسبی برسم. در کتاب «چهارده وادی» برای تحقق این تغییر و تحول، نکاتی بیان شده است. یکی از مهم‌ترین آنها این است که: چه کسی گفته اگر فردی به‌دلیل ناآگاهی وارد مسیری غلط شد، باید تا پایان عمر در همان مسیر بماند؟

انسان می‌تواند و باید مسیر خود را عوض کند؛ باید اقدام به بازسازی و تغییر صفات ناپسندی کند که به‌ویژه در دوران مصرف، به راحتی وارد ذهن و رفتار او می‌شوند. در مسیر درمان، با آموزش‌هایی که دریافت می‌کنیم، باید این صفات را یکی‌یکی تغییر بدهیم. این فرایند نیازمند صبر، حوصله و پشتکار است. این تغییر از یک نقطه آغاز می‌شود و وارد چرخه‌ای می‌گردد که در انتهای وادی ترسیم شده: تفکر سالم، ایمان سالم، عمل سالم، حس سالم، عقل سالم و عشق سالم. این چرخه پایانی ندارد و بسته به ویژگی‌های انسان، ممکن است برای فردی از «حس سالم» شروع شود و برای دیگری از «تفکر سالم». مهم این است که این چرخه به‌تدریج کامل شود. در پایان، اشاره‌ای کوتاه می‌کنم به یکی از مهم‌ترین ضد ارزش‌ها: کینه. کینه یکی از بدترین نیروهای منفی است که در وجود یک مصرف‌کننده شکل می‌گیرد و برای درمان و تغییر باید با آن جدی برخورد کرد.

عکاس و تایپ: مسافر ابراهیم لژیون چهارم
تنظیم و ارسال: راهنما مسافر بهمن
مسافران نمایندگی ملایر

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .