شکرگزاری فقط به نجوا و زمزمه خاصی نیست

یاد الله در هرجا یاد خود از قطره به اقیانوس است.
سلام دوستان حمید هستم مسافر.
نیاز به تفکر بسیار دارد که پس از گذشت چند ماه حضور در کنگره ۶۰ کدام یک از ویژگی‌های من، یا کدامین صفت و یا کدام یک از خاصیت های من نسبت به گذشته تغییر یافته است؟
برای پاسخ به این سوال در ابتدا وادی دهم و یا قانون ششم را هم در دنیای ذهن و هم در دنیای ظاهری بارها و بارها زیر و رو کردم، اینکه صفت گذشته در انسان صادق نیست آیا یک سوال است؟
جواب است؟
یک ابهام است؟
و شاید هم یک خبر خوش باشد؟
چگونه می‌توان اثبات کرد جشنواره‌ای از ویژگی‌های درونی و بیرونی امروزم برگرفته از صفات  ویژگی هایی بوده که قبلاً به گونه‌ای دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

جواب  به چنین سوالی نیاز به تایید و یا رد دیگران نداشته و نخواهد داشت!
بله درست خواندی اصلاً نیازی ندارد.

همانطور که تغییر فقط و فقط به توافقِ درونی، نیاز شخصی و تمایلات فردی بستگی دارد البته که آگاهی و انتقال دانش از سمت مربیانم بی تاثیر نبوده و نیستند.

اما تاریخ زندگی فردی مرا اگر مانند تابلو روبرویم قرار بدهند اولین برداشت من از این تابلو مبتنی بر این خواهد بود که خودم خواستم که این چنین شده است.
ساده‌تر که بخواهم بگویم تا من نخواهم هیچ ویژگی و صفتی را هیچ قدرتی به جز خودم نمی‌تواند تغییر دهد، البته که به اجرا درآمدن چنین ساختاری، مستلزم صداقت و ایمان من است.
من می‌توانم همه آنچه که هست، با نیروی عقل خویش تبدیل به بهترین کنم، چون من جاری هستم همچون  رودی خروشان، گاهی مانند آبشاری عظیم با سرعتی چشمگیر و گاهی هم آن‌قدر آرام که حتی مورچه‌ای می‌تواند از آن سیراب شود.
پستی و بلندی و زاویه ی شیب زمین در سرعت رود تاثیر گذار هستند که به برداشت من جاری بودن قوانین را متذکر می‌شود.
بگذریم....
اولین صفت من در گذشته، ناسپاسی بود تا فرزندی به نام اعتیاد را تحویلم بدهد و اعتیادی که ناامیدی و نفرت را پرورش داده بود.
تغییر، نیاز به جاری شدن من داشت.
نیاز به جستجو
نیاز به تسلیم
نیاز به دوام آوردن
و فهم دعای کنگره 60
«ما در پی هم روان شده‌ایم»
در پی چه؟
و برای چه؟
برای اینکه هر کدام از ما جاری هستیم به سمت آنچه از هستی و نیستی نمی‌دانیم.
وادی دهم، قدرت درونی و وجه تمایز مرا نسبت به دیگر موجودات نشان می‌دهد.
هر لحظه که احساس میکنم،  ویژگی یا صفتی در من دستخوش تغییر گردیده است،
شکرگزار خداوند، بنیان کنگره 60 و مربی ام هستم.
شکرگزاری فقط به نجوا و زمزمه خاصی نیست گاهی به فریاد و گاهی هم به تحرک، نیاز دارد.
و در آخر تا تغییری در صفات من شکل نگیرند تبدیلی هم قابل عرض کردن نخواهد بود و به همین دلیل ترخیصی هم صورت نمی‌پذیرد.
با تشکر و سپاس فراوان از تمام مربیان کنگره 60 که پیام آور محبت و ایمان هستند.
مسافر حمید لژیون۲ آکادمی