لازم نیست در گذشته بمانیم

در وادی دهم می‌آموزیم که صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون انسان یک موجود جاری است؛ یعنی انسان ثابت و ایستا نیست، بلکه هر لحظه می‌تواند تغییر کند، رشد کند یا حتی سقوط کند. چیزی که امروز هستیم، نتیجه‌ی رفتار و تفکرات دیروز ماست، و چیزی که فردا خواهیم شد، حاصل انتخاب‌های امروز ماست. کنگره به ما یاد داد که اگر در گذشته خطا کرده‌ایم، اگر مصرف‌کننده بوده‌ایم، اگر اسیر ترس‌ها، ناامیدی‌ها، خشم یا منیت بوده‌ایم، این‌ها «مهر قطعی و همیشگی» بر پیشانی ما نیست؛ چون انسان جاری است، یعنی می‌تواند حرکت کند، تغییر کند و از هر نقطه‌ای که هست، مسیر جدیدی را آغاز کند. برای من، مفهوم وادی دهم یعنی این‌که اگر امروز در مسیر آموزش و خدمت قدم برداشته‌ام، یعنی جریان وجودم را تغییر داده‌ام.

دیگر لازم نیست در گذشته بمانم؛ بلکه با کار درست، تفکر سالم و حرکت در صراط مستقیم، می‌توانم به نقطه‌ای برسم که هیچ شباهتی به گذشته‌ام ندارد. کنگره ۶۰ این حقیقت را به‌صورت کاملاً عملی به ما نشان داد؛ ما تغییر را فقط «نمی‌خوانیم»، بلکه زندگی می‌کنیم. وقتی سفر می‌کنیم، وقتی نوشتن سی‌دی‌ها را انجام می‌دهیم، وقتی خدمت می‌کنیم، در واقع داریم صفت‌های گذشته را تغییر می‌دهیم و صفات جدیدی در ما جاری می‌شود؛ از ناامیدی به امید، از ترس به آرامش، از آشفتگی به تعادل. این وادی به من می‌گوید: «هیچ‌کس حق ندارد مرا با گذشته‌ام قضاوت کند؛ چون من جاری هستم و هر لحظه می‌توانم بهتر شوم.» در نهایت می‌خواهم بگویم که اگر امروز در مسیر درمان، آموزش و خدمت هستیم، یعنی این قانون را پذیرفته‌ایم و باور کرده‌ایم که تغییر ممکن است و انسان هیچ‌وقت در گذشته‌اش حبس نمی‌شود، مگر خودش بخواهد.

نویسنده: راهنما همسفر زینب
رابط‌خبری: همسفر گلاره رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون تغذیه سالم ۲)
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) نگهبان سایت