هشتمین جلسه از دوره پنجم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی امیر اراک با استادی راهنما مسافر علی، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر عادل با دستور جلسه:«صفت گذشته در انسان صادق نیست,چون جاریست»روز سهشنبه 1404/09/11ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، علی هستم، یک مسافر.
خدا را شاکرم که امروز در این جایگاه قرار گرفتهام.
از آقای مهندس و خانوادهٔ ارجمندشان، دیدهبانهای محترم و راهنمای ارزشمندم، آقا رضا، صمیمانه سپاسگزارم.
جایگاه آقای عادل را تبریک عرض میکنم و امیدوارم جایگاههای بالاتری را در کنگره ۶۰ تجربه کنند.
رهایی آقای سالار و آقای سعید را از بند سیگار به خودشان و خانوادههای محترمشان تبریک میگویم.
اما دستور جلسه: *وادی دهم – صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان جاری است.*
استاد امین در سیدی «پیوندهای نامیمون» مثال زیبایی میزند: پیوند یک میوه به میوهای دیگر ممکن است میوهای شیرین یا گاه میوهای تلخ به بار آورد.
وقتی پیوند میزنیم، هدف ما اصلاح و بهبود است. اگر سیب پایه، سیبی نامرغوب باشد، نتیجه مطلوب نخواهد بود؛ اما اگر از نژاد اصلاحشده استفاده کنیم، میوهای بهتر حاصل میشود.
استاد امین ادامه میدهد که میان انسانها نیز پیوندهایی برقرار میشود. گاهی انسانی با مواد مخدر پیوند میخورد و بهواسطهٔ زخمی که برمیدارد، میوهای تلخ به نام اعتیاد در وجودش شکل میگیرد.
اما زمانی که انسانی با کنگره ۶۰ پیوند میخورد، حاصل این پیوند، رهایی و درمان است.
در واقع، صفات انسان نتیجهٔ همین پیوندهاست. من اگر با سیگار پیوند بخورم، انسانی سیگاری میشوم؛ اگر با شکست پیوند بخورم، صفتی منفی در من ایجاد میشود. تمام صفاتی که در وجود ماست، نتیجهٔ پیوندهایی است که تجربه کردهایم.
حال اگر در گذشته پیوندی نامیمون خوردهام، شکست خوردهام، یا صفات منفی در من شکل گرفته — مانند مصرفکنندگی، دروغگویی، غیبت، منیت، افاده، حقهبازی، دوز و کلک، یا رسیدن به خواستهها از راههای نامشروع — آیا این صفات قرار است برای همیشه با من بمانند؟
وادی دهم پاسخ میدهد: *خیر.* انسان جاری است، متغیر است و در یک صفت ثابت نمیماند.
خداوند در وجود انسان «قابلیت تغییر» قرار داده است؛ این ورژن تغییرپذیر بودن، گوهری بسیار ارزشمند است.
اگر در تاریکی هستم، قرار نیست همیشه در تاریکی بمانم.
اگر در جهنم هستم، قرار نیست تا ابد در جهنم بمانم.
در کلامالله نیز آمده و آقای مهندس نیز اشاره کردهاند که هیچکس در جهنم ابدی نیست. حتی انسانهایی که حال خوبی دارند و در بهشت خود زندگی میکنند، باید هوشیار باشند؛ زیرا ممکن است از بهشت خود خارج شوند، از مسیر صراط مستقیم دور شوند و از تعادل بیفتند.
در سخنان استاد جلسهٔ هفتهٔ گذشته که آقای دبیر قرائت کردند، آمده بود: اگر تنها یک دانه لوبیا از یک کفهٔ ترازو برداری، تعادل بههم میخورد.
در مسیر حرکت نیز همین است؛ اگر حتی یک قدم اشتباه بردارم — چه در سفر اول، چه دوم، چه در جایگاه مرزبانی یا راهنمایی — از مسیر درست منحرف میشوم و تعادلم را از دست میدهم.
وادی دهم هشدار میدهد: مراقب باش از مسیر اصلی خارج نشوی. در هر جادهای، اگر حتی کمی لاستیک از مسیر بیرون رود، خودرو به شانهٔ خاکی میافتد؛ هرچقدر هم مسیر زیبا و مناسب باشد.
بنابراین، صفات بد هم مانند صفات خوب قابل تغییرند؛
اما نخستین شرط، *خواستِ تغییر* است.
من باید خواستهٔ خروج از تاریکی را داشته باشم؛ خواستهٔ رهایی از اعتیاد؛ خواستهٔ جدایی از ظلمت و ضد ارزشها.
اگر این خواسته در من شکل بگیرد، با روش علمی کنگره ۶۰، تغییر قطعاً ممکن است.
بیرون از کنگره چنین امکانات و بستری وجود ندارد و به همین دلیل بسیاری باور ندارند که میشود از تاریکیها خارج شد. اما در کنگره ابزار وجود دارد، راه وجود دارد و نور وجود دارد.
کافی است انسانی که در تاریکی است، تنها سرش را برگرداند؛ از سمت تاریکی به سمت روشنایی.
به قول آقای مهندس: *دیدن یک جرقهٔ نور کافی است؛ باید آن را دنبال کرد، با حرکت، تکرار، تمرین، تحمل و استمرار.*
با این روش و با خواستهٔ واقعی، در کنگره ۶۰ قطعاً میتوان از تاریکی بیرون آمد و از اعتیاد رهایی یافت.
بارها دیدهایم کسانی با مصرفهای سنگین وارد کنگره شدهاند؛ اما ناامید نشدهاند، امید را در دل خود زنده نگه داشتهاند و با تلاش، از تاریکی خارج شدهاند.
ممنونم که به صحبتهای من توجه کردید.
نگارش: مسافر مهدی
عکس: مرزبان خبری مسافر صادق
تنظیم: مسافر عادل
- تعداد بازدید از این مطلب :
128